หลายครั้งที่พ่อแม่ทะเลาะกัน ลูกอย่างเราก็เสียใจ
ไม่ใช่แค่พ่อกับแม่จะทะเลาะกันอย่างเดียว
บางครั้งที่แม่ก็ทะเลาะกับเราไม่คุยกับเรา
ทุกครั้งและบ่อยครั้งแม่จะบอกกับพ่อว่าไม่น่าแต่งงานด้วย
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ก็จะไม่เลือกพ่อ
หลายเรื่องราวที่ทำให้เรารู้ว่าพ่อกับแม่แต่งงานกันเพราะว่าฐานะไม่ใช่ความรัก
บอกก่อนว่าบ้านเราไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงิน พอมีพอใช้ไม่ได้ลำบาก
แต่เป็นครอบครัวที่ไม่มีความสุขเลย
ก่อนหน้านี้แม่ก็โกรธก็งอนเรา เราพยายามที่จะไม่เถียงไม่โต้ตอบอะไรกับแม่เยอะ
เพราะมันจะทำให้บรรยายในบ้านมันแย่มาก
ปกติเราก็ต่างคนต่างกินข้าว ต่างคนต่างนอน ไม่ค่อยได้พูดคุยกันสักเท่าไหร่
พ่อเป็นคนไม่ค่อยพูด พูดน้อย เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ถามอะไรก็ตอบนะ แต่ไม่เคยคุยเล่นอะไรกัน ทั้งกับแม่กับลูก
ส่วนแม่จะคุยกันมากกว่าพ่อเยอะมาก เพราะแม่เป็นคนจัดการทุกอย่างในบ้าน จะทำอะไรต้องแจ้งต้องบอก
บ้านเราไม่น่าจะมีเรื่องเครียดอะไร เราก็แต่งงานมีครอบครัวต่างคนต่างมีงานทำ ส่วนน้องก็ทำงาน
แต่แม่ก็ยังเครียดกับเรายังไม่พอใจกับสิ่งที่เรามี ที่เราเป็น
กลัวจะมีไม่เหมือนคนอื่น กลัวคนอื่นมาเอาเปรียบ ชอบว่าเราทำงานเงินไม่เหลือ เงินเดือนเราแค่ 20,000 ส่วนเงินเก็บเราก็เก็บไว้แต่มันก็ไม่ได้มาก
เรามีลูกก็ต้องซื้อของให้ลูกบ้าง ใช้ในชีวิตประจำวัน รวมถึงซื้อของเขาบ้านบ้าง
แม่ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับน้อง น้องมีเงินเก็บเยอะ แต่เรามีน้อย
บ้านเราไม่มีอะไรเราก็ซื้อ เช่น ทีวี เครื่องซักผ้า แอร์ ไมโครเวฟ แม่ไม่ชอบใช้ของพวกนี้
เราคิดว่าตอนเล็กเราอยากมีอยากได้อะไร แม่ก็ไม่ได้ให้เรา พอเราโตขึ้นพอมีเงินเราแค่อยากจะได้ และมันก็ไม่ได้ทำให้เดือดร้อน
ทุกคนที่บ้านได้มีของใช้
วันนี้แม่ทะเลาะกับพ่อ เรื่องมีอยู่เราปิดเครื่องสูบน้ำไม่เป็นก็บอกพ่อว่ารดน้ำเสร็จแล้ว
แม่เดินมาเจอแค่เวลาไม่ถึงนาทีที่บ้านพ่อเพราะยังไม่เดินไปปิดให้ แม่ว่าเราว่าแค่ปิดเครื่องสูบน้ำยังไม่มีปัญญาทำ แม่จะใช้คำพูดแรงกับเราตลอด
จนสุดท้ายก็ทะเลาะกับต่างๆนาๆ เอาเดิมมาพูด เรารู้ว่าแม่รอที่จะพ่ออยู่แล้ว จนเป็นเรื่องใหญ่
บรรยายในบ้านก็แย่ ท้องฟ้ามันสว่างนะ แต่ทำไมมันเหมือนตอนฝนจะตกเลย เหมือนท้องฟ้ามีสีเทาๆ เสียงรอบๆมันเงียบน่ากลัว
เราไม่ได้เข้าข้างพ่อนะ แต่ช่วงหลังแม่เปลี่ยนไปเยอะมาก วันนี้เราแต่งานมีครอบครัวแล้วแม่นังมาบังการทุกอย่างในชีวิตเราและแฟน บอกว่าโง่บ้างไม่ทันคนบ้าง ฯลฯ บางอย่างที่แม่พูดเราก็คิดว่ามันคือความเห็นแก่ตัวเกินไป แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนความคิดแม่ได้เลย
แม่ก็ยังแม่ปัญหากับพี่น้องของเค้า ต้องแต่ยายเสียไม่มีพี่ๆหรือญาติจะมาอะไรกับครอบครัวเรา
เราไม่รู้ว่าแม่เครียดเกินไปมั้ย อาการแบบนี้ควรจะปรึกษาแพทย์รึป่าว แต่ว่าไม่มีใครสามารถเตือนหรือคุยกับแม่ได้
เรารักพ่อและแม่ เรารู้ว่าสุดท้ายเราก็ต้องดูแลทั้งพ่อและแม่
แต่ถ้ามันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ สุขภาพจิตมันก็แย่ไปทุกวัน
วันที่พ่อแม่ไม่ได้รักกัน
ไม่ใช่แค่พ่อกับแม่จะทะเลาะกันอย่างเดียว
บางครั้งที่แม่ก็ทะเลาะกับเราไม่คุยกับเรา
ทุกครั้งและบ่อยครั้งแม่จะบอกกับพ่อว่าไม่น่าแต่งงานด้วย
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ก็จะไม่เลือกพ่อ
หลายเรื่องราวที่ทำให้เรารู้ว่าพ่อกับแม่แต่งงานกันเพราะว่าฐานะไม่ใช่ความรัก
บอกก่อนว่าบ้านเราไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงิน พอมีพอใช้ไม่ได้ลำบาก
แต่เป็นครอบครัวที่ไม่มีความสุขเลย
ก่อนหน้านี้แม่ก็โกรธก็งอนเรา เราพยายามที่จะไม่เถียงไม่โต้ตอบอะไรกับแม่เยอะ
เพราะมันจะทำให้บรรยายในบ้านมันแย่มาก
ปกติเราก็ต่างคนต่างกินข้าว ต่างคนต่างนอน ไม่ค่อยได้พูดคุยกันสักเท่าไหร่
พ่อเป็นคนไม่ค่อยพูด พูดน้อย เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ถามอะไรก็ตอบนะ แต่ไม่เคยคุยเล่นอะไรกัน ทั้งกับแม่กับลูก
ส่วนแม่จะคุยกันมากกว่าพ่อเยอะมาก เพราะแม่เป็นคนจัดการทุกอย่างในบ้าน จะทำอะไรต้องแจ้งต้องบอก
บ้านเราไม่น่าจะมีเรื่องเครียดอะไร เราก็แต่งงานมีครอบครัวต่างคนต่างมีงานทำ ส่วนน้องก็ทำงาน
แต่แม่ก็ยังเครียดกับเรายังไม่พอใจกับสิ่งที่เรามี ที่เราเป็น
กลัวจะมีไม่เหมือนคนอื่น กลัวคนอื่นมาเอาเปรียบ ชอบว่าเราทำงานเงินไม่เหลือ เงินเดือนเราแค่ 20,000 ส่วนเงินเก็บเราก็เก็บไว้แต่มันก็ไม่ได้มาก
เรามีลูกก็ต้องซื้อของให้ลูกบ้าง ใช้ในชีวิตประจำวัน รวมถึงซื้อของเขาบ้านบ้าง
แม่ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับน้อง น้องมีเงินเก็บเยอะ แต่เรามีน้อย
บ้านเราไม่มีอะไรเราก็ซื้อ เช่น ทีวี เครื่องซักผ้า แอร์ ไมโครเวฟ แม่ไม่ชอบใช้ของพวกนี้
เราคิดว่าตอนเล็กเราอยากมีอยากได้อะไร แม่ก็ไม่ได้ให้เรา พอเราโตขึ้นพอมีเงินเราแค่อยากจะได้ และมันก็ไม่ได้ทำให้เดือดร้อน
ทุกคนที่บ้านได้มีของใช้
วันนี้แม่ทะเลาะกับพ่อ เรื่องมีอยู่เราปิดเครื่องสูบน้ำไม่เป็นก็บอกพ่อว่ารดน้ำเสร็จแล้ว
แม่เดินมาเจอแค่เวลาไม่ถึงนาทีที่บ้านพ่อเพราะยังไม่เดินไปปิดให้ แม่ว่าเราว่าแค่ปิดเครื่องสูบน้ำยังไม่มีปัญญาทำ แม่จะใช้คำพูดแรงกับเราตลอด
จนสุดท้ายก็ทะเลาะกับต่างๆนาๆ เอาเดิมมาพูด เรารู้ว่าแม่รอที่จะพ่ออยู่แล้ว จนเป็นเรื่องใหญ่
บรรยายในบ้านก็แย่ ท้องฟ้ามันสว่างนะ แต่ทำไมมันเหมือนตอนฝนจะตกเลย เหมือนท้องฟ้ามีสีเทาๆ เสียงรอบๆมันเงียบน่ากลัว
เราไม่ได้เข้าข้างพ่อนะ แต่ช่วงหลังแม่เปลี่ยนไปเยอะมาก วันนี้เราแต่งานมีครอบครัวแล้วแม่นังมาบังการทุกอย่างในชีวิตเราและแฟน บอกว่าโง่บ้างไม่ทันคนบ้าง ฯลฯ บางอย่างที่แม่พูดเราก็คิดว่ามันคือความเห็นแก่ตัวเกินไป แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนความคิดแม่ได้เลย
แม่ก็ยังแม่ปัญหากับพี่น้องของเค้า ต้องแต่ยายเสียไม่มีพี่ๆหรือญาติจะมาอะไรกับครอบครัวเรา
เราไม่รู้ว่าแม่เครียดเกินไปมั้ย อาการแบบนี้ควรจะปรึกษาแพทย์รึป่าว แต่ว่าไม่มีใครสามารถเตือนหรือคุยกับแม่ได้
เรารักพ่อและแม่ เรารู้ว่าสุดท้ายเราก็ต้องดูแลทั้งพ่อและแม่
แต่ถ้ามันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ สุขภาพจิตมันก็แย่ไปทุกวัน