ขออนุญาติเกลิ่นยาวๆนะคะ
ปกติเราไม่ใช่คนขี้ระแวง แต่ด้วยแฟนปฏิบัติต่อเราไม่เหมือนเดิม และก็กำลังมีการเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างเกิดขึ้น เช่น เราต้องกลับไทย แฟนย้ายที่เรียน อะไรประมาณนี้ และเขาก็ไม่ได้มีแผนอนาคตชัดเจน เวลาถามอะไรก็ตอบไม่ได้ เราก็เลยเกิดคำถาม ความสงสัย ขึ้นมาในหัวเต็มเลย
ในที่สุดก็เลิกกันไปรอบนึงค่ะ เพราะเค้าไปคุยกับคนอื่น (แต่เราก็ไม่โทษเค้าทั้งหมดนะคะ เราเองก็อาจจะงี่เง่าโดยไม่รู้ตัว เครียดบ้างไรงี้ค่ะ เลยทำให้เค้าไม่แฮปปี้รึป่าว) ซึ่งตอนนั้นเราก็เคารพการตัดสินใจของเค้า ไม่ได้ยื้อหรือตามง้ออะไร เพราะตลอดเวลาที่คบกันมาเราทำอย่างดีที่สุด ไม่เคยนอกใจ เสียสละเพื่อเขาได้ พยายามเข้าใจเค้าตลอด สำหรับเราคือ เราพร้อมที่จะผ่านทุกๆอย่างไปกับเค้า (แต่ความรักเป็นเรื่องของคนสองคนอะเนอะ) ซึ่งเราก็ไม่อยากทำให้เขาลำบากหรืออึดอัดใจเราก็เลยไม่ได้ดร่าม่าเพื่อยื้อไว้
จากนั้นเราก็กลับมาโฟกัสตัวเอง วางแผนอนาคตตัวเอง เปิดโอกาสให้ตัวเองทำอะไรใหม่ๆ ออกกำลังกาย เจอคนใหม่ๆมากขึ้น ซึ่งเราก็มีความสุขกับตัวเองมากขึ้นนะคะ สบายใจดี แต่ก็สบายใจไม่สุดค่ะ เพราะเค้าก็ยังทักมาตลอด เค้ารู้ว่าถ้าทักมาเฉยๆเราจะไม่ตอบ เค้าก็เลยมีเรื่องมาให้เราเป็นห่วงเรื่อยๆ เช่นอยากพบนักจิตวิทยาเพราะว่ารู้สึกไม่มีสมาธิ ไม่มีความสุข เราก็เป็นห่วงเค้ามากเลยค่ะ กลัวเค้าจะเป็นซึมเศร้า เราก็เลยคุยกับเค้าเรื่อยๆ ให้กำลังใจเค้า จนเรารู้สึกแย่เอง (แย่เวลาที่ต้องมานั่งรอว่าเค้าตอบมารึยัง เค้าทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร คือเราโคตรไม่ชอบที่ตัวเองต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้) เราเลยบอกกับเค้าตรงๆว่าเราไม่โอเค เราไม่อยากคุยแบบนี้แล้ว เราต้องการเวลาให้ตัวเองมูฟออน ถ้าเราพร้อมเป็นเพื่อนจะทักเค้าไปเอง แต่เค้าก็ไม่หยุดคุย จนเราบล็อค เค้าก็ทักมาทุกทางค่ะ
จนวันนึงเค้าก็บอกว่าเค้าต้องการเราในชีวิต เราคือคนที่ทำให้เค้ามีความสุข แต่เค้าทำลายทุกอย่างเอง แต่จริงๆเราก็ไม่ได้โกรธเค้านะคะ เข้าใจว่ามนุษย์ก็มีความอ่อนแอ และทำผิดพลาดกันได้ และเราก็ไม่ชอบเห็นเค้าเสียใจเลยค่ะ
เราก็เลยฉุกคิดว่า เอ๊ะ เค้ารักเรา อยากคุยกับเรา เราก็รักเค้า อยากคุยกับเค้า แล้วทำไมเราต้องพยายามไม่คุยด้วย เราก็เลยอะ ลองคุยดูอีกครั้ง จนกลับมาคบกันอีกรอบ
ก็คือตอนนี้เค้าก็ดีนะคะ ครอบครัวเค้าดีกับเรามาก เพื่อนเค้าก็เหมือนเพื่อนเรา (ถึงแม้ว่าในโซเชียลของเค้าไม่มีเราปรากฏอยู่เลย จริงๆแล้วแอบน้อยใจนะคะ5555) แต่เรารู้สึกระแวงค่ะ จากที่ไม่เคยอยากดูโทรศัพท์เค้าเลย ก็รู้สึกอยากดู เพราะมีน้อง ผญ คนนึงทักมาบ่อยมาก (เค้าเรียนด้วยกัน) เคยแอบเห็นส่วนมากก็คุยเรื่องเรียน น้อง ผญ ก็รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว แต่แบบมันรู้สึกโคตรไม่สบายใจเลยค่ะ พอเราไม่สบายใจ เราก็ไม่มีความสุขกับความสัมพันธ์ แต่ถ้าเราพูดไปว่าเราไม่โอเคก็เหมือนเรางี่เง่า สร้างประเด็นทั้งๆที่ที่จริงแล้วมันไม่มีอะไร
เราเลยคิดว่า เราควรแก้ไขที่ตัวเองก่อน ที่เรารู้สึกระแวงอาจเป็นเพราะ เราไม่เห็นคุณค่าในตัวเองมากพอรึป่าว เพราะถ้าเรามั่นใจในตัวเอง เราก็คงไม่ต้องระแวง ไม่ต้องกลัวอะไร
หรือเพื่อนๆคิดว่ายังไงหรอคะ เราควรจัดการอย่างไรกับความรู้สึกแบบนี้ดีคะ เบื่อมาก5555
ปล. ไม่รู้ว่ามาโพสต์แบบนี้เด๋อไหม แต่ว่าพอได้พิมพ์ออกมาก็รู้สึกดีเหมือนกันนะคะ
อยากเลิกระแวงทำอย่างไรดีคะ
ปกติเราไม่ใช่คนขี้ระแวง แต่ด้วยแฟนปฏิบัติต่อเราไม่เหมือนเดิม และก็กำลังมีการเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างเกิดขึ้น เช่น เราต้องกลับไทย แฟนย้ายที่เรียน อะไรประมาณนี้ และเขาก็ไม่ได้มีแผนอนาคตชัดเจน เวลาถามอะไรก็ตอบไม่ได้ เราก็เลยเกิดคำถาม ความสงสัย ขึ้นมาในหัวเต็มเลย
ในที่สุดก็เลิกกันไปรอบนึงค่ะ เพราะเค้าไปคุยกับคนอื่น (แต่เราก็ไม่โทษเค้าทั้งหมดนะคะ เราเองก็อาจจะงี่เง่าโดยไม่รู้ตัว เครียดบ้างไรงี้ค่ะ เลยทำให้เค้าไม่แฮปปี้รึป่าว) ซึ่งตอนนั้นเราก็เคารพการตัดสินใจของเค้า ไม่ได้ยื้อหรือตามง้ออะไร เพราะตลอดเวลาที่คบกันมาเราทำอย่างดีที่สุด ไม่เคยนอกใจ เสียสละเพื่อเขาได้ พยายามเข้าใจเค้าตลอด สำหรับเราคือ เราพร้อมที่จะผ่านทุกๆอย่างไปกับเค้า (แต่ความรักเป็นเรื่องของคนสองคนอะเนอะ) ซึ่งเราก็ไม่อยากทำให้เขาลำบากหรืออึดอัดใจเราก็เลยไม่ได้ดร่าม่าเพื่อยื้อไว้
จากนั้นเราก็กลับมาโฟกัสตัวเอง วางแผนอนาคตตัวเอง เปิดโอกาสให้ตัวเองทำอะไรใหม่ๆ ออกกำลังกาย เจอคนใหม่ๆมากขึ้น ซึ่งเราก็มีความสุขกับตัวเองมากขึ้นนะคะ สบายใจดี แต่ก็สบายใจไม่สุดค่ะ เพราะเค้าก็ยังทักมาตลอด เค้ารู้ว่าถ้าทักมาเฉยๆเราจะไม่ตอบ เค้าก็เลยมีเรื่องมาให้เราเป็นห่วงเรื่อยๆ เช่นอยากพบนักจิตวิทยาเพราะว่ารู้สึกไม่มีสมาธิ ไม่มีความสุข เราก็เป็นห่วงเค้ามากเลยค่ะ กลัวเค้าจะเป็นซึมเศร้า เราก็เลยคุยกับเค้าเรื่อยๆ ให้กำลังใจเค้า จนเรารู้สึกแย่เอง (แย่เวลาที่ต้องมานั่งรอว่าเค้าตอบมารึยัง เค้าทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร คือเราโคตรไม่ชอบที่ตัวเองต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้) เราเลยบอกกับเค้าตรงๆว่าเราไม่โอเค เราไม่อยากคุยแบบนี้แล้ว เราต้องการเวลาให้ตัวเองมูฟออน ถ้าเราพร้อมเป็นเพื่อนจะทักเค้าไปเอง แต่เค้าก็ไม่หยุดคุย จนเราบล็อค เค้าก็ทักมาทุกทางค่ะ
จนวันนึงเค้าก็บอกว่าเค้าต้องการเราในชีวิต เราคือคนที่ทำให้เค้ามีความสุข แต่เค้าทำลายทุกอย่างเอง แต่จริงๆเราก็ไม่ได้โกรธเค้านะคะ เข้าใจว่ามนุษย์ก็มีความอ่อนแอ และทำผิดพลาดกันได้ และเราก็ไม่ชอบเห็นเค้าเสียใจเลยค่ะ
เราก็เลยฉุกคิดว่า เอ๊ะ เค้ารักเรา อยากคุยกับเรา เราก็รักเค้า อยากคุยกับเค้า แล้วทำไมเราต้องพยายามไม่คุยด้วย เราก็เลยอะ ลองคุยดูอีกครั้ง จนกลับมาคบกันอีกรอบ
ก็คือตอนนี้เค้าก็ดีนะคะ ครอบครัวเค้าดีกับเรามาก เพื่อนเค้าก็เหมือนเพื่อนเรา (ถึงแม้ว่าในโซเชียลของเค้าไม่มีเราปรากฏอยู่เลย จริงๆแล้วแอบน้อยใจนะคะ5555) แต่เรารู้สึกระแวงค่ะ จากที่ไม่เคยอยากดูโทรศัพท์เค้าเลย ก็รู้สึกอยากดู เพราะมีน้อง ผญ คนนึงทักมาบ่อยมาก (เค้าเรียนด้วยกัน) เคยแอบเห็นส่วนมากก็คุยเรื่องเรียน น้อง ผญ ก็รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว แต่แบบมันรู้สึกโคตรไม่สบายใจเลยค่ะ พอเราไม่สบายใจ เราก็ไม่มีความสุขกับความสัมพันธ์ แต่ถ้าเราพูดไปว่าเราไม่โอเคก็เหมือนเรางี่เง่า สร้างประเด็นทั้งๆที่ที่จริงแล้วมันไม่มีอะไร
เราเลยคิดว่า เราควรแก้ไขที่ตัวเองก่อน ที่เรารู้สึกระแวงอาจเป็นเพราะ เราไม่เห็นคุณค่าในตัวเองมากพอรึป่าว เพราะถ้าเรามั่นใจในตัวเอง เราก็คงไม่ต้องระแวง ไม่ต้องกลัวอะไร
หรือเพื่อนๆคิดว่ายังไงหรอคะ เราควรจัดการอย่างไรกับความรู้สึกแบบนี้ดีคะ เบื่อมาก5555
ปล. ไม่รู้ว่ามาโพสต์แบบนี้เด๋อไหม แต่ว่าพอได้พิมพ์ออกมาก็รู้สึกดีเหมือนกันนะคะ