สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องคิดมาก คิดมานานหลายปีแล้ว


ก่อนอื่นเราขอแนะนำตัวก่อนค่ะ ปัจจุบันเราทำธุรกิจส่วนตัว เป็นธุรกิจเล็กๆ แล้วก็แต่งงานแต่ยังไม่มีลูก เราแยกอยู่กับสามี เพราะเรามีธุรกิจส่วนตัวที่ต้องทำอยู่ซึ่งคนละจังหวัดกับบ้านสามี ส่วนทางบ้านสามีมีธุรกิจส่วนตัว เป็นแบบกงสี ครอบครัวสามีเราค่อนข้างมีฐานะ อยู่ภาคเหนือ
สามีเราเคยพูดว่า อยากให้เรากลับบ้านไปช่วยงาน อยากให้ช่วยกันขยายธุรกิจ โดยที่บ้านสามีจ่ายเงินเดือนให้สามีเรา ประมาณด็กจบใหม่ ทุกวันนี้เรารู้สึกเครียดเพราะ เราไม่รู้ว่าถ้าเรากลับบ้านเราจะเอาเงินที่ไหน เพราะปัจจุบันเราหาเงินต่อเดือนได้มากกว่าสามีเราหลายเท่า อีกอย่างเราเคยเข้าไปอยู่เเบบทำงานเราไปด้วย แต่เราอยู่ไม่ได้ สามีไม่เข้าใจเรา ทะเลาะกันทุกวัน คืออึดอัด ออกจากบ้านก็เหมือนว่าเราจะไปเที่ยวหรือไปไหน ทั้งๆที่เราไปทำงาน
ยิ่งช่วงโควิดระบาดหนักๆ ไม่ต้องพูดถึง ทางบ้านสามี บอกว่าไม่ให้เราออกไปทำงาน คือเรายังทำงานอยู่ แต่บอกให้เราอยุ๋บ้าน คือตอนนั้นรู้สึกจะระเบิด เราก็มีรายจ่าย มีภาระ ซึ่งธุรกิจเราช่วงโควิดก็ถือว่าไปได้ดีเลย (เกี่ยวกับอาหารออนไลน์)
แล้วตอนแต่งงานใหม่ๆ ที่เข้าไปอยู่ที่บ้านสามี ตอนแรกก็รู้สึกโอเค อยู่ๆไป เรารู้สึกเบื่อ รู้สึกเครียด กับแม่สามีเราด้วย ( คือแบบครอบครัวคนจีน ขอไม่ลงรายละเอียด ) ตั้งแต่แต่งงานมา ประมาณ 5 ปี เราก็แยกกันอยู่กับสามีมาตลอด สามีมาหาเราบ้าง เรากลับบ้านบ้าง ผลัดกันเดินทาง ส่วนสามีเราค่อนข้างงานยุ่งมาก เราก็ยุ่งทำให้เราไม่ค่อยมีเวลากันทั้งคู่ แต่ที่สำคัญคือ เราอยากกลับบ้านไปอยุ่กับสามีเรา แต่เราไม่มีบ้านอยู่ คือต้องอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ ( ที่บ้านมีแม่บ้าน เราแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ) บ้านหลังใหญ่ แต่เรารู้สึกไม่มีความสุขเลยยยยยย ตอนนี้เราอยู่คนเดียวซื้อคอนโดอยู่ แต่ทำไมเรารู้สึกสบายใจ คือเราชอบเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องมีใครมาบังคับทำโน้นนี่ เพราะเราตัดสินใจเองได้ เราทำงานทุกวันนี้เราจัดการเอง คือสรุปว่าเราอยากมีทางเดินชีวิตที่เราเลือกเอง เราไม่อยากที่โดนบังคับต้องไปทางโน้น ทางนี้ เฮ้อเราไม่คิดเลยว่าถ้าแต่งงานแล้วจะอึดอัดขนาดนี้
ตอนนี้ก็คิดว่าเราจะเอายังงัยต่อกับชีวิตเราดี บางครั้งก็สงสารสามีเค้าทำงานหนัก แต่เค้ามีญาติมีคนในครอบครัวใหญ่ช่วยกันทำงานอยู่แล้ว (บางคนก็ดีกับเรามาก บางคนก็แถบจะเอามีดแทงข้างหลังเรา) เฮ้อๆ ตอนนี้เลยไม่รุ้จะเดินทางไหน แต่เราก็คิดอยากมีลูกแล้วเพราะเราเกือบ 40 แล้ว แต่ยังอยากทำงานทำธุรกิจตัวเอง อยากหาเงินใช้ด้วยตัวเอง
แล้วถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังงัยกันบ้าง ขอความคิดเห็นหน่อยค่ัะ
สามีอยากให้กลับบ้านไปช่วยธุรกิจ แต่เรามีธุรกิจอยู่แล้ว คุณจะเลือกอะไร
สามีเราเคยพูดว่า อยากให้เรากลับบ้านไปช่วยงาน อยากให้ช่วยกันขยายธุรกิจ โดยที่บ้านสามีจ่ายเงินเดือนให้สามีเรา ประมาณด็กจบใหม่ ทุกวันนี้เรารู้สึกเครียดเพราะ เราไม่รู้ว่าถ้าเรากลับบ้านเราจะเอาเงินที่ไหน เพราะปัจจุบันเราหาเงินต่อเดือนได้มากกว่าสามีเราหลายเท่า อีกอย่างเราเคยเข้าไปอยู่เเบบทำงานเราไปด้วย แต่เราอยู่ไม่ได้ สามีไม่เข้าใจเรา ทะเลาะกันทุกวัน คืออึดอัด ออกจากบ้านก็เหมือนว่าเราจะไปเที่ยวหรือไปไหน ทั้งๆที่เราไปทำงาน
ยิ่งช่วงโควิดระบาดหนักๆ ไม่ต้องพูดถึง ทางบ้านสามี บอกว่าไม่ให้เราออกไปทำงาน คือเรายังทำงานอยู่ แต่บอกให้เราอยุ๋บ้าน คือตอนนั้นรู้สึกจะระเบิด เราก็มีรายจ่าย มีภาระ ซึ่งธุรกิจเราช่วงโควิดก็ถือว่าไปได้ดีเลย (เกี่ยวกับอาหารออนไลน์)
แล้วตอนแต่งงานใหม่ๆ ที่เข้าไปอยู่ที่บ้านสามี ตอนแรกก็รู้สึกโอเค อยู่ๆไป เรารู้สึกเบื่อ รู้สึกเครียด กับแม่สามีเราด้วย ( คือแบบครอบครัวคนจีน ขอไม่ลงรายละเอียด ) ตั้งแต่แต่งงานมา ประมาณ 5 ปี เราก็แยกกันอยู่กับสามีมาตลอด สามีมาหาเราบ้าง เรากลับบ้านบ้าง ผลัดกันเดินทาง ส่วนสามีเราค่อนข้างงานยุ่งมาก เราก็ยุ่งทำให้เราไม่ค่อยมีเวลากันทั้งคู่ แต่ที่สำคัญคือ เราอยากกลับบ้านไปอยุ่กับสามีเรา แต่เราไม่มีบ้านอยู่ คือต้องอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ ( ที่บ้านมีแม่บ้าน เราแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ) บ้านหลังใหญ่ แต่เรารู้สึกไม่มีความสุขเลยยยยยย ตอนนี้เราอยู่คนเดียวซื้อคอนโดอยู่ แต่ทำไมเรารู้สึกสบายใจ คือเราชอบเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องมีใครมาบังคับทำโน้นนี่ เพราะเราตัดสินใจเองได้ เราทำงานทุกวันนี้เราจัดการเอง คือสรุปว่าเราอยากมีทางเดินชีวิตที่เราเลือกเอง เราไม่อยากที่โดนบังคับต้องไปทางโน้น ทางนี้ เฮ้อเราไม่คิดเลยว่าถ้าแต่งงานแล้วจะอึดอัดขนาดนี้
ตอนนี้ก็คิดว่าเราจะเอายังงัยต่อกับชีวิตเราดี บางครั้งก็สงสารสามีเค้าทำงานหนัก แต่เค้ามีญาติมีคนในครอบครัวใหญ่ช่วยกันทำงานอยู่แล้ว (บางคนก็ดีกับเรามาก บางคนก็แถบจะเอามีดแทงข้างหลังเรา) เฮ้อๆ ตอนนี้เลยไม่รุ้จะเดินทางไหน แต่เราก็คิดอยากมีลูกแล้วเพราะเราเกือบ 40 แล้ว แต่ยังอยากทำงานทำธุรกิจตัวเอง อยากหาเงินใช้ด้วยตัวเอง
แล้วถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังงัยกันบ้าง ขอความคิดเห็นหน่อยค่ัะ