ระบาย/ท้อแท้ /อยากหลับไม่อยากตื่น

เราท้อเเท้ เราเหนื่อย เราสิ้นหวังที่สุดเลยตอนนี้ บางครั้งเราแทบรู้สึกอยากจะตายๆให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยเหมือนกัน ภาระที่มีมันหนักเกินไป ตอนนี้เราแทบจะรับมันไม่ไหว เมื่อไหร่เราจะผ่านพ้นสักที ปัญหาหลักคือ...ปัญหาหนี้สิน ...เราเป็นแม่ค้าขายข้าว... เราผิดพลาดตรงที่เราหลวมตัวเข้าไปเล่นแชร์ขั้นบันได้ราย 3 วัน ราย 5 วันตอนแรกเราก็ส่งได้ไม่มีปัญหาอะไรไม่คิดว่าจะเคอฟิวไม่คิดว่าจะเจอโควิด... พอเราเจอปัญหานี้ทำให้เราค้าขายได้ไม่ดีเหมือนเดิม ทำให้เราไม่มีเงินส่งแชร์ จนต้องไปเอาเงินรายวันมาจ่ายแชร์ ตอนนี้เราเป็นหนี้รายวันประมา 30,000 เราเครียดที่สุดขายของได้ก็เอาแต่กำไรไปส่งรายวัน บางที่ขายของไม่ดี ก็ต้องเอาทุนที่มีไปส่งรายวัน ทำให้วันต่อไปเราไม่มีทุนที่จะลงของขาย ทุนเดิมของเรา เราเองก็มีหนี้นอกระบบติดตัวอยู่ด้วย หนี้นอกระบบที่เป็นก็หลักแสนสาเหตุที่เป็น นำมารักษาแม่ที่ป่วย/ค่าใช้จ่ายในครอบครัว ถ้าให้เราเล่ามันจะยาวมากเหลือเกินค่ะ บางทีเราท้อมากการที่เราเป็นคนดี ขยันทำมาหากิน ทำไมเรารู้สึกว่ามันทำดีไม่ได้ดีเลยจริงๆโดนกดขี่ โดนดูถูกดูแคลน จนบางทีเราก็เริ่มคิดว่าถ้าทำดีมันไม่ได้ดี งั้นลองเลวๆไปเลยดีมั๊ย ตัวอย่างรอบตัวเราเลยที่มันเลวแล้วได้ดี มันอาจจะดีแปปเดียวก็จริงแต่ก็ยังมีช่วงดีๆอยู่บ้าง ชีวิตเราเจอเเต่ความลำบากมาตั้งแต่เล็กจนโต ใช่ค่ะคนลำบากกว่าก็มีเยอะแต่...สำหรับเรา เราถือว่าเราลำบากมากแล้วจริงๆค่ะ ....ตอนนี้เราเครียดค่าร้านก็ไม่มีจะจ่าย เงินจะกินแต่ละวันก็แทบไม่มี เราเป็นโรคประจำตัวหมอก็ไม่ได้ไปหาสักที เราก็โหมทำงานใช้แรงแลกเงินเพราะบางครั้งก็ไม่มีเงินที่จะลงทุนเปิดร้านข้าว เราก็ต้องมีงานอะไรที่ทำแล้วได้เงินมาจ่ทยรายวัน ทำจนร่างกายแย่จนเอ็นอักเสบ 
...อย่าว่าอย่าซ้ำเติมเราเลยนะคะ...เราแค่มาระบายเผื่อคนที่เข้ามาอ่านจะช่วยแนะแนวทางแก้ไขอะไรให้เราได้บ้าง...เราบอกเลยว่าเราเข็ดกับแชร์ เข็ดกับหนี้รายวัน เข็ดกับหนี้นอกระบบมาก ถ้าเราผ่านมันไปได้เราจะไม่วนกลับมาหามันอีก...มันทำให้เราห่างจากแม่โดยไม่มีวันได้ร่ำลากันเพราะคำว่าต้องทำงานใช้หนี้...จนตอนนี้เรารู้สึกอย่างไปอยู่กับแม่แล้วจริงๆ🥺