ผมไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วจริงๆครับ ผมทะเลาะกับแฟนบ่อยมาก พยายามคุยกันหลายครั้ง พยายามปรับกัน แต่ผมก็ทำไม่ได้จริงๆ เรื่องของผมมันประมาณนี้ครับ
.
.
.
ผมมีแฟนคนนึง ผมรู้จักกันมา 5 ปี เคยคบกันครั้งนึง แต่ตอนนั้นผมบอกเลิกเธอด้วยเหตุผลที่ว่าผมลืมคนเก่าไม่ได้ แต่เราก็ยังเป็นเพื่อน และไปไหนมาไหนด้วยกันมาตลอด 5 ปี จนวันนึง เธอก็มาบอกกับผมว่ายังรู้สึกเหมือนเดิม และผมเองก็ยังรู้สึกกับเขาอยู่ เราจึงกลับมาคบกันอีกครั้ง
.
.
ตอนเราสองคนเป็นแค่เพื่อนกัน ผมก็งอนเธอบ่อยๆ แต่ผมก็มีเหตุผลมากๆ งอนเฉพาะเรื่องที่มันร้ายแรง (ในความคิดผมนะ)
แต่พอผมได้คบแบบเป็นแฟน ผมก็สามารถหาเรื่องงอนเขาได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะอ่านไม่ตอบ ตอบช้าแล้วไม่บอกว่าทำอะไร ไปไหนไม่บอก ขนาดโทรศัพท์คุยกันอยู่แล้วผมเรียกไม่ตอบ หรือบางทีเธอดูหนังผมก็รู้สึกนอยเหมือนว่าเธอสนใจหนังมากกว่าผม ทั้งๆที่โทรศัพท์กันแทบทั้งวัน(เพราะเราทำงานร่วมกันด้วยครับ เลยอาจจะต้องคุยประสานงานกันตลอด) ผมสามารถหาเรื่องงอนเธอได้ทุกเรื่อง
ผมเคยมีแฟนนะครับ และทุกคนผมก็มีเหตุผลมากๆ ไม่เคยมานั่งงอนอะไรแบบนี้เลยครับ แต่พอมากับคนนี้ผมงอนเก่ง งอนจนเหนื่อย บางครั้งผมก็แอบเอาเรื่องที่งอนที่น้อยใจไปนั่งร้องไห้คนเดียว แล้วก็ทักไปบอกเธอให้โทรมาโอ๋หน่อย
ผมรักเธอมากแล้วผมก็กลัวนิสัยนี้มากๆ เราเคยคุยกันหลายรอบ และเธอก็บอกผมว่าให้ผมพยายามเข้าใจเธอ แล้วจะได้ไม่งอนกัน ตัวผมเองก็พยายามปรับ พยายามเข้าใจจริงๆ แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น ผมเข้าใจเธอ แต่ผมก็ยังคงแอบนอย ซึ่งผมห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้จริงๆ เวลาผมแอบนอย แอบงอนผมก็จะพยายามทำงานให้หนักขึ้น เพื่อจะได้ไม่คิด ไม่นอย และลืมๆมันไป แต่เธอไม่อยากให้ผมทำแบบนั้น
.
.
ผมรู้สึกสงสารเธอมากที่ต้องมาเจอผมแบบนี้ ผมคุยกับเธอและเธอบอกว่าเธอจะพยายามง้อทุกครั้งที่เป็นไปได้ (ผมขอบคุณเธอจริงๆ แต่ผมก็รู้ว่าเธอคงทำไม่ได้ทุกครั้ง และผมก็อยากที่จะทำเพื่อเธอ อยากจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอ)
.
.
ผมเลยอยากมาขอคำปรึกษา อยากถามว่าคนที่ผ่านประสบการณ์แบบนี้มาทำยังไงกันถึงเลิกขี้งอน ขี้นอย แบบนี้ไปได้
ถ้าผมเขียนผิดบ้างต้องขออภัย ตาผมมันเบลอๆ
น้อยใจแฟน "ทุกเรื่อง" ทำไงดีครับ
.
.
.
ผมมีแฟนคนนึง ผมรู้จักกันมา 5 ปี เคยคบกันครั้งนึง แต่ตอนนั้นผมบอกเลิกเธอด้วยเหตุผลที่ว่าผมลืมคนเก่าไม่ได้ แต่เราก็ยังเป็นเพื่อน และไปไหนมาไหนด้วยกันมาตลอด 5 ปี จนวันนึง เธอก็มาบอกกับผมว่ายังรู้สึกเหมือนเดิม และผมเองก็ยังรู้สึกกับเขาอยู่ เราจึงกลับมาคบกันอีกครั้ง
.
.
ตอนเราสองคนเป็นแค่เพื่อนกัน ผมก็งอนเธอบ่อยๆ แต่ผมก็มีเหตุผลมากๆ งอนเฉพาะเรื่องที่มันร้ายแรง (ในความคิดผมนะ)
แต่พอผมได้คบแบบเป็นแฟน ผมก็สามารถหาเรื่องงอนเขาได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะอ่านไม่ตอบ ตอบช้าแล้วไม่บอกว่าทำอะไร ไปไหนไม่บอก ขนาดโทรศัพท์คุยกันอยู่แล้วผมเรียกไม่ตอบ หรือบางทีเธอดูหนังผมก็รู้สึกนอยเหมือนว่าเธอสนใจหนังมากกว่าผม ทั้งๆที่โทรศัพท์กันแทบทั้งวัน(เพราะเราทำงานร่วมกันด้วยครับ เลยอาจจะต้องคุยประสานงานกันตลอด) ผมสามารถหาเรื่องงอนเธอได้ทุกเรื่อง
ผมเคยมีแฟนนะครับ และทุกคนผมก็มีเหตุผลมากๆ ไม่เคยมานั่งงอนอะไรแบบนี้เลยครับ แต่พอมากับคนนี้ผมงอนเก่ง งอนจนเหนื่อย บางครั้งผมก็แอบเอาเรื่องที่งอนที่น้อยใจไปนั่งร้องไห้คนเดียว แล้วก็ทักไปบอกเธอให้โทรมาโอ๋หน่อย
ผมรักเธอมากแล้วผมก็กลัวนิสัยนี้มากๆ เราเคยคุยกันหลายรอบ และเธอก็บอกผมว่าให้ผมพยายามเข้าใจเธอ แล้วจะได้ไม่งอนกัน ตัวผมเองก็พยายามปรับ พยายามเข้าใจจริงๆ แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น ผมเข้าใจเธอ แต่ผมก็ยังคงแอบนอย ซึ่งผมห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้จริงๆ เวลาผมแอบนอย แอบงอนผมก็จะพยายามทำงานให้หนักขึ้น เพื่อจะได้ไม่คิด ไม่นอย และลืมๆมันไป แต่เธอไม่อยากให้ผมทำแบบนั้น
.
.
ผมรู้สึกสงสารเธอมากที่ต้องมาเจอผมแบบนี้ ผมคุยกับเธอและเธอบอกว่าเธอจะพยายามง้อทุกครั้งที่เป็นไปได้ (ผมขอบคุณเธอจริงๆ แต่ผมก็รู้ว่าเธอคงทำไม่ได้ทุกครั้ง และผมก็อยากที่จะทำเพื่อเธอ อยากจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอ)
.
.
ผมเลยอยากมาขอคำปรึกษา อยากถามว่าคนที่ผ่านประสบการณ์แบบนี้มาทำยังไงกันถึงเลิกขี้งอน ขี้นอย แบบนี้ไปได้
ถ้าผมเขียนผิดบ้างต้องขออภัย ตาผมมันเบลอๆ