ต้องรู้สึกยังไงหรอคะ?

กระทู้คำถาม
ได้ยินมาเป็นสิบๆปีแล้วค่ะ
ขอเรียบเรียงเป็นประโยคคำพูดเป็นข้อๆนะคะ บางข้อก็อาจจะไม่ใช่คำพูดนะคะ

เราอาศัยอยู่กับตาและยายค่ะ
ตาเราเห็นแก่ตัวค่ะ5555 ส่วนยายก็เข้าข้างตาบ้างเข้าข้างตัวเองบ้าง

ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียด แค่น้อยใจ

คำพูดตา
1.คำพูด:ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้-ูโยนทิ้งให้ตายไปตั้งแต่เด็กแล้ว
2.คำพูด:หลานอกตัญญู//ทั้งๆที่เราก็เหมือนคนรับใช้เขา ใช้ไรก็ทำ สั่งนั่นสั่งนี่ก็ทำ
3.คำพูด:อีกไม่นาน หลานก็จะฆ่า-ู//แม้แต่ตัวเขาเรายังไม่อยากแตะ หน้าเขาเรายังไม่อยากเห็น
4.เขาด่าเราแล้วรามไปถึงพ่อแม่เราด้วยค่ะ ทั้งๆที่แม่ก็คือลูกสาวเขา
(ด่าลูกไม่มีแม่ยังไม่เจ็บเท่าด่าแม่เราทั้งๆที่เขาเสียแล้ว)
5.ได้เกรดดีเขาไม่ดีใจ ได้เกรดต่ำเขาก็ด่า
6.แค่หลาน-ูฆ่าทิ้งก็ได้
7.เป็นหลานไม่มีสิทธิเถียง//เราแค่ขอร้อง
8.ตอนนี้เขาเป็นอัมพฤกษ์บอกว่าลูกหลานเมียทิ้ง//อยากเข้าห้องน้ำดึกๆยายกับเราช่วยกันพยุ่งพาไปห้องน้ำดึกๆ อยากกินข้าวเรากับยายทำไห้ จัดยาเราก็จัดให้
:เขาบอกเงินทั้งหมดที่ใช้รักษาตัวเองคือเงินเขา//วันแรกที่เขาป่วยเราอยู่บ้านย่า เรากับพ่อก็ต้องรีบกลับไป(เดินทางไม่ไกลหรอกค่ะประมาน100กม.)
เพื่อให้พ่อมาเซ็นถอนเงินเก็บในบช.ธนาคารที่เราเก็บมาตั้งแต่เด็กราวๆ60,000บาทปลายๆ*เพื่อเอาไปรักษาเขา*เราอกตัญญูหรอคะ?
*ปัจจุบันก็ยังไม่หายป่วยค่ะ*
8.ตาเราเห็นแก่เงินค่ะ(ในความคิดของเรานะคะ)ตาเราไม่มีอะไรเลยค่ะบ้านก็ไม่ใช่ที่เขาแค่เป็นชื่อเขา สวนเขาก็อยากขายทั้งๆที่ไม่ใช่ของเขา คอม มือถือ เขาก็จะขายทั้งๆที่มันคือของเราค่ะ

ตาบอกตาเลี้ยงเราแต่ที่เราจำได้ยายเลี้ยงเราแค่คนเดียว ตาไม่เคยสนใจเราเลย

เรามีเยอะนะคะแต่เราขอเอามาแค่นี้
เจอแบบนี้ควรจะรู้สึกยังไงหรอคะ? เหนื่อยมากๆค่ะ ท้อด้วย เสียใจที่สุดคือข้อแรกเลยค่ะ แทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่เลยค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่