เรามักจะชอบคนที่ทำให้เราประทับใจในตัวเขา พอได้รู้จัก คุยระดับนึง บางคนเราประทับใจมากก็คุยกันมาเป็นปีๆ แล้วบอกชอบ แต่ว่าเขาก็ให้เราเป็นเพื่อน เคยชอบรุ่นพี่เราก็โดนให้อยู่ในสถานะน้อง ไปชอบรุ่นน้องเขาก็ให้เราเป็นแค่พี่ จนวันนี้เรามีคำถามที่มันอยู่กับตัวเองมาตลอดแต่ก็ไม่กล้าถามคนที่เราชอบออกไปสักที ว่าเรามีอะไรที่ทำให้พัฒนาความสัมพันธ์ไม่ได้ เราก็เลยต้องคิดด้านลบว่า คนไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ แต่มันมูฟออนยากมากเลย ความรู้สึกมันแย่ เวลาที่เขาทำดีด้วย เรายิ่งประทับใจเขา แต่คือมันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะได้เรียนรู้กันมากขึ้น เราพยายามออกจากความสัมพันธ์นี้อยู่ มีใครมีวิธีที่ดี ที่ทำแล้วสามารถกลับไปเป็นเพื่อนเขาได้จริงๆบ้างหรอคะ? หรือมีวิธีที่ไม่ต้องคาดหวังผลตอบแทนในความรัก? เราตัดคนออกไปจากชีวิตหลายคนแล้วที่เราผิดหวังทั้งที่เขาไม่ได้ขอให้เราไปชอบ แต่สุดท้ายเวลาเจอเขาอีก เราก็ยังคิดถึงสิ่งที่เราประทับใจเขา มูฟออนไม่ได้จริงๆสักทีค่ะ เรายอมรับว่าเราอยากลองคบใครสักคน แต่ไม่ใช่ใครก็ได้ด้วยอายุที่มากขึ้น อีกไม่กี่ปีก็เลข3แล้ว น่าอายที่เราโสดมาตลอดไม่เคยเรียนรู้การมีใครสักคนไว้คุยหรือปลอบหรือให้กำลังใจซึ่งกันและกันจริงๆ
เคยชอบใคร แล้วผิดหวังตลอดไหม?