คือเราคบกับแฟนมา ปีกว่าๆ เราทำทุกอย่างไห้เขามาก ซักผ้า เก็บกวาดห้อง หรือรับผิดอบทุกๆอย่าง อยากได้อะไรคืออยากจะหาไห้หมดทุกอย่าง เป็นแบบนี้ตลอดเวลา1ปีที่ผ่านมา ทางครอบครัวเขาจะมีปัญหานิดนึงเรื่องพ่อเลี้ยง คือจะไม่ไห้ไปขอเงิน แต่เราอยู่บ้านเขานะคะบ้านที่อยู่คือบ้านย่าคนละหลังกับแม่คะ ดังนั้น จึงต้องกลายเป็นเราคะ ต้องหาเลี้ยงครอบครัว เราก็ไม่ได้ซีนะคะ เรื่องที่ต้องหาเลี้ยง แต่ซีตรงที่ เขาไม่ประหยัดเลยคะ เขาจะต้องปาร์ตี้กับเพื่อนทุกวันตอนเย็น ต้องออกเลินวันละ50-100 ทุกวัน ถึงขั้นยอมไม่กินข้าวก็ได้ จนวันนี้ เรามีเงินกัน2ร้อย เขาก็ไปซื้อเปปซี่ เขาบอกเราว่า ถ้าเหลือเงินขอซื้อบุหรี่ เราก็มองหน้า คือในใจเราคิดว่าแบบ เห้ย ไม่คิดบางอ่อ ว่าพรุ่งนี้จะเอาอะไรกินอะ เงินก็ไม่ได้หาได้ทุกวัน แล้วเราหาอยู่คนเดียว ช่วงโควิดอีก แต่เขาใช้แบบไม่ออมมือเลย แล้วเขา ก็พูดว่า เออ กูมองหน้ากูรู้ละ วางตังใว้เสร็จแล้วเดินออกไปแบบไม่พอใจ เราไม่ชอบเลยที่เป็นแบบนี้เลย คือแบบสมมุตินัดไปดูหนังถ้าไม่พอใจก็คือจะหนีกลับเลยใช้ไหมอะไรประมาณนี้เลยอะคะ มาซื้อของหรืออะไรแต่ละที ก็คือไห้เราลงไปซื้อไปเลือกคนเดียว สั่งข้าวก็บอกแล้วแต่เรา แต่เวลาสั่งอะไรมาแล้วไม่ชอบ ก็จะบ่นไม่กินบ้าง จนตอนนี้ เรารู้สึกว่า เราไม่พอใจในตัวแฟนคะ เราพยามทำเพื่อเค้าอะคะ พยามแบ่งเงินว่าพรุ่งจะกินข้าวเท่านี้เท่านั้น แต่ดูแล้งวเขาคิดต่างคะ จนรู้สึกว่าอยากเลิกกับแฟนเลยคะ เลิกแบบตัดขาดกันไปเลย ไม่ต้องยุ่งกันอีกเลย ทุกคนว่าเรารงรทำอย่างที่คิดไหมคะหรือควรทำไงดี ขอคำแนะนำ จนทำไห้เราไม่เสียดายเวลาที่คบกับเค้าเลย ต้องไปหาที่แอบร้องไห้ เพราะร้องไห้บ่อยจนเค้าก็รำคาญน้ำตาเราแล้ว
รู้สึกว่าแฟนไม่เข้าใจ ในสิ่งที่เราพยามทำไห้