อยากบันทึก และรีวิว การเดินทางด้วยเครื่องบินในช่วงวิกฤต Covid19 ไว้ครับ
หลายอย่างดูแปลกตาไป ...
เก้าอี้ที่เคยนั่งโดยสารติดๆกัน ต้องเว้นว่าง แบบที่เว้นที่
บางมุมที่เคยเห็นคนเยอะ จนชินตา กลับไม่มีคนเลย
โดยเฉพาะสนามบินสุวรรณภูมิ...
การเดินทางครั้งนี้...
เป็นการออกจากบ้านครั้งแรกในรอบเกือบๆ 2 เดือนครับ เพราะ Work from home
ออกจากบ้านไกลสุด ก็คงแค่ปากซอยบ้าน ที่อยู่ห่างไม่ถึง 800 เมตร เพื่อไปซื้ออาหารกิน
ผมตัดสินใจเดินทางเพราะ ผมมีความจำเป็นที่ต้องเดินทางไปร่วมงานขาว-ดำ ของยายที่ ตจว ครับ
วันที่เดินทาง รู้สึกตื่นเต้น แปลกๆ กังวลๆ นิดหน่อย อาจเพราะอยู่บ้านนานจนชิน และรู้สึกว่าโลกภายนอกบ้านนั้นอันตราย
ต้องคอยระวัง ระแวงเชื้อโรครอบๆ
ผมสะพายกระเป๋าคอม และหิ้วกระเป๋าเดินทาง รวมทั้งใส่แมสป้องกัน...
ผมออกจากบ้านเพื่อไปสนามบินสุวรรณภูมิครับ
ด่านแรกที่เจอคือการนั่ง BTS จากแถวบ้านครับ
เป็นภาพเก้าอี้ที่ถูกแปะสติกเกอร์ ที่เว้นที่ ด้วยสัญลักษณ์กากบาท เพื่อให้เกิด social distancing
คนที่ยืน ก็พยายามเว้นช่องว่างระหว่างกัน... เท่าที่จะทำได้
จากนั้น ผมต่อรถแอร์พอร์ตเรลลิ้งก์ที่สถานีพญาไท ไปสุวรรณภูมิ
โดยบรรยากาศ ไม่ค่อยต่างจาก BTS
เก้าอี้ก็ถูกเว้นว่าง ที่เว้นที่ และคนเดินทางมีจำนวนน้อยมากๆครับ
เมื่อถึงสนามบินก็ผ่านจุดตรวจวัดอุณภูมิ และมีสติกเกอร์สีเขียวติดที่เสื้อ
เพื่อระบุว่าเราไม่มีไข้ครับ ..
ผมไปต่อไปครับ ระหว่างเดินไปเคาว์เตอร์เช็คอิน ภาพสนามบินที่มีคนบางตา
จนน่าใจหาย ทำให้ผมอยากถ่ายรูปเก็บเอาไว้
ผมเดินทางไปด้วยเครื่องบินที่ยังเปิดให้บินได้ ซึ่งมีไม่กี่ไฟลท์ในช่วงเวลานั้น
ซึ่งผมออกเดินทางวันที่ 29 เมษายน 2020 และกลับ 6 พฤษาคม 2020
มีการเว้นระยะการยืนรอครับ และก็มีการให้กรอกเอกสาร และข้อมูลต่างๆ ก่อนเดินทาง
ซึ่งเข้าใจว่าเป็นการเก็บข้อมูลเรา เผื่อว่ามีการระบาดของโรคในไฟลท์ที่เราจะบินครับ
การเดินทางในช่วงนี้ ต้องเผื่อเวลาไว้สำหรับการรอ การกรอกเอกสารนะครับ
หากไม่มีความจำเป็นจริงๆ ก็แนะนำว่า อยู่บ้านกันดีกว่าครับผม
ผมขอบันทึกภาพ และรีวิวสั้นๆ ไว้เท่านี้นะครับ
หวังว่าสถานการณ์แบบนี้ จะผ่านไปไวๆนะครับ
รีวิวการเดินทางด้วยเครื่องบินช่วง Covid19
หลายอย่างดูแปลกตาไป ...
เก้าอี้ที่เคยนั่งโดยสารติดๆกัน ต้องเว้นว่าง แบบที่เว้นที่
บางมุมที่เคยเห็นคนเยอะ จนชินตา กลับไม่มีคนเลย
โดยเฉพาะสนามบินสุวรรณภูมิ...
การเดินทางครั้งนี้...
เป็นการออกจากบ้านครั้งแรกในรอบเกือบๆ 2 เดือนครับ เพราะ Work from home
ออกจากบ้านไกลสุด ก็คงแค่ปากซอยบ้าน ที่อยู่ห่างไม่ถึง 800 เมตร เพื่อไปซื้ออาหารกิน
ผมตัดสินใจเดินทางเพราะ ผมมีความจำเป็นที่ต้องเดินทางไปร่วมงานขาว-ดำ ของยายที่ ตจว ครับ
วันที่เดินทาง รู้สึกตื่นเต้น แปลกๆ กังวลๆ นิดหน่อย อาจเพราะอยู่บ้านนานจนชิน และรู้สึกว่าโลกภายนอกบ้านนั้นอันตราย
ต้องคอยระวัง ระแวงเชื้อโรครอบๆ
ผมสะพายกระเป๋าคอม และหิ้วกระเป๋าเดินทาง รวมทั้งใส่แมสป้องกัน...
ผมออกจากบ้านเพื่อไปสนามบินสุวรรณภูมิครับ
ด่านแรกที่เจอคือการนั่ง BTS จากแถวบ้านครับ
เป็นภาพเก้าอี้ที่ถูกแปะสติกเกอร์ ที่เว้นที่ ด้วยสัญลักษณ์กากบาท เพื่อให้เกิด social distancing
คนที่ยืน ก็พยายามเว้นช่องว่างระหว่างกัน... เท่าที่จะทำได้
จากนั้น ผมต่อรถแอร์พอร์ตเรลลิ้งก์ที่สถานีพญาไท ไปสุวรรณภูมิ
โดยบรรยากาศ ไม่ค่อยต่างจาก BTS
เก้าอี้ก็ถูกเว้นว่าง ที่เว้นที่ และคนเดินทางมีจำนวนน้อยมากๆครับ
เมื่อถึงสนามบินก็ผ่านจุดตรวจวัดอุณภูมิ และมีสติกเกอร์สีเขียวติดที่เสื้อ
เพื่อระบุว่าเราไม่มีไข้ครับ ..
ผมไปต่อไปครับ ระหว่างเดินไปเคาว์เตอร์เช็คอิน ภาพสนามบินที่มีคนบางตา
จนน่าใจหาย ทำให้ผมอยากถ่ายรูปเก็บเอาไว้
ผมเดินทางไปด้วยเครื่องบินที่ยังเปิดให้บินได้ ซึ่งมีไม่กี่ไฟลท์ในช่วงเวลานั้น
ซึ่งผมออกเดินทางวันที่ 29 เมษายน 2020 และกลับ 6 พฤษาคม 2020
มีการเว้นระยะการยืนรอครับ และก็มีการให้กรอกเอกสาร และข้อมูลต่างๆ ก่อนเดินทาง
ซึ่งเข้าใจว่าเป็นการเก็บข้อมูลเรา เผื่อว่ามีการระบาดของโรคในไฟลท์ที่เราจะบินครับ
การเดินทางในช่วงนี้ ต้องเผื่อเวลาไว้สำหรับการรอ การกรอกเอกสารนะครับ
หากไม่มีความจำเป็นจริงๆ ก็แนะนำว่า อยู่บ้านกันดีกว่าครับผม
ผมขอบันทึกภาพ และรีวิวสั้นๆ ไว้เท่านี้นะครับ
หวังว่าสถานการณ์แบบนี้ จะผ่านไปไวๆนะครับ