สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากจะมาปรึกษาทุกคน ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ยาวหน่อยนะคะ
เราคุยกับคนต่างชาติคนนึงทุกวันที่รู้จักกันในอินเตอร์เน็ตมา 8 เดือน เคยเจอกัน 1 ครั้งเพราะเขามาหาเรา แต่มาเจอความจริงตอนสุดท้ายค่ะ
เรื่องก็คือ เรามาเรียนต่อญี่ปุ่นตั้งแต่ช่วงกันยายนปีที่แล้ว ช่วงที่มาแรกๆเราเหงาๆ เพราะยังไม่ชินกับสภาพแวดล้อมที่ใหม่ เลยโหลดแอพหาเพื่อนต่างชาติมาคุย ฝึกภาษา Tan__m (เป็นแอพหาเพื่อนไม่ใช่แอพหาคู่จริงๆ) จนเราได้รู้จักคนไต้หวันคนนึงค่ะ เขาอายุมากกว่าเราประมาณ3ปี กำลังเรียนภาษาไทยด้วยตัวเองอยู่ที่ไต้หวัน เป็นคนที่ชอบเมืองไทยมากๆ บอกว่าอยากจะไปเที่ยวให้ได้ซักครั้ง เราได้คุยกันก็รู้สึกถูกคอ ความสนใจเหมือนกัน ไม่เคยมีเดดแอร์เลย ยิ่งช่วงที่เรากำลังปรับตัวกับที่เรียนใหม่ เครียดเรื่องหาเพื่อนไม่ได้ เฮิร์ทเรื่องแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกกันไปก่อนมาเจอเขา เขาก็ช่วยให้กำลังใจเรามาตลอดค่ะ เรียกได้ว่าเป็นที่พึ่งนึง ถ้าไม่มีเขา สภาพจิตใจเราก็คงจะแย่กว่านี้เยอะเลยค่ะ เราก็คุยกันแบบไม่คิดอะไรมากกว่าเพื่อน แต่ไปๆ มาๆ เขาก็เริ่มทักมาบ่อยขึ้น ชมว่าเราน่ารักบ้าง คุยกันจนเราเริ่มคิดกับเขามากกว่าเพื่อน พอคุยกันได้ 4 เดือน เราก็บอกว่ารู้สึกดีกับเขาไปค่ะ แล้วเราก็ถามว่าคิดยังไงกับเราตอนแรกเขาไม่ยอมบอก ตอบเลี่ยงๆ จนทนเราถามไม่ไหวเลยสารภาพว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกันค่ะ
หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของพวกเราก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เราคุยกับเขาทุกวันในสถานะที่เหมือนคนคุย วิดีโอคอลกันทุกวันถ้าว่าง เขาอยู่มหาลัย และเป็นคนกลับหอช้าค่ะ ประมาณ5ทุ่ม ถ้าถามว่าไปไหนมาก็จะบอกว่าไปเที่ยวกับเพื่อนเราก็ไม่ถามอะไรไปมากกว่านั้น จนช่วงมกราที่ผ่านมา (ตอนนั้นโควิดยังไม่ระบาด) เขาก็มาหาเราที่ญี่ปุ่น โดยใช้เงินจากงานพาร์ทไทม์ที่เขาทำช่วงปิดเทอม เราได้ไปเที่ยวด้วยกันประมาณ 4 วัน ช่วงนั้นเรามีความสุขมากจริงๆ พอเขากลับไปเราก็คิดถึง คุยกันไปเรื่อยๆเหมือนเดิม วันที่เหนื่อยจากเรียนก็ให้กำลังใจกันบ้าง จนมาถึงตอนนี้ก็คุยกันทุกวันมาได้ 8 เดือนแล้วค่ะ ไม่มีวันไหนที่เขาเคยหายไปหรือไม่ได้คุยกันเลย แต่ข้อเสียของเขาคือเป็นคนขี้เกียจ แล้วก็ไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่ค่ะ เราเป็นคนที่จริงจังในความสัมพันธ์ จนบางครั้งเราก็คิดอยากจะเลิกคุยกับเขา เพราะบางนิสัยที่เขามีมันทำให้เราไว้ใจไม่ได้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ อนาคตเราจะเชื่อใจให้เขาเป็นครอบครัวที่ดีได้ไหม? จนตัดสินใจบอกเขาไปว่าอยากจากลองอยู่กับตัวเองซักพักเพื่อพิจารณาเรื่องนี้ และขอหายไปชั่วคราวค่ะ (เรารู้สึกผิดมากๆ ที่บอกกับเขาแบบนี้ไป เพราะเขาเป็นคนดีที่เราไม่อยากให้หายไปจากชีวิต แต่ในอีกแง่นึงเราก็ยังไม่เชื่อใจเขาเท่าไหร่เหมือนกัน)
หลังจากนั้นแหละค่ะจุดพีค เขาสารภาพว่าจริงๆ ก่อนจะรู้จักเราประมาณ2เดือน เขาเพิ่งตกลงคบคนไต้หวันคนนึงเป็นแฟนไปค่ะ และมาจนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่เลิก
เขาบอกเราว่าก่อนหน้าที่เราจะบอกว่ารู้สึกดีกับเขา เขาไม่ได้คิดอะไรกับเรามากกว่าเพื่อนจริงๆ แต่หลังจากนั้นเขาก็เริ่มรู้สึกกับเรามากขึ้นเรื่อยๆ จนห้ามตัวเองไม่ได้ เขาบอกว่าที่ตัดสินใจคบกับแฟนเขา(ขอแทนว่าคุณB) ไม่ได้ตริตรองให้ดี เป็นเพราะเขาไม่เคยมีแฟนมาก่อน และBคือคนแรกที่มาบอกชอบเขา เลยตกลงลองคบไป แต่พอได้ลอง พวกเขาก็ทะเลาะกันบ่อย เข้ากันไม่ได้ ทั้งความชอบก็ไม่เหมือนกัน และความต่างของอายุมากเกินไป ( คุณBอายุมากกว่าเขา8ปีค่ะ ) เขาบอกว่าขอเลิกไปหลายครั้งแล้วแต่คุณBไม่ยอม และเราจะบอกแฟนเขาเรื่องนี้ก็ได้ เพราะเขายอมรับว่าตัวเองทำผิดจริงๆ ที่มาคุยกับเราทั้งๆ ที่มีแฟนอยู่แล้ว เรื่องที่เขากลับดึกเพราะไปเที่ยวกับเพื่อน หรือตอบเราช้า แต่จริงๆเป็นเพราะว่าอยู่กันแฟน เขาพยายามจะบอกเรื่องนี้กับเราหลายครั้งแล้วแต่ไม่มีโอกาศ ถ้าบอกไปคงไม่กล้าเจอหน้าเราอีก เขาอึดอัดมากเวลาที่อยู่กับB แต่เจ้าตัวไม่ยอมปล่อยเขาไปจริงๆ เราเลยตัดสินใจบอกเหตุผลที่ขอเลิกคุยกับเขาไป(เรื่องนิสัยขี้เกียจของเขา) เขาบอกว่าขอโอกาสอีกครั้งได้ไหม เขาชอบเรามากๆจริงๆ และเขาจะไปขอเลิกกับB จะปรับปรุงตัวเองตามที่เราบอก เขารู้ว่าตัวเองทำแย่และยอมรับผิดทุกอย่าง ขอโทษที่ทำให้เสียใจ เขาบอกว่าจะปล่อยให้เราไปในตอนนี้ แต่ในวันข้างหน้าเขาจะปรับปรุงตัวเอง กลับมาเป็นคนใหม่ ถึงตอนนั้นช่วยเป็นแฟนกับเขาได้ไหม? เพราะเขาชอบเราจริงๆ
ตอนนี้เราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ เรายอมรับว่าเรายังชอบเขามากๆ อยู่จริงๆ เพราะเราคุยกันได้ทุกเรื่อง สบายใจ เปิดใจคุยกันทุกอย่าง มันหายากมากที่จะเจอคนที่คุยกันแล้วคลิ๊กทุกอย่าง เขาเป็นคนดีมากจริงๆ เราเชื่อใจเขาจนไม่เคยคิดสงสัยมาก่อนเลยว่าเขามีแฟน(จะบอกว่าหัวอ่อนเชื่อคนง่ายก็ไม่ปฏิเสธค่ะ) อีกทั้งเขายังไม่เคยหลุดเรื่องนี้ออกมาเลยแต่พอเจอแบบนี้ เขาสารภาพทุกอย่างออกมาเมื่อคืน มันปุปปัปจนคิดไม่ทัน ไม่รู้ว่าควรจะเสียใจหรือโล่งใจดี เพราะเราก็ได้บอกจุดที่เราไม่ชอบเขาออกไป เราควรจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง? เราควรจะสงสารที่เขาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นไหม? หรือเราควรจะสงสารตัวเองที่ไม่รู้ทันอะไรเลยจนจู่ๆก็กลายเป็นมือที่สาม?
มันทำให้เราเชื่อใจใครยากมากกว่าเดิมอีก เพราะครึ่งปีก่อนจะมาญี่ปุ่น เราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมาประมาณปีกว่าๆไป เพราะทะเลาะกัน ไม่เข้ากัน และเขายังมาสารภาพว่าชอบเพื่อนสนิทเรามาตั้งแต่แรกๆ แต่ไม่กล้าบอกเลิกกับเราเพราะกลัวว่ากลัวไม่มีข้ออ้างเข้าหาคนที่เขาชอบ พอมาเจอแบบนี้อีกครั้ง(ถึงจะเปลี่ยนบทบาทก็ตาม) เราเสียทั้งความเชื่อมั่นในตัวเองว่าตัวเองไม่มีค่าพอที่จะเป็นที่1ในใจใครจริงๆ อีกทั้งยังรู้สึกไม่กล้าให้ความเชื่อใจใครอีกเลย
อยากรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆ คิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้กันคะ
คุยกับคนต่างชาติที่รู้จักจากในอินเตอร์เน็ตมาเกือบปี สุดท้ายกลายเป็นมือที่สามค่ะ
เราคุยกับคนต่างชาติคนนึงทุกวันที่รู้จักกันในอินเตอร์เน็ตมา 8 เดือน เคยเจอกัน 1 ครั้งเพราะเขามาหาเรา แต่มาเจอความจริงตอนสุดท้ายค่ะ
เรื่องก็คือ เรามาเรียนต่อญี่ปุ่นตั้งแต่ช่วงกันยายนปีที่แล้ว ช่วงที่มาแรกๆเราเหงาๆ เพราะยังไม่ชินกับสภาพแวดล้อมที่ใหม่ เลยโหลดแอพหาเพื่อนต่างชาติมาคุย ฝึกภาษา Tan__m (เป็นแอพหาเพื่อนไม่ใช่แอพหาคู่จริงๆ) จนเราได้รู้จักคนไต้หวันคนนึงค่ะ เขาอายุมากกว่าเราประมาณ3ปี กำลังเรียนภาษาไทยด้วยตัวเองอยู่ที่ไต้หวัน เป็นคนที่ชอบเมืองไทยมากๆ บอกว่าอยากจะไปเที่ยวให้ได้ซักครั้ง เราได้คุยกันก็รู้สึกถูกคอ ความสนใจเหมือนกัน ไม่เคยมีเดดแอร์เลย ยิ่งช่วงที่เรากำลังปรับตัวกับที่เรียนใหม่ เครียดเรื่องหาเพื่อนไม่ได้ เฮิร์ทเรื่องแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกกันไปก่อนมาเจอเขา เขาก็ช่วยให้กำลังใจเรามาตลอดค่ะ เรียกได้ว่าเป็นที่พึ่งนึง ถ้าไม่มีเขา สภาพจิตใจเราก็คงจะแย่กว่านี้เยอะเลยค่ะ เราก็คุยกันแบบไม่คิดอะไรมากกว่าเพื่อน แต่ไปๆ มาๆ เขาก็เริ่มทักมาบ่อยขึ้น ชมว่าเราน่ารักบ้าง คุยกันจนเราเริ่มคิดกับเขามากกว่าเพื่อน พอคุยกันได้ 4 เดือน เราก็บอกว่ารู้สึกดีกับเขาไปค่ะ แล้วเราก็ถามว่าคิดยังไงกับเราตอนแรกเขาไม่ยอมบอก ตอบเลี่ยงๆ จนทนเราถามไม่ไหวเลยสารภาพว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกันค่ะ
หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของพวกเราก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เราคุยกับเขาทุกวันในสถานะที่เหมือนคนคุย วิดีโอคอลกันทุกวันถ้าว่าง เขาอยู่มหาลัย และเป็นคนกลับหอช้าค่ะ ประมาณ5ทุ่ม ถ้าถามว่าไปไหนมาก็จะบอกว่าไปเที่ยวกับเพื่อนเราก็ไม่ถามอะไรไปมากกว่านั้น จนช่วงมกราที่ผ่านมา (ตอนนั้นโควิดยังไม่ระบาด) เขาก็มาหาเราที่ญี่ปุ่น โดยใช้เงินจากงานพาร์ทไทม์ที่เขาทำช่วงปิดเทอม เราได้ไปเที่ยวด้วยกันประมาณ 4 วัน ช่วงนั้นเรามีความสุขมากจริงๆ พอเขากลับไปเราก็คิดถึง คุยกันไปเรื่อยๆเหมือนเดิม วันที่เหนื่อยจากเรียนก็ให้กำลังใจกันบ้าง จนมาถึงตอนนี้ก็คุยกันทุกวันมาได้ 8 เดือนแล้วค่ะ ไม่มีวันไหนที่เขาเคยหายไปหรือไม่ได้คุยกันเลย แต่ข้อเสียของเขาคือเป็นคนขี้เกียจ แล้วก็ไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่ค่ะ เราเป็นคนที่จริงจังในความสัมพันธ์ จนบางครั้งเราก็คิดอยากจะเลิกคุยกับเขา เพราะบางนิสัยที่เขามีมันทำให้เราไว้ใจไม่ได้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ อนาคตเราจะเชื่อใจให้เขาเป็นครอบครัวที่ดีได้ไหม? จนตัดสินใจบอกเขาไปว่าอยากจากลองอยู่กับตัวเองซักพักเพื่อพิจารณาเรื่องนี้ และขอหายไปชั่วคราวค่ะ (เรารู้สึกผิดมากๆ ที่บอกกับเขาแบบนี้ไป เพราะเขาเป็นคนดีที่เราไม่อยากให้หายไปจากชีวิต แต่ในอีกแง่นึงเราก็ยังไม่เชื่อใจเขาเท่าไหร่เหมือนกัน)
หลังจากนั้นแหละค่ะจุดพีค เขาสารภาพว่าจริงๆ ก่อนจะรู้จักเราประมาณ2เดือน เขาเพิ่งตกลงคบคนไต้หวันคนนึงเป็นแฟนไปค่ะ และมาจนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่เลิก
เขาบอกเราว่าก่อนหน้าที่เราจะบอกว่ารู้สึกดีกับเขา เขาไม่ได้คิดอะไรกับเรามากกว่าเพื่อนจริงๆ แต่หลังจากนั้นเขาก็เริ่มรู้สึกกับเรามากขึ้นเรื่อยๆ จนห้ามตัวเองไม่ได้ เขาบอกว่าที่ตัดสินใจคบกับแฟนเขา(ขอแทนว่าคุณB) ไม่ได้ตริตรองให้ดี เป็นเพราะเขาไม่เคยมีแฟนมาก่อน และBคือคนแรกที่มาบอกชอบเขา เลยตกลงลองคบไป แต่พอได้ลอง พวกเขาก็ทะเลาะกันบ่อย เข้ากันไม่ได้ ทั้งความชอบก็ไม่เหมือนกัน และความต่างของอายุมากเกินไป ( คุณBอายุมากกว่าเขา8ปีค่ะ ) เขาบอกว่าขอเลิกไปหลายครั้งแล้วแต่คุณBไม่ยอม และเราจะบอกแฟนเขาเรื่องนี้ก็ได้ เพราะเขายอมรับว่าตัวเองทำผิดจริงๆ ที่มาคุยกับเราทั้งๆ ที่มีแฟนอยู่แล้ว เรื่องที่เขากลับดึกเพราะไปเที่ยวกับเพื่อน หรือตอบเราช้า แต่จริงๆเป็นเพราะว่าอยู่กันแฟน เขาพยายามจะบอกเรื่องนี้กับเราหลายครั้งแล้วแต่ไม่มีโอกาศ ถ้าบอกไปคงไม่กล้าเจอหน้าเราอีก เขาอึดอัดมากเวลาที่อยู่กับB แต่เจ้าตัวไม่ยอมปล่อยเขาไปจริงๆ เราเลยตัดสินใจบอกเหตุผลที่ขอเลิกคุยกับเขาไป(เรื่องนิสัยขี้เกียจของเขา) เขาบอกว่าขอโอกาสอีกครั้งได้ไหม เขาชอบเรามากๆจริงๆ และเขาจะไปขอเลิกกับB จะปรับปรุงตัวเองตามที่เราบอก เขารู้ว่าตัวเองทำแย่และยอมรับผิดทุกอย่าง ขอโทษที่ทำให้เสียใจ เขาบอกว่าจะปล่อยให้เราไปในตอนนี้ แต่ในวันข้างหน้าเขาจะปรับปรุงตัวเอง กลับมาเป็นคนใหม่ ถึงตอนนั้นช่วยเป็นแฟนกับเขาได้ไหม? เพราะเขาชอบเราจริงๆ
ตอนนี้เราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ เรายอมรับว่าเรายังชอบเขามากๆ อยู่จริงๆ เพราะเราคุยกันได้ทุกเรื่อง สบายใจ เปิดใจคุยกันทุกอย่าง มันหายากมากที่จะเจอคนที่คุยกันแล้วคลิ๊กทุกอย่าง เขาเป็นคนดีมากจริงๆ เราเชื่อใจเขาจนไม่เคยคิดสงสัยมาก่อนเลยว่าเขามีแฟน(จะบอกว่าหัวอ่อนเชื่อคนง่ายก็ไม่ปฏิเสธค่ะ) อีกทั้งเขายังไม่เคยหลุดเรื่องนี้ออกมาเลยแต่พอเจอแบบนี้ เขาสารภาพทุกอย่างออกมาเมื่อคืน มันปุปปัปจนคิดไม่ทัน ไม่รู้ว่าควรจะเสียใจหรือโล่งใจดี เพราะเราก็ได้บอกจุดที่เราไม่ชอบเขาออกไป เราควรจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง? เราควรจะสงสารที่เขาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นไหม? หรือเราควรจะสงสารตัวเองที่ไม่รู้ทันอะไรเลยจนจู่ๆก็กลายเป็นมือที่สาม?
มันทำให้เราเชื่อใจใครยากมากกว่าเดิมอีก เพราะครึ่งปีก่อนจะมาญี่ปุ่น เราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมาประมาณปีกว่าๆไป เพราะทะเลาะกัน ไม่เข้ากัน และเขายังมาสารภาพว่าชอบเพื่อนสนิทเรามาตั้งแต่แรกๆ แต่ไม่กล้าบอกเลิกกับเราเพราะกลัวว่ากลัวไม่มีข้ออ้างเข้าหาคนที่เขาชอบ พอมาเจอแบบนี้อีกครั้ง(ถึงจะเปลี่ยนบทบาทก็ตาม) เราเสียทั้งความเชื่อมั่นในตัวเองว่าตัวเองไม่มีค่าพอที่จะเป็นที่1ในใจใครจริงๆ อีกทั้งยังรู้สึกไม่กล้าให้ความเชื่อใจใครอีกเลย
อยากรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆ คิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้กันคะ