เนื้อเรื่องอาจจะยาวหน่อยนะคะ อยากรบกวนขอความเห็นหรือข้อแนะนำจากเพื่อนๆ หลังจากที่เราพยายาม Move on มาหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ Move on เป็นวงกลม...ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อีกแล้วค่ะ
เรารู้จักกับบีม (บีมอายุน้อยกว่า 1 ปี) ได้ประมาณ 2 ปี เจอกันเพราะทำงานที่เดียวกันและเริ่มงานพร้อมกัน แรกๆก็ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่พอเจอกันทุกวันก็รู้ตัวได้เลยว่ารู้สึกดีด้วย พอทำงานที่เดียวกันมันเลยมีโอกาสใกล้ชิดกัน ทานข้าวเช้า กลางวัน และเย็น ด้วยกันแทบทุกวัน อยู่กันจนถึงดึกประมาณ 3 - 4 ทุ่ม บางครั้งถ้าไปทานไกลหน่อยเที่ยงคืนก็มี หรือถ้าวันไหนใครมีธุระมื้อเย็นไม่ได้ทานด้วยกัน ตอนกลางคืนก็จะแชทไม่ก็โทรคุยกันตลอด บางวันก็บอกให้โทรปลุกด้วยนะตอนเช้าถ้าตื่นแล้ว วันไหนใครงานเลิกมืดอีกคนก็จะนั่งคอยเป็นเพื่อน วันไหนกลับดึกก็ไปส่งที่บ้าน เราบอกบ้านไกลนะประมาณ 30 กม. (ไปกลับก็ 60 กม. ได้) บีมบอกชิวๆ พอเวลาทำงานมันต้องมีอาการเหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง เราสองคนก็ผลัดกันปลอบ บีมบอกว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจตอนไหนทักมาหรือโทรหาได้ตลอดนะ พอวันเสาร์-อาทิตย์ก็มีไปเที่ยวกันบ้างทั้งในกทม.และต่างจังหวัด ไปๆมาๆบีมก็เริ่มก็เปลี่ยนสรรพนามเรียกระหว่างเราสองคนว่าเป็นไอกับยูจากที่จะเรียกเราว่าพี่ จากที่เราแค่รู้สึกดีเราก็รู้ตัวเลยว่าชอบและเหมือนจะรักคนนี้ไปแล้ว เค้าเป็นที่สบายใจของเรา รู้สึกรักเค้ามาก เหมือนให้ได้ทุกอย่าง เหตุการณ์เป็นแบบนี้มาประมาณ 7 - 8 เดือน
หลังจากนั้นบีมก็ได้งานที่ใหม่ก็อยากไปลองทำหาประสบการณ์ จากที่สนิทมันก็ค่อยๆห่างไป เจอกันเดือนละครั้งบ้าง สองเดือนครั้งบ้าง จากที่คุยแชทกันรัวๆทั้งสองฝั่ง มันกลายเป็นแชทหนักไปทางฝั่งขวา จากที่เคยตอบเร็วก็ตอบช้า บอกว่างานยุ่ง หลายครั้งเราทักแชทไปบีมก็ไม่อ่าน กว่าจะอ่านอีกทีข้ามเป็นวันๆ เราก็ถามว่าทำไมไม่อ่าน บีมบอกเนี่ยไม่ได้อ่านแชทใครเลยมันเยอะมากไม่มีเวลา เราชวนมาทานข้าวเย็นด้วยบีมก็บอกไม่รู้จะได้ไปหรือเปล่าเพราะมีประชุม ถ้าได้เดี๋ยวทักไป สุดท้ายก็ไม่ได้ทักมากลายเป็นเรานั่งรอเก้อไปวันๆ นานๆทีที่จะทักมาว่าทานข้าวกันว่างเปล่า ว่างวันไหน? เราว่าจะใจแข็งไม่ไปนะแต่สุดท้ายเราอยากเจอเลยไป บางทีบีมบอกงานเยอะมาก เหนื่อย พอเราถามว่ามีอะไรอยากเล่าไหม ก็บอกบ้าง ไม่บอกบ้าง บางครั้งที่บอกพอเราปลอบและพูดไม่ถูกใจก็จะเลิกคุยไปเลย จากที่บีมบอกว่าเหนื่อยไม่มีเวลา แต่เรารู้มาว่าบีมน่ะมีเวลานะ แต่ไม่ได้ใช้ไปกับเราเหมือนเดิม.... เป็นแบบนี้มาประมาณปีกว่าๆ
เรารู้สึกไม่มีความสุขมาตลอดปีกว่าๆ พยายามที่จะ Move on แล้ว แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ในใจลึกๆก็ยังอยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม เราเลยอยากขอความเห็นและข้อแนะนำจากเพื่อนๆ หน่อยค่ะ
1. ในช่วง 7 - 8 เดือน ที่เราสองคนใช้ชีวิตและสนิทกันแบบนั้น เพื่อนๆคิดว่าบีมมีใจให้เรา หรือชอบเราบ้างไหมคะ...หรือมีแค่เราที่คิดไปเองคนเดียว
2. เพื่อนๆ คิดว่าบีมมีโอกาสจะกลับมาหาเราไหม ถ้าเราขอร้อง หรือบอกรักไป
3. ถ้าหากว่าโอกาสน้อยมาก เราขอวิธีหรือคำแนะนำไม่ให้คิดถึง และ Move on ได้อย่างเด็ดขาด เพราะทุกวันนี้เรายัง Move on เป็นวงกลม น้ำตาตกนับครั้งไม่ถ้วนเพราะน้อยใจ แต่ในหัวก็ยังจำช่วงเวลาที่เรามีความสุขได้อยู่เลย
ขอบคุณค่ะ
ควรพอหรือรอต่อไปเผื่อมีความหวัง TT
เรารู้จักกับบีม (บีมอายุน้อยกว่า 1 ปี) ได้ประมาณ 2 ปี เจอกันเพราะทำงานที่เดียวกันและเริ่มงานพร้อมกัน แรกๆก็ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่พอเจอกันทุกวันก็รู้ตัวได้เลยว่ารู้สึกดีด้วย พอทำงานที่เดียวกันมันเลยมีโอกาสใกล้ชิดกัน ทานข้าวเช้า กลางวัน และเย็น ด้วยกันแทบทุกวัน อยู่กันจนถึงดึกประมาณ 3 - 4 ทุ่ม บางครั้งถ้าไปทานไกลหน่อยเที่ยงคืนก็มี หรือถ้าวันไหนใครมีธุระมื้อเย็นไม่ได้ทานด้วยกัน ตอนกลางคืนก็จะแชทไม่ก็โทรคุยกันตลอด บางวันก็บอกให้โทรปลุกด้วยนะตอนเช้าถ้าตื่นแล้ว วันไหนใครงานเลิกมืดอีกคนก็จะนั่งคอยเป็นเพื่อน วันไหนกลับดึกก็ไปส่งที่บ้าน เราบอกบ้านไกลนะประมาณ 30 กม. (ไปกลับก็ 60 กม. ได้) บีมบอกชิวๆ พอเวลาทำงานมันต้องมีอาการเหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง เราสองคนก็ผลัดกันปลอบ บีมบอกว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจตอนไหนทักมาหรือโทรหาได้ตลอดนะ พอวันเสาร์-อาทิตย์ก็มีไปเที่ยวกันบ้างทั้งในกทม.และต่างจังหวัด ไปๆมาๆบีมก็เริ่มก็เปลี่ยนสรรพนามเรียกระหว่างเราสองคนว่าเป็นไอกับยูจากที่จะเรียกเราว่าพี่ จากที่เราแค่รู้สึกดีเราก็รู้ตัวเลยว่าชอบและเหมือนจะรักคนนี้ไปแล้ว เค้าเป็นที่สบายใจของเรา รู้สึกรักเค้ามาก เหมือนให้ได้ทุกอย่าง เหตุการณ์เป็นแบบนี้มาประมาณ 7 - 8 เดือน
หลังจากนั้นบีมก็ได้งานที่ใหม่ก็อยากไปลองทำหาประสบการณ์ จากที่สนิทมันก็ค่อยๆห่างไป เจอกันเดือนละครั้งบ้าง สองเดือนครั้งบ้าง จากที่คุยแชทกันรัวๆทั้งสองฝั่ง มันกลายเป็นแชทหนักไปทางฝั่งขวา จากที่เคยตอบเร็วก็ตอบช้า บอกว่างานยุ่ง หลายครั้งเราทักแชทไปบีมก็ไม่อ่าน กว่าจะอ่านอีกทีข้ามเป็นวันๆ เราก็ถามว่าทำไมไม่อ่าน บีมบอกเนี่ยไม่ได้อ่านแชทใครเลยมันเยอะมากไม่มีเวลา เราชวนมาทานข้าวเย็นด้วยบีมก็บอกไม่รู้จะได้ไปหรือเปล่าเพราะมีประชุม ถ้าได้เดี๋ยวทักไป สุดท้ายก็ไม่ได้ทักมากลายเป็นเรานั่งรอเก้อไปวันๆ นานๆทีที่จะทักมาว่าทานข้าวกันว่างเปล่า ว่างวันไหน? เราว่าจะใจแข็งไม่ไปนะแต่สุดท้ายเราอยากเจอเลยไป บางทีบีมบอกงานเยอะมาก เหนื่อย พอเราถามว่ามีอะไรอยากเล่าไหม ก็บอกบ้าง ไม่บอกบ้าง บางครั้งที่บอกพอเราปลอบและพูดไม่ถูกใจก็จะเลิกคุยไปเลย จากที่บีมบอกว่าเหนื่อยไม่มีเวลา แต่เรารู้มาว่าบีมน่ะมีเวลานะ แต่ไม่ได้ใช้ไปกับเราเหมือนเดิม.... เป็นแบบนี้มาประมาณปีกว่าๆ
เรารู้สึกไม่มีความสุขมาตลอดปีกว่าๆ พยายามที่จะ Move on แล้ว แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ในใจลึกๆก็ยังอยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม เราเลยอยากขอความเห็นและข้อแนะนำจากเพื่อนๆ หน่อยค่ะ
1. ในช่วง 7 - 8 เดือน ที่เราสองคนใช้ชีวิตและสนิทกันแบบนั้น เพื่อนๆคิดว่าบีมมีใจให้เรา หรือชอบเราบ้างไหมคะ...หรือมีแค่เราที่คิดไปเองคนเดียว
2. เพื่อนๆ คิดว่าบีมมีโอกาสจะกลับมาหาเราไหม ถ้าเราขอร้อง หรือบอกรักไป
3. ถ้าหากว่าโอกาสน้อยมาก เราขอวิธีหรือคำแนะนำไม่ให้คิดถึง และ Move on ได้อย่างเด็ดขาด เพราะทุกวันนี้เรายัง Move on เป็นวงกลม น้ำตาตกนับครั้งไม่ถ้วนเพราะน้อยใจ แต่ในหัวก็ยังจำช่วงเวลาที่เรามีความสุขได้อยู่เลย
ขอบคุณค่ะ