เราเป็นคนหนึ่งที่ชอบเล่นสื่อออนไลน์ต่างๆ โดยเฉพาะแอพหาคู่ เราเริ่มเล่นตั้งแต่สมัยเรียนคุยเล่นกับผู้ชายในแอพหาคู่ ตอนนั้นเราไม่ได้คิดจริงจังเพราะคิดว่ายังไงมันก็คือโลกออนไลน์ เค้ามีตัวตนหรือเปล่าเราก็ไม่รู้ บางคนที่เราเจอแอบหนีแฟนมาเล่นมั้ง ต้องบอกก่อนว่าเราจะคุยโทรศัพท์อย่างเดียวไม่ไปเจอ
                   จนเราเรียนจบเริ่มมีงานทำ เราก็เริ่มคิดจริงจังกับการเล่นแอพหาคู่  เริ่มอยากมีแฟนจริงๆ แล้วเราก็เจอผู้ชายคนนึง เราตัดสินใจไปเจอแล้วก็คุยกันได้5เดือน ก็ต้องเลิกคุยเพราะทัศนคติของเค้ากับเราไม่ตรงกันอย่างรุนแรงเราเป็นคนบอกเลิกพี่เค้า หลังจากนั่นเราก็กลับไปโหลดแอพหาคู่มาเล่นอีกครั้งและมีโอกาสได้คุยกับผู้ชายคนนึง เค้าทำงานสายเดียวกันกับเรา เราเริ่มคุยกันแบบเพื่อน แชร์ประสบการณ์กัน เราวีดิโอคอลคุยกันทุกคืนหรือทุกครั้งที่มีเวลาว่าง
                  เราคุยกันได้ประมาณ 6เดือนเราก็มีการนัดเจอกัน เราตื่นเต้นมากตอนเจอเค้าครั้งแรก หลังจากเจอกันเราก็คุยกันมาตลอด  เราเริ่มชอบเค้ามากขึ้นๆ ชอบจนกระทั่งเราเป็นคนเอ่ยปากขอคบกับเค้า แต่เค้ากลับตอบกลับมาว่าเค้ายังไม่มั่นใจในตัวเค้า เราอยู่ไกลกันด้วยเค้ายังดูแลเราไม่ได้ (เรากับเค้าทำงานกันคนละจังหวัด เรารับราชการ ส่วนเค้าเป็นพนักงานราชการ) เค้าบอกว่าให้เราคุยกันไปแบบนี้ อยู่ในสถานะที่กำลังศึกษาดูใจกัน เราก็โอเค จนวันเวลาเนินนานผ่านไปปีกว่า ความสัมพันธ์ของเรากับเค้าก็เป็นแค่คนคุย จากเดิมที่คุยกันทุกวันเริ่มลดน้อยลงหรือบางวันแทบไม่ได้คุย มีแค่ส่งสติ๊กเกอร์ไลน์ เราเริ่มบอกเค้าว่าเราน้อยใจนะ เพราะเราเป็นคนขี้น้อยใจและชอบคิดมาก เราร้องขอให้เค้าใส่ใจเรามั้ง อย่างน้อยทำอะไรขอให้บอกกันบ้าง เค้าก็สัญญากับเราว่าจะบอกจะไม่หายไปไหน แต่เค้าก็หายไปครั้งแล้วครั้ง เราไลน์ไปบางทีข้ามวันถึงตอบ  เราเริ่มน้อยใจเค้าหนักขึ้นเรื่อยๆจนถึงขั้นนอนร้องไห้คนเดียว แล้ววันที่เราเจอเรื่องแย่ๆ(เราทำจมูกครั้งแรกแล้วมันอักเสบ เราต้องไปถอดออก) เราพิมพ์บอกเค้าในไลน์ แต่ก็เหมือนเดิมเค้าเพียงถามว่าทำไมถึงถอดซิลิโคน พอเราตอบเค้าก็หายไป คราวนี้หายไป3วันเลย ไม่มีโทรมาถามอาการ หรือปลอบใจ 
                   เราตัดสินใจลบไลน์ ไอจีเค้า ด้วยอารมณ์น้อยใจ เรารอดูว่าเค้าจะตามหาเรามั้ย ผ่านไป7วันเค้าโทรเฟสมาหาเรา พอเค้ารู้ว่าเราลบไลน์เค้าโกรธ เราพิมพ์ข้อความทะเลาะกันในmessenger  เราพยายามโทรเฟสหาเค้าหลายครั้ง แต่เค้าไม่เคยรับสายเรา เราน้อยใจ ท้อใจเราจึงเลือกที่จะเงียบ ปีใหม่เค้าก็แคปรูปข้อความอวยพรในไลน์มาให้ดูเราในmessenger  ตอนนั้นเรารู้สึกผิดเรายอมขอโทษที่เราใช้อารมณ์ และเรารอฟังว่าเค้าจะขอโทษเรามั้ยที่ผิดสัญญากับเราครั้งแล้วครั้งเล่า ทิ้งให้เรารอครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่มีคำขอโทษใดๆออกจากเค้า เค้าให้เราแอดกลับไปคุยไลน์  แต่เราไม่ได้โทรหรือทักไลน์เพราะเราสงสัยคุยในเฟสไม่ได้หรอคืนนั้นเรากับเค้าก็ไม่ได้เคลียร์กัน พอเช้าเราทักไปในmessenger ว่าเราเดินทางกลับไปทำงานที่ต่างจังหวัดก่อนนะ แต่เค้าไม่ตอบเรา ไม่มีโทรถามว่าเราถึงไหน เราเหนื่อยมั้ย เราเริ่มคิดแล้วว่าเค้าเคยรักเคยเป็นห่วงเรามั้ย 
                    เราพยายามทำตัวเหมือนไม่มีอะไรฉันเข้มแข็ง จนวันเกิดเราเค้ามาอวยพรในไลน์เราขอบคุณเค้า เค้าตอบกลับมาว่าพึ่งหาไลน์เค้าเจอหรอ(เค้ารอเราอยู่หรอ เราก็คิดว่าเรารอเค้าคนเดียวซะอีก) เราใช้เวลานี้ตัดสินใจถามสิ่งที่เราคาใจมาตลอด1เดือน แล้วเราก็ยังไม่ได้คำตอบ เราเลยถามว่าตอนนี้เค้ารู้สึกยังไงกับเรา แล้วคำตอบที่เราได้คือ ก็โอเค อ่านแล้วเราจุกน้ำตาไหลไปเลยจ้า เราตัดสินใจโทรไลน์ถามให้ชัดไปเลยปรากฏเค้ารับสายแต่เค้าติดธุระไม่ว่างคุย เราบอกเค้าว่าว่างแล้วช่วยโทรกลับหน่อย จนเวลาผ่านไป1เดือนก็ไม่ติดต่อมา ระหว่างรอเราพยายามทำตัวให้เหมือนเดิมพยายามสดใสร่าเริงเหมือนเดิมพยายามทำใจยอมรับว่าเรากับเค้ามันจบแล้ว(เราไปส่องไอจีเค้า เราเห็นผู้หญิงคนนึงไปเม้นขอยืนข้างเค้าแล้วเค้าก็ตอบได้ เราสังเกตมาเรื่อยๆ เราเจ็บทุกครั้งที่เห็น ) เราพยายาม move on  แต่เรากลับ move on เป็นวงกลม พอเราเห็นเค้าโพสเฟสเค้า มากดไลค์หรือมาดูสตอรี่เราก็แอบคิดเข้าข้างตัวเอง คิดถึงเค้ามากขึ้นตัดใจไม่ได้เราเจ็บปวด ร้องไห้ ตรอมใจกินอะไรไม่ค่อยลง นอนไม่ค่อยหลับ สภาพจิตใจย่ำแย่ ร่างกายผอมโทรม(จนคนที่ทำงานเริ่มสังเกตและทัก)   
                      เราฟังคลิปสารพัดวิธีให้หายอกหัก จนเราตัดสินใจลบเฟสเค้าเพื่อตัดใจไม่ให้เรามองเห็นเค้าแล้วมาคิดเข้าข้างตัวเองอีก(พอลบเฟสเค้าเรากลับคิดถึงเค้ามากแต่เราไม่อยากหลอกตัวเองอีกแล้วว่าเค้ารักเรา เราตั้งกฎกับตัวเองว่าเราจะไม่ไปส่องเฟสเค้าเด็ดขาด) ช่วงนั่นเราพยายามหากิจกรรมต่างๆทำไม่ให้เราอยู่ว่างๆ (เป็นช่วงโควิดระบาดด้วย ไปเที่ยวไหนไม่ได้)เราพยายามลองคุยกับคนที่เข้ามาจีบแต่เรากลับคุยไม่ได้เลย  สุดท้ายเราก็กลับมาอยู่กับตัวเอง เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ หากิจกรรมแปลกใหม่ทำ กลับบ้านไปหาพ่อแม่ ฟังคลิปธรรมะ คลิปต่างๆในเรื่องความรัก(เวลาอยู่คนเดียวเราชอบคิดถึงเค้า ชอบคิดว่าทำไมความรักของเราถึงพัง มันเป็นเพราะเราใช่มั้ย จนในที่สุดเราก็ได้คำตอบกับตัวเองว่าเรากับเค้าคงทำบุญทำกรรมร่วมกันมาแค่นี้พอถึงเวลาเราก็ต้องแยกจากกัน เราคงไม่ใช่คู่กัน) เราใช้เวลา2เดือนกว่าในการรักษาใจ
                      ยอมรับว่านี่เป็นการอกหักครั้งแรกในชีวิตเลย(เราอายุ27) ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ช่วยสอนให้เราโตขึ้นได้เยอะ ทำให้เรารู้ว่าเราต้องรักและเห็นคุณค่าในตัวเราเองก่อนที่จะไปคาดหวังกับคนอื่น   จากเดิมที่เราโฟกัสแต่เรื่องความรัก เราเปลี่ยนมาโฟกัสหากิจกรรมที่เราเคยชอบทำนั่นคือ แต่งนิยายออนไลน์ เรื่อง Project Love แผนรักลวงหัวใจยัยจอมโก๊ะ(เรื่องนี้เราแต่งไว้นานแล้วแต่พึ่งเอามาอัพลงเว็บธัญวลัย) อีกเรื่องที่เรากำลังจะแต่งคือ เรื่องพรหมลิขิตสื่อรักออนไลน์ (ถึงเราจะไม่สมหวัง แต่เราเชื่อว่าความรักบนโลกออนไลน์แบบสมหวังก็มี ดูจากคนที่เรารู้จักแล้วเราแนะนำเค้าเล่นแอพหาคู่ที่เราเล่น ตอนนี้พวกเค้าแต่งงานกันแล้ว)ฝากนิยายเราด้วยนะคะ    
                     ทุกวันนี้เค้าก็ยังอยู่ในความทรงจำของเรา เราอยากขอบคุณเค้านะที่เข้ามาสอนประสบการณ์ต่างๆ      สอนให้เรารู้จักรักตัวเองมากขึ้น และขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ