อาจารย์กับลูกศิษย์รักกันผิดมากไหมคะ

เราขอแทนตัวเองว่าแพ้แล้วกันนะคะ วันนี้เรา มีเรื่องมาปรึกษา เราอายุ 18 ปีค่ะณปัจจุบัน ปาร์ตี้ก่อนเราอยู่มอ 1 จะมีครูคอมพิวเตอร์กราฟฟิกคนนึงนะคะเป็นครูผู้ชาย อายุห่างจากเราประมาณ 12-13 ปี ครูคนนี้เป็นคนใจดีและใจเย็นมากๆเลยค่ะ ซึ่งตอนสมัยเรียนเราก็รักครูคนนี้มากๆแต่รักในฐานะลูกศิษย์รัก และเคารพ อาจารย์ ซึ่งเราก็เรียนกับครูคนนี้แค่ 1 ปี พอขึ้นม 2 ม 3 จะเป็นครูอีกคนนึงที่มาสอน โรงเรียนจะมีครูคอมพิวเตอร์อยู่ประมาณ 3 คนค่ะ แต่ละชั้นเรียนจะได้เรียนกับครู แตกต่างกันไป ซึ่งพอเราขึ้นม 2 เราก็ไม่ได้เจอครูคนนี้เพราะว่าไม่ได้เรียนกับครูคนนี้ ขอท้าวความตอนรู้จักกับครูคนนี้มากๆนะคะ ครูเขาเป็นคนใจดีค่ะ ไม่เคยดูไม่เคยด่านักเรียนค่ะ แล้วนักเรียนทุกคนก็เคารพและรักครูคนนี้มากๆ ตอนสมัยเรียนแพรเรียนกับครูคนนี้วันแรก ครูเขาเป็นคนนิ่งๆค่ะดูเป็นคนอบอุ่น วันแรกกูก็พูดกับแกเลยว่าถ้าทำของในห้องคอมพังจะต้องจ่ายเงิน เสียเงินให้กับ ของที่พังไป วันแรกแพรก็ซุ่มซ่ามนะคะแค่ทำแป้นพิมพ์หล่น จังหวะนั้นเหมือนหัวใจจะหลุดออกไปเลยค่ะเพราะว่าครูเนี่ยเดินตรงมาหาเราเลยค่ะ ตอนนั้นแพ้ก็เอาแต่พูดว่าขอโทษค่ะขอโทษค่ะหนูไม่ได้ตั้งใจหนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ตอนแรกคิดว่าครูเนี่ยจะต้องด่าเรามากๆเลยนะคะแต่กูก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวกูเก็บขึ้นให้ ซึ่งเราก็รู้สึกว่า ครูคนนี้ใจดีจังเลย แล้วมันก็มีเหตุการณ์อีกหลายๆอย่างเลยค่ะเพื่อครูคนนี้ทำให้เราประทับใจและยิ่งเคารพเขามากขึ้น เวลาตอนพักเที่ยงหรือตอนลงไปเข้าห้องน้ำเราบังเอิญเจอครูที่โรงอาหารเราจะชอบเดินเข้าไปหาคุณครูแล้วบอกว่า ครูขาแพรอยากกินขนมซื้อขนมให้แพรหน่อยค่ะครูขาแพ้อยากกินไอติมซื้อปืนให้แพรหน่อยนะคะแต่กูก็ซื้อให้ทุกครั้งค่ะลูกค้าที่ แพร อ่อนค่ะ กลับมายังปัจจุบันนะคะ แพรไม่ได้เจอครูคนนี้มาประมาณ 5 ปีแล้วนะคะ แล้ววันหนึ่งแผลก็ทักไปหาครูคนนี้ค่ะ ว่าครูขาช่วยสอนพิเศษวิชาคอมพิวเตอร์ให้หนูหน่อยได้ไหมคะคือหนูมีปัญหากับวิชาเนื้ออย่างแรงเลยค่ะ แต่ครูก็ใจดีนะคะสอนให้แพร หลังจากนั้นทุกเย็น ครูก็จะสอนแทนค่ะก็คือ ไปสอนกันที่บ้านของคุณครูนะคะ แพเลิกเรียนจากวิทยาลัย ก็ต้องกลับไปนั่งรอคุณครูที่บ้าน ซึ่งหลังจากนั้นแค่กับครูก็สนิทกันมากๆค่ะเสาร์อาทิตย์เราก็เจอกันทุกครั้งทุกวัน ครูตัวสิงห์อยู่ทั้งกัดทั้งวันเลยอ่ะค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้มีอะไรกันนะคะคือแพยังไม่ได้คิดอะไรค่ะ เพราะคิดว่าเขาเป็นคุณครู แต่คุณครูก็ยังใจดีเหมือนเดิมนะคะทำกับข้าวให้แพรกิน แพรไปเที่ยว แพไม่เคยไปทะเลก็พาแพ้ไปทะเลนะคะบอกว่าไปเปลี่ยนบรรยากาศและก็ที่สอนบ้างแต่เราก็ไม่ได้มีอะไรกันค่ะ ตอนแพรไม่สบายกูก็คอยดูแลค่ะ คอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ เขาก็ไม่ได้แปลกใจอะไรนะคะเพราะว่าตอนสมัยเรียนค่ะแพรไม่สบายนอนอยู่ห้องพยาบาลซึ่งห้องพยาบาลกับห้องคอมพิวเตอร์เนี่ยอยู่ใกล้กันกูก็เคยเข้ามาดูแลแล้วก็เช็ดตัวให้แพรแล้วก็ซื้อขนมมาให้แพรกินตอนแพนอนพักอยู่ในห้องพยาบาลของโรงเรียน กลับมาปัจจุบันค่ะ เราก็ใช้ชีวิตแบบนั้นนะคะไปเรื่อยๆ จนมาวันหนึ่งเรารู้สึกมองหน้าครูแล้วมันแปลกๆหรืออยู่ใกล้ครูแล้วมันรู้สึกว่ามันแปลกๆนะคะ รู้สึกว่าเราไม่ได้รักคุณครูแบบเดิมแล้วค่ะรู้สึกว่า เรารักเขาในแบบคนรักกันหรือหนุ่มสาวรักกันค่ะ ซึ่งเราก็พยายามห้ามความรู้สึกนี้นะคะห้ามมากๆเลยอ่ะค่ะ เพราะเราคิดว่าครูเนี่ยไม่มีทางรักเราแน่นอน และหนูก็ห้ามรับครูซึ่งแพรเคยได้ยินข่าวว่าความรักระหว่างครูกับนักเรียนน่ะค่ะมันเป็นแบบความรักที่ต้องห้ามค่ะถ้าเป็นความรักที่ผิดศีลธรรม มากๆ พ่อแพรู้ว่า ตัวเองเนี่ยรักคุณครูไปแล้วค่ะ แผลก็รีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลมนะคะคือ ทักเฟซไปหาครูว่า คือหนูจะไม่เรียนพิเศษกับครูแล้วนะคะพี่หนูไม่มีเวลาหนูต้องทำรายงานทำนู่นทำนี่ก็คือหนูเรียนหนัก แต่สิ่งที่ครูตอบกลับมาว่า ถ้าแพรเลิกเรียนตอนไหนครูก็สอนให้ตอนนั้นแหละ แกจะได้เก่งคอมขึ้น ตอนนั้นเราก็เลี่ยงครูไม่ได้แล้วค่ะ ก็เลยคิดว่าเอาวะเรียนก็เรียน ครูเริ่มมีอาการแบบห่วงเราอ่ะค่ะ เวลาเพื่อนของครูมากินเหล้าที่บ้านใช่ไหมคะครูก็จะไล่เราค่ะให้ถือโน้ตบุ๊กค่ะเข้าไปนั่งทำในห้องนอนของครูเลยค่ะแล้วบอกว่าถ้าเพื่อนกูยังไม่กลับก็ไม่ต้องออกมา เพื่อนของครูก็พากันแซวครูนะคะว่ามีลูกศิษย์หรือเมียเนี่ย เริ่มมารับเราที่โรงเรียนไปส่งเราบ้าง เห็นเราใส่ชุดโป้ๆหรือว่าเอวลอยหรือว่าเสื้อที่มันเห็นแบบ ร่องอกนิดนึงก็จะให้เราไปเปลี่ยน พอเราถามว่าทำไมต้องเปลี่ยนคะที่หนูใส่แบบนี้อยู่แล้วก็ไม่ได้โป๊มาก กูก็จะแบบหงุดหงิดแล้วก็จะบอกว่าทำไมเดี๋ยวนี้สอนไม่ได้หรอกครูเป็นครูมีสิทธิ์เป็นห่วงเราเพราะเราคือนักเรียนของครู พอมาวันหนึ่งนะคะวันนั้นเราไปเขาใหญ่กับกันกับครูเพราะว่าครูชวนเราไปเที่ยว อยู่ๆก็สารภาพกับเราว่า เขารักเราตั้งแต่เขาเจอเราวันแรกที่โรงเรียนตั้งแต่เราเรียนอยู่ม 1 ครูบอกว่าครูก็พยายามจะห้ามความรู้สึกของกูเหมือนกันพยายามจะมีแฟนหรือ คุยกับผู้หญิง แต่สุดท้าย กูก็ทำไม่ได้ค่ะ กูไม่สามารถคุยกับผู้หญิงได้หรือคบกับผู้หญิงได้ คือจะบอกไว้ก่อนนะคะว่าครูคนนี้เป็นคนที่รักเดียวใจเดียวนะคะอันนี้แพรไม่ได้ยืนยันด้วยตัวของแพรเองนะคะ แต่ ยืนยันจากผอ. และท่านรองแล้วก็คุณครูที่เคยสอนครูคนนี้อีกทีนึงอ่ะค่ะ เพราะว่าครูก็เป็นศิษย์เก่าของโรงเรียนที่แพรเรียนอยู่เหมือนกันแล้วกลับมาเป็นครูที่นี่ ทุกคนบอกว่าครูคนนี้เป็นครูที่รักเดียวใจเดียวถ้าได้รักใครแล้วก็จะรักจริง แล้วก็เป็นคนที่ลืมยาก ต่อนะคะ ครูก็บอกว่าครูพยายามแล้วพยายามไม่คิดพยายามไม่รู้สึกอะไรเพราะว่าครูเป็นอาจารย์ส่วนเราก็เป็นลูกศิษย์ จำได้ไหมคะที่แพ้เคยบอกว่าพอขึ้นม 2 ม 3 เนี่ยแค่บอกว่าแพรก็ไม่เห็นครูอีกเลย แต่ครูเนี่ยกลับแอบมองแพ้อยู่ตลอดนะคะ เห็นแพรตลอด แต่ก็เลือกที่จะไม่เข้ามาคุยกับแพรหรือเข้ามาทักทายแพ ครูบอกว่าครูไม่ไม่สามารถที่จะห้ามตัวเองได้ แล้วกูก็บอกรักเราแล้วก็ขอเราเป็นแฟนค่ะ ซึ่งตอนนั้นเราก็สองจิตสองใจว่าจะยังไงดี สุดท้ายก็ทุกคนก็ต้องแพ้ใจตัวเองอ่ะค่ะเราก็ตกลงเป็นแฟนกับครูค่ะ ซึ่งคุณครูก็เสมอต้นเสมอปลายดีนะคะดูแลเราดี แปลว่า จะหึงหวงมาก ซึ่งเราต้องยก ค่าห.​ให้กับครูคนนี้เลยค่ะ หอแรกคือห่วง หอที่ 2 คือ หึง หอที่ 3 คือหวง หอที่ 4 ครูโหด หอที่ 5 คือหื่น ฮ่าๆๆ ซึ่งคุณครูเขาก็ชัดเจนมากๆเลยนะคะคือเปิดเผยเราหรือถ้าเขาเจอลูกศิษย์เขาที่รู้จักกับเราหรือเคยเรียนรุ่นเดียวกันเขาก็จะบอกเลยว่าเราคือแฟนของเขานะ แต่กลับกลายเป็นเราที่ ไม่เคยเปิดเผยเขาในสังคมของเราเลยนะว่าจะเป็นพ่อแม่หรือเพื่อนสนิทหรือคนสนิทของเรา แตกต่างกับครู ครูบอกกับทุกคนในโรงเรียนหรือครูที่เคยสอนเราตอนสมัยเรียนว่าเราคือแฟนของเขา เขากับเรากำลังคบกันอยู่ พ่อแม่ของครูก็รับรู้และไม่เคยเกลียดเรา เครื่องครูทุกคนที่เคยสอนเราในโรงเรียนเขาก็เข้าใจและยินดีไปด้วย แต่กลับกลายเป็นเรา พี่กลับไม่กล้าเปิดเผยเขา ให้ใครได้รู้หรือคนรอบข้างเราได้รู้เลย เราไม่เคยทำอะไรชัดเจนให้เขา วันนี้เราอยากจะถามว่าความรักระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์มันผิดไหมคะผิดมากไหม เรารู้สึกว่ามันผิดมันผิดทุกอย่างมันผิดศีลธรรม เราถึงไม่กล้าที่จะเปิดเผยเค้าให้กับพ่อแม่ของเราได้รู้ หรือคนรอบข้างเราเลย สังคมเขาเป็นยังไงเรารู้หมดเราไปหมดไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเป็นญาติพี่น้องของเขาแต่สังคมเขาเรากลับไม่เคยพาเขาเข้ามา