คิดว่าจะได้ดูหนังเบาสมอง ขำๆ จิ้นๆ ฮาๆ กลายเป็นว่า Antique พาเราดำดิ่งไปสู่โหมดดาร์กๆ หม่นๆ บวกด้วยความลุ้นระทึกตื่นเต้นจนต้องยกมือปิดตาในตอนท้าย เกินคาดจริงๆ นี่คือหนังเกาหลีที่สร้างจาก Antique Bakery การ์ตูนมังงะญี่ปุ่นอันโด่งดัง และเคยถูกนำไปสร้างเป็นทั้งเวอร์ชั่นซีรี่ส์คนแสดงและซีรี่ส์การ์ตูนในประเทศญี่ปุ่นมาแล้ว แต่เราก็เพิ่งจะได้รู้จักเรื่องราวของ 4 หนุ่มในร้านขนมเค้ก Antique ก็จากเวอร์ชั่นหนังเกาหลีปี 2008 นี่แหละ

.
เรื่องราวของ “จินฮุก” หนุ่มหล่อรวยผู้ตัดสินใจเปิดร้านขายขนมเค้กเพื่อใกล้ชิดสาวๆ จนทำให้ต้องกลับมาเจอกับ “ซอนอู” เกย์หนุ่มที่เค้าเคยปฏิเสธคำสารภาพรักตอน ม.ปลาย แถมตอนนั้นเขายังปาเค้กใส่หน้าซอนอูอีกต่างหาก เพราะในวันนี้ ซอนอูได้กลายเป็นเชฟขนมเค้กยอดฝีมือน่ะสิ และที่ร้าน Antique นี้ก็ยังมี “กีบอม” อดีตนักมวยระดับแชมป์ที่หลงรักขนมเค้กของซอนอูจนมาสมัครเป็นพนักงานของร้าน และ “ซูยอง” บอดี้การ์ดประจำตัวของจินฮุก ที่ตกหลุมรักหวั่นไหวกับซอนอูมาช่วยดูแลร้านอีกคน

.
จากเรื่องการปรับความเข้าใจปรับตัวเข้าหากันของ 4 หนุ่ม ตัวหนังก็ค่อยๆ เผยถึงปมภายในใจของแต่ละตัวละครไปพร้อมๆ กัน โดยเฉพาะตัวจินฮุกที่หนังค่อยๆ เผยถึงเหตุการณ์สำคัญในวัยเด็กที่เค้าถูกลักพาตัวไปนานถึง 2 เดือน ก่อนจะหนีรอดออกมาได้ ทว่าความทรงจำในตอนนั้นก็รางเลือน และไม่ปะติดปะต่อ ทิ้งไว้เพียงฝันร้าย และอาการเกลียดขนมเค้ก แต่แล้วเมื่อคดีลักพาตัว-ฆาตกรรมเด็กน้อยผุดขึ้นมาอีกครั้ง เหตุการณ์ในอดีต ขนมเค้ก และร้าน Antique อาจจะเกี่ยวพันกับมัน เช่นเดียวกับตัวจินฮุกเองก็อาจจะมีโอกาสได้สะสางปมฝังใจก็ได้

.
ดูเหมือนว่าทุกตัวละครจะมีบาดแผลจากวัยเด็ก/วัยรุ่นกันทั้งนั้น การตกเป็นเหยื่อ ความผิดหวังจากความฝัน ความรู้สึกไร้ค่า อยากพิสูจน์ตัวเอง ไปจนถึงการเอาตัวเองไปผูกติดกับชีวิตของใครอีกคน แล้วมันก็เป็นเรื่องน่าเศร้ามากนะที่ทุกตัวละครเลือกเก็บความเจ็บปวดนี้ไว้กับตัวมาเนิ่นนาน ดังนั้น พอเราได้เห็นพวกเค้าปลอบประโลมเยียวยากันง่ายๆ แค่รับฟังกันเงียบๆ และอยู่ข้างๆ กัน มันเลยเป็นความอบอุ่นใจที่เราให้มันคงอยู่ไว้นานๆ

.
ชอบมากด้วยที่ดูเหมือนหนังจะเล่นกับประเด็นความเป็นเกย์อยู่หลายช่วงหลายตอน แต่พูดถึงเรื่องนี้ด้วยน้ำเสียงธรรมดาๆ ไม่ได้บีบคั้นกดดันและไม่ได้ยั่วล้อเกินพอดี ยิ่งพอมันเป็นหนังจากเกาหลีใต้ด้วยแล้ว เราก็เลยค่อนข้างเซอร์ไพรส์ (ก็ประเทศนี้เค้าประกาศว่า ไม่มีเกย์!?) และชอบมากที่สุด ที่หนังเลือกเก็บปริศนาบางอย่างเอาไว้ ทั้งในฉากสุดท้ายที่จินฮุกขายขนมเค้กให้กับชายชราขากะเผลก และความรู้สึกที่เค้ามีต่อซอนอู เพราะในชีวิตเราน่ะ มันมีอะไรอีกหลายอย่างที่เราก็ต้องปล่อยให้มันเป็นปริศนาอยู่แบบนั้น ทั้งเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องรู้ และเรื่องที่จำเป็นต้องรู้ แต่ต้องรอให้ถึงเวลาของมันเสียก่อน

อ่านบทความอื่นๆ ได้ที่ เพจ ชีวิตผมก็เหมือนหนัง