ทำไมเราต้องรักคนที่ไม่ได้รักเราด้วย อย่างเช่นแม่

คือเรารักแม่มากน่ะ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราเหมือนลูกเทวดา แต่พออยู่กันแค่ในบ้านเราเหมือนลูกนรก เราทำไดเดีทุกเรื่องทั้งเรื่องเรียนและงานบ้าน งานครัว แต่เราก็ยังโดนด่า โดนว่า โดนตี ทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่ปกติเขาไม่ทำกันเราโดนหมด แค่เราโดนน้ำร้อนลวก สิ่งที่เราอยากได้ยินคือเป็นไรมั้ย แต่สิ่งที่ได้ยินคือ“ทำเหี้*อะไรไม่ระวังเลยว่* โดเป็นความยังทำอะไรไม่ได้ ตายๆไปเถอะ” นี้หรอคือสิ่งที่แม่ควรพูดกับลูก?
[code]ใส่โค้ด
[/code]