เรื่องของผมเกิดขึ้นตอนที่ผมอายุประมาณ 12ปี ตอนนั้นเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน เป็น ร.ร ขยายโอกาศ มีถึง อนุบาล-ม.3
ตอนนั้นผมอยู่ ป.6 ผมมีรุ่นพี่ที่แอบชอบอยู่คนหนึ่ง ซึ่งพี่เขาหน้าตาดีมาก ดีระดับต้นๆของ ร.ร ซึ่งเราเป็นแบบเด็กตัวดำๆ เตี้ยๆ
พี่เขาก็เป็นนักวอลเลย์บอลของ ร.ร ด้วย เราก็แบบชื่นชอบกีฬานี้อยู่แล้ว เลยได้ติดทีมแข่งชุดเล็กไปแข่งด้วย ซึ่งพี่เขามีแฟนแล้ว
(ซึ่งเป็นผู้หญิง) หลังจากนั้นเราก็รู้จักกันเรื่อยๆ แบบวันนั้นเราขี้เกียจซ้อมพี่เขายังมาตามถึงที่บ้านแบบขี่รถผ่านแล้วเรียกเราบอกว่าให้ลงไปซ้อม
แต่อันนี้ก็ได้คิดอะไรมากไง ก็แบบเป็นหน้าที่ของรุ่นพี่อยู่แล้วป่าวว่ะ.
จากนั้นทางเราก็แบบพยายามชวนพี่เขาคุยตลอด แลบพยายามหยอกล้อพี่เขา ทำตัวให้ตลก เพราะคิดว่าพี่เขาตะได้ไม่เบื่อเวลาอยู่ใกล้
เราก็พยายามมาซ้อมให้ได้ทุกวัน (แม่แต่วันฝนตกยังกลั้นใจขี่รถเพื่อไปซ้อม) เราก็เริ่มสนิทกับพี่เขามากขึ้น ซึ่งทางเราก็ไม่ได้หวังอะไรหรอก แค่อยากเล่นกับพี่เขา ก็คิดเสมอว่าพี่เขามีแฟนแล้วนะ อะไรแบบนี้ พอวันจะแข่งทางโค้ชก็มีการถามไซต์เสื้อเบอร์เสื้อ เราก็แบบคิดอยู่ว่าจะเอาเบอร์อะไรดีหว่าาาา แล้วก็ตัดสินใจเอาเลขที่พี่เขา มารวมกับเลขที่เรา ก็ออกมาเป็นเบอร์12 (อันนี้ไม่ได้บวกนะครับ จับ1กับ2 ชนกันเลย )แล้ววันนั้นกำลังซ้อมๆอยู่ แล้วแบบพี่เขาก็ถามเราว่าใส่เสื้อเบอร์อะไรหรอ เราก็งงว่าพี่เขาถามทำไม พี่เขาก็ว่า เถอะน่าอยากรู้เชยๆ เราก็บอกไปเบอร์12
แล้วมันแข่งจ้า พี่แกใส่เสื้อเบอร์12 เรานี่แบบปลื้มเลย แต่ปลื้มได้ไม่นานแฟนพี่เขาก็ใส่เบอร์12จ้า นี่สรุปใส่เพราะเราก็นัดกันใส่กันแน่เนี่ย หลังจากวันนั้นพอเราไปแข่งก็นั่งรถที่นั่งข้างกันตลอด เพื่อนพี่เขาก็ชอบแซวคือนอนนั้นเราตลกด้วยไงตัวดำๆ หลังจากแข่งเสร็จวันนั้นพี่เขาได้แชมป์ เราทีมชุดเล็กแพ้เราก็เสียเฟลนิดหน่อย แตาอยู่ดีๆพี่เขาก็ทักเฟสบุ๊คมา คือตอนนั้นเราหัดเล่นใหม่ๆ ไม่เคยคุยกับใครเลยแหม่แต่เพื่อน เราก็แบบตื่นเต้นมากดีใจมากพี่เขาถามว่าทำอะไรอยู่ เราก็ตอบว่านอนเล่น ทั้งๆที่ตอนนั้นนั่งไม่ติดพื้นเลยจ้า เราก็คุยกันได้สักพักๆ พี่เขาก็มีประโยคหนึ่งพูดขึ้นมาว่า ขอคุยด้วยได้ไหม ทางนี้งงเลยจ้า
คุยคืออะไร งงมาก เลยถามพี่เขาไปว่า คุยกัน มันคือแบบไหน แล้วแบบพี่เขาว่า ไม่มีอะไร ช่างเถอะ
แล้วพี่เขาก็แบบหายไปเลย เราก็พยายามทักหา แล้วพี่เขาก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง จนสุดท้ายต่างคนต่างจบ พี่เขาจบ ม.3 ก็ย้ายไปเรียนในเมือง เราก็อยู่ ร.ร เดิม จนตอนนี้ผ่านมา6ปีแล้ว ไม่ได้ติดต่อกับพี่เขาเลย พี่เขาก็ไม่กลับมาบ้านด้วย เราก็แบบตอนนี้พัฒนามาเยอะมากจากคนตัวดำไปตอนนี้ก็ไม่ได้ดำกว่าแต่ก่อนแล้ว หน้าตาก็จัดว่าใช้ได้คนหนึ่ง
และสุดท้ายนี้ อยากบอกพี่ว่า ถึงพี่จะไม่ได้คิดอะไรกับผม แต่พี่จะเป็นความทรงจำของผม และจะเป็นรักครั้งแรกของผมตลอดไปนะครับ
ปล.พิมพ์ผิดตรงไหนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
และก็อย่าว่าผมคิดไปเองคนเดียวนะครับ เหตุการณ์แบบนี้ไม่เกิดขึ้นกับตัวเองไม่ทางรู้หรอก และยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ไม่สามารถจะพูดได้ครับ
แล้วเพื่อนๆมีประสบการณ์อะไรบ้าง มาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ
มาแชร์ประสบการณ์รักกันแต่ไม่ได่เป็นแฟนกันครับ
ตอนนั้นผมอยู่ ป.6 ผมมีรุ่นพี่ที่แอบชอบอยู่คนหนึ่ง ซึ่งพี่เขาหน้าตาดีมาก ดีระดับต้นๆของ ร.ร ซึ่งเราเป็นแบบเด็กตัวดำๆ เตี้ยๆ
พี่เขาก็เป็นนักวอลเลย์บอลของ ร.ร ด้วย เราก็แบบชื่นชอบกีฬานี้อยู่แล้ว เลยได้ติดทีมแข่งชุดเล็กไปแข่งด้วย ซึ่งพี่เขามีแฟนแล้ว
(ซึ่งเป็นผู้หญิง) หลังจากนั้นเราก็รู้จักกันเรื่อยๆ แบบวันนั้นเราขี้เกียจซ้อมพี่เขายังมาตามถึงที่บ้านแบบขี่รถผ่านแล้วเรียกเราบอกว่าให้ลงไปซ้อม
แต่อันนี้ก็ได้คิดอะไรมากไง ก็แบบเป็นหน้าที่ของรุ่นพี่อยู่แล้วป่าวว่ะ.
จากนั้นทางเราก็แบบพยายามชวนพี่เขาคุยตลอด แลบพยายามหยอกล้อพี่เขา ทำตัวให้ตลก เพราะคิดว่าพี่เขาตะได้ไม่เบื่อเวลาอยู่ใกล้
เราก็พยายามมาซ้อมให้ได้ทุกวัน (แม่แต่วันฝนตกยังกลั้นใจขี่รถเพื่อไปซ้อม) เราก็เริ่มสนิทกับพี่เขามากขึ้น ซึ่งทางเราก็ไม่ได้หวังอะไรหรอก แค่อยากเล่นกับพี่เขา ก็คิดเสมอว่าพี่เขามีแฟนแล้วนะ อะไรแบบนี้ พอวันจะแข่งทางโค้ชก็มีการถามไซต์เสื้อเบอร์เสื้อ เราก็แบบคิดอยู่ว่าจะเอาเบอร์อะไรดีหว่าาาา แล้วก็ตัดสินใจเอาเลขที่พี่เขา มารวมกับเลขที่เรา ก็ออกมาเป็นเบอร์12 (อันนี้ไม่ได้บวกนะครับ จับ1กับ2 ชนกันเลย )แล้ววันนั้นกำลังซ้อมๆอยู่ แล้วแบบพี่เขาก็ถามเราว่าใส่เสื้อเบอร์อะไรหรอ เราก็งงว่าพี่เขาถามทำไม พี่เขาก็ว่า เถอะน่าอยากรู้เชยๆ เราก็บอกไปเบอร์12
แล้วมันแข่งจ้า พี่แกใส่เสื้อเบอร์12 เรานี่แบบปลื้มเลย แต่ปลื้มได้ไม่นานแฟนพี่เขาก็ใส่เบอร์12จ้า นี่สรุปใส่เพราะเราก็นัดกันใส่กันแน่เนี่ย หลังจากวันนั้นพอเราไปแข่งก็นั่งรถที่นั่งข้างกันตลอด เพื่อนพี่เขาก็ชอบแซวคือนอนนั้นเราตลกด้วยไงตัวดำๆ หลังจากแข่งเสร็จวันนั้นพี่เขาได้แชมป์ เราทีมชุดเล็กแพ้เราก็เสียเฟลนิดหน่อย แตาอยู่ดีๆพี่เขาก็ทักเฟสบุ๊คมา คือตอนนั้นเราหัดเล่นใหม่ๆ ไม่เคยคุยกับใครเลยแหม่แต่เพื่อน เราก็แบบตื่นเต้นมากดีใจมากพี่เขาถามว่าทำอะไรอยู่ เราก็ตอบว่านอนเล่น ทั้งๆที่ตอนนั้นนั่งไม่ติดพื้นเลยจ้า เราก็คุยกันได้สักพักๆ พี่เขาก็มีประโยคหนึ่งพูดขึ้นมาว่า ขอคุยด้วยได้ไหม ทางนี้งงเลยจ้า
คุยคืออะไร งงมาก เลยถามพี่เขาไปว่า คุยกัน มันคือแบบไหน แล้วแบบพี่เขาว่า ไม่มีอะไร ช่างเถอะ
แล้วพี่เขาก็แบบหายไปเลย เราก็พยายามทักหา แล้วพี่เขาก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง จนสุดท้ายต่างคนต่างจบ พี่เขาจบ ม.3 ก็ย้ายไปเรียนในเมือง เราก็อยู่ ร.ร เดิม จนตอนนี้ผ่านมา6ปีแล้ว ไม่ได้ติดต่อกับพี่เขาเลย พี่เขาก็ไม่กลับมาบ้านด้วย เราก็แบบตอนนี้พัฒนามาเยอะมากจากคนตัวดำไปตอนนี้ก็ไม่ได้ดำกว่าแต่ก่อนแล้ว หน้าตาก็จัดว่าใช้ได้คนหนึ่ง
และสุดท้ายนี้ อยากบอกพี่ว่า ถึงพี่จะไม่ได้คิดอะไรกับผม แต่พี่จะเป็นความทรงจำของผม และจะเป็นรักครั้งแรกของผมตลอดไปนะครับ
ปล.พิมพ์ผิดตรงไหนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
และก็อย่าว่าผมคิดไปเองคนเดียวนะครับ เหตุการณ์แบบนี้ไม่เกิดขึ้นกับตัวเองไม่ทางรู้หรอก และยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ไม่สามารถจะพูดได้ครับ
แล้วเพื่อนๆมีประสบการณ์อะไรบ้าง มาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ