คิดถึง บทที่ 8

ไดอารี่ความคิดถึง

วันหยุดนักขัตฤกษ์โรงเรียนหยุด บอสโดนปลุกแต่เช้าเช่นเคย เธอตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟันข้าวเช้ายังไม่กินรีบวิ่งไปเล่นบ้านคนอื่นเหมือนเช่นเคย ลำบากพี่ ๆ ต้องตามมากินข้าวเช้าตลอด

บอสกลับไปทานข้าวเช้าเธอรีบกินรีบอิ่มเพราะห่วงเล่น   ทานข้าวเสร็จบอสกลับไปหาพี่เอเหมือนเดิม ไปดูทีวี ไปเล่นกับเขา เพราะเธอเบื่อไม่อยากเล่นกับพี่ ๆ ตัวเอง บ้านพี่เออยู่ติดฝั่งหลังบ้านของเธอ พี่บอลก็ตามมาด้วยเพราะพี่บอลกับพี่เออายุเท่ากัน

“บอสมืงอย่าลงไปเล่นคุ้มใต้นะบอส รถเยอะ” ยายตะโดนกำชับเธอ กลัวว่าเธอจะแอบไป

บอสทำหน้าหงุดหงิดมองบนกับคำสั่งยาย เธอได้ยินแต่ไม่ตอบกลับ “กลัวแต่จะไป ไม่ไปหรอก” เธอไม่ตอบยายแต่บ่นคนเดียวเบา ๆ เธอกับพี่บอลเข้ามาเล่นในบ้านของพี่เอ ซึ่งกำลังดูการ์ตูนอยู่

“พี่บอลบอสไปเล่นที่วัดก่อนนะ ไปเล่นชิงช้า” บอสรู้สึกเบื่อเธอคิดออกไปเล่นชิงช้าในวัดดีกว่า แต่เธอไม่คิดจะไปคนเดียวกะว่าจะเดินกลับไปชวนพิมพ์กับแพรวไปด้วย

“ไปก็ไปพี่ไปด้วย เอไปเล่นในวัดปะ ไปกินลำไย” พี่บอลนึกสนุกจะไปปีนต้นลำไยของหลวงตาในวัด ท่านไม่หวงอนุญาตให้ญาติโยมมาสอยไปกินได้เพราะลูกมันดกมากเต็มต้น เมื่อพี่บอลกับพี่เอจะไปด้วยบอสจึงไม่ไปชวนเพื่อนสองคนที่ว่า เธอจะไปกับพี่บอลพี่เอแทน

ทั้งสามคนเดินเข้าไปในวัด บอสเดินไปนั่งชิงช้าเด็กเล่นบริเวณหน้าศูนย์เด็กเล็ก ในบริเวณวัดหมู่บ้านของเธอจะแบ่งส่วนทำเป็นโรงเรียนสำหรับดูแลเด็กก่อนเกณฑ์ก่อนที่จะเข้าอนุบาลด้วย ดังนั้นจึงมีชิงช้าหลายชนิดให้เล่น

พี่บอลกับพี่เอไปขอหลวงตากินลำไย หลวงตาอนุญาตทั้งสองคนปีนขึ้นไปบนต้นลำไย เก็บมาพอกินก็พอ พี่บอลบอกว่าจะเอามาเผื่อเธอด้วย บอสนั่งมองพี่ ๆ สองคนอยู่บนต้นลำไยและไกวชิงช้าไปด้วยอย่างเพลิดเพลิน ไม่นานทั้งสองคนก็ลงมา พี่บอลแบ่งให้เธอกินด้วย ลำไยไม่ค่อยหวาน เม็ดใหญ่เนื้อน้อย แต่มันอร่อยสำหรับเด็ก ๆ แบบพวกเธอที่สุด

พี่เอกับพี่บอลก็มานั่งไกวชิงช้าเล่นเหมือนบอส ไม่นานก็มีเด็ก ๆ คนอื่นเข้ามาเล่นในวัดด้วย จุดประสงค์ก็คือมาขอลำไยหลวงตาเช่นกัน บ้างก็มาเล่นกระโดดยางเล่นที่ลานวัด

“เราไปหาเก็บเทียนมาเล่นเป่ามังกรกันดีกว่าว่ะ” พี่เอชวนเธอกับพี่บอล เพราะรู้สึกรำคาญคนที่เข้ามาเล่นในวัดทีหลัง พูดคุยส่งเสียงดังมาก ไม่รู้ใครเป็นใครทั้งเสียงหัวเราะตะโกนพูดคุยกัน ดีที่หลวงตาไม่รำคาญไม่ไล่กลับบ้านใครบ้านมันให้หมด

“แล้วเราจะไปเล่นที่ไหน” พี่บอลถาม หาที่เล่นยากเพราะกลัวผู้ใหญ่ดุ

“เถอะน่าเดี๋ยวเราหาเก็บเทียนกันก่อน หรือเราจะออกเงินกันซื้อเทียน ซองละห้าบาทเอง”

“หาเก็บก่อนก็ดี”

ทั้งสามคนเดินรอบบริเวณวัด หาแถว ๆ ลานวัดเท่านั้น ไม่กล้าเดินไปแถวธาตุอัฐิมันน่ากลัวเกินไป ได้มาสามสี่เล่มมันยังไม่พอเล่น พวกเธอจึงตัดสินใจออกเงินกันซื้อเทียนเล่มเล็กมาหนึ่งซอง และเดินหาฝาเบียร์มาหนึ่งฝาถ้าหาไม่ได้ฝาเอ็มร้อยก็แทนได้

“ไอ้เอมืงออกสองบาท กูสองบาท น้องบอสบาทนึง” พี่บอลเป็นคนจัดแจง ทุกคนควักเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกง พี่บอลกับเธอยายให้เงินคนล่ะห้าบาทในวัดหยุด ส่วนวันไปโรงเรียนได้สิบบาท ห้าบาทก็พอซื้อขนมได้ทั้งวัน ซื้อชิ้นล่ะบาทเท่านั้น

“บอสไปซื้อเทียนมา” พี่บอลรวบรวมเงินเสร็จแล้วก็มอบให้เธอไปซื้อเทียน

“พี่บอลถ้ายายเห็นบอสซื้อเทียนล่ะ ถ้ายายถามว่าซื้อไปทำไม ให้บอสตอบว่าไง” เธอถามพี่ชายเพราะเธอกลัวว่ายายจะเห็นและถาม เพราะว่าร้านค้าที่เธอจะไปซื้อมันก็อยู่ติดกับบ้านของเธอนี่แหละ เป็นร้านของป้าของเธอเอง

“เอ๋า! บอสมืงก็ไม่ต้องไปซื้อร้านป้าไง มืงก็เดินไปซื้อร้านตานูนู้น” พี่บอลแนะนำเธอด้วยอารมณ์หงุดหงิดนิดหน่อย “ไปเลยรีบไปซื้อมา”

บอสรับเงินจากพี่ชายแล้วเดินไปร้านค้าตานูที่อยู่ไกลวัดมาก บอสรีบเดินไปซื้อและรีบกลับมาที่วัดหาพี่ชายสองคน เงินห้าบาทได้เทียนเล่มเล็กมาหนึ่งซอง เมื่อเธอมาถึงแล้วทั้งสามคนก็กลับมาบ้านพี่เออีกเช่นเคย พี่บอลบอกว่าไม่ไปเล่นที่บ้านของพวกเธอเด็ดขาดเพราะยายรู้ยายด่าแน่ ๆ ก็เลยตกลงกันว่าแอบเล่นที่บ้านของพี่เอ โชคเข้าข้างยายพี่เอไม่อยู่ปิดบ้านไว้

สถานที่ ๆ จะใช้เล่นสิ่งนี้คือข้างบ้านของพี่เอ ในป่ากล้วยเล็ก ๆไม่ค่อยมีใครสนใจ แต่ไม่ใช่ฝั่งติดกับบ้านเธอ อย่างที่บอกยายของเธออยู่บ้าน เผื่อยายเห็นแล้วโดนด่าเผลอ ๆ อาจโดนตี สนุกไม่คุ้มเจ็บ ทั้งสามคนหาก้อนหินขนาดเล็ก ๆ พอทำเป็นเตาเล็ก ๆ มาสามก้อน เอามาวางเรียงกันให้พอดีสำหรับวางฝาเอ็มร้อย พี่เอจัดการตัดเทียนเป็นท่อนเล็ก ๆ ลงในฝาเอ็มร้อยห้าสิบเตรียมต้ม และก็จัดการจุดเทียนสามเล่มสำหรับต้มเทียนแค่นี้ก็เป็นอันเสร็จ รอแค่เวลาเทียนละลายเป็นน้ำ พี่บอลรีบวิ่งไปตักน้ำใส่ถังขนาดกลางเพื่อเตรียมหยดน้ำใส่เทียนในฝาเอ็มร้อย และเตรียมดับไฟเมื่อเกิดการผิดพลาดทางเทคนิค มันก็จะปะทุขึ้นเป็นเปลวไฟ เหมือนมังกรพ่นไฟ สามารถเล่นได้หลาย ๆ รอบจนกว่าเทียนจะหมด หรือจนกว่าผู้ใหญ่จะเห็นแล้วโดนด่าเพราะกลัวไฟไหม้

เฮ้ย! “สุดยอด”! เสียงปรบมือของพี่ ๆ สนุกกับการหยดน้ำใส่เทียนที่ต้มเดือด ๆ แล้วเปลวไฟมันปะทุขึ้น แข่งกันทำว่าใครจะทำปะทุขึ้นได้สูงกว่ากัน ต้องระมัดระวังตัวเองให้ดี ต้องรีบวิ่งออกมาให้ทันไม่งั้นอาจปะทุโดนหน้าได้

“น้องบอสไม่ต้องทำ” พี่บอลไม่ยอมให้เธอเล่น ให้เป็นผู้ชมเฉย ๆ ถึงแม้แค่ดูพี่ ๆ เล่นเธอก็สนุกไปด้วย หัวเราะพอใจไปด้วย เมื่อเทียนหมดก็เลิกเล่น ผู้ใหญ่ไม่ทันมีใครเห็น

วันนี้เธอตามพี่บอลไปเล่นทั้งวัน หลังจากเล่นเป่าเทียนจบก็พากันเดินหาเก็บฝาขวดเบียร์ตามถนนหรือตามร้านค้าที่คิดว่าน่าจะมีเพื่อนำมาทุบให้มันแบน ๆ เหมือนเหรียญ และนำมาโยนหลุมเล่น หรือ นำมาเล่นแปะโป้งก็ได้แล้วแต่จะเล่น ใช้แทนเงินเหรียญจริง ขายได้ในหมู่เด็ก ๆ ด้วยกัน ยี่สิบฝาสิบบาท

....

บอสยังไม่ลุกจากที่นอนในวันหยุด ขอแช่ตัวบนที่นอนสักครึ่งค่อนวันไปเลยหลังจากที่เธอทำงานยาวมาเกือบสองอาทิตย์ เธอเปิดโซเชี่ยลทุกอย่างเช็คยิ่งกว่านักธุรกิจพันล้าน เห็นรูปพี่บอลอัพรูปตัวเองกำลังทำงานอยู่ชายแดนใต้ ความห่วงใยผุดเข้ามาในความรู้สึก แต่เมื่อมันเป็นความรัก ความชอบ ความต้องการของพี่ชายก็ต้องปล่อยเขาไป ห่วงที่สุดก็คนนี้เลย อัพเมื่อแปดชั่วโมงที่แล้ว บอสกดปุ่มห่วงใยให้พี่ชาย

เห็นพี่ปาวอัพลูกลูกชายวัยสองขวบ วันนี้เป็นวันเกิดหลานชายของเธอนี่ บอสคอมเม้นต์อวยพรวันเกิดลูกชายของพี่ปาวยาวเหยียด ส่วนของขวัญน้าติดไว้ก่อน พี่แป้งเข้ามากดปุ่มห่วงใยให้คอมเม้นต์ของเธอ ส่วนน้องบีมอัพรูปตัวเองไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ในวันหยุดยาวที่ผ่านมารัว ๆ สามนาทีห้ารูปกันเลยทีเดียว บอสอิจฉาน้องบีมมากที่มีเวลาว่างหยุดได้เที่ยว แต่ก็งั้น ๆ ส่วนพี่บอมก็อัพรูปลูกสาวคนโตของตัวเองเข้ามาอวยพรวันเกิดหลานชายลูกของพี่ปาว บอสทึ่งเวลาผ่านไปเร็วมาก ไม่กี่ปีหลานสาวโตแล้ว

“อย่าพึ่งโตเร็วเด้ออิหล่าอาทำใจบ่ได้” และก็กดสติ๊กเกอร์หน้าขำให้พี่บอม ติด ๆ กับคอมเม้นต์ของเธอเอง แจ้งเตือนเด้งเข้ามาตลอดเพราะเพื่อน ๆ ของพี่ปาวแห่เข้ามาอวยพรวันเกิดลูกชายของพี่ปาวด้วยเช่นกัน

แต่ละคนเติบโตแยกย้ายกันไปมีครอบครัวของใครของมัน คุยกันน้อยลงเพราะพิมพ์เอา ขอบคุณความทันสมัยของโลกที่ทำให้พี่น้องเจอกันทุกวันผ่านสื่อออนไลน์ ดูเหมือนความสนิทจะน้อยลงไปตามกาลเวลาด้วย สังเกตได้จากเวลากลับบ้านไปหายายเทศกาลไม่ค่อยมีอะไรจะคุยกัน แต่มันก็เป็นความสัมพันธ์พี่น้องแบบผู้ใหญ่ คือตั้งวงแทนนั่นเอง ไม่ว่าจะเป็นวงแอลกอฮอล์วงเล่นการพนันก็แล้วแต่ เวลามาเจอกันจะกลายเป็นแบบนี้เสียส่วนใหญ่ ไม่เหมือนตอนเด็ก ๆ ที่จะเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันก็ได้ แต่ความเกรียนในหมู่พี่น้องยังอยู่เสมอ แม้พี่บอมจะลูกสามแล้วนิสัยยังเหมือนเดิม ความอ่อนโยนที่มีต่อน้องพี่บอลก็ยังคงเหมือนเดิม

คิดถึง! คิดถึงจัง คิดถึงตอนเด็ก ๆ ที่อยู่ด้วยกันหกคนพี่น้อง...

จบบท..