คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ปัญหาข้างต้นเป็นเรื่องอาการขี้ลืมในคนสูงอายุ แต่ยังไม่ใช่อัลไซเมอร์(คือจำไม่ได้แม้แต่ลูกหลาน)
เรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดามากๆในคนแก่
วิธีแก้ไข คือบอกให้ค่อยๆแก้ไข โดยไม่ต้องใช้ภาษาหรือท่าทาง(ภาษาจากร่างกาย)ว่าหงุดหงิด
[ส่วนนี้คุณต้องคอยสังเกตุตัวเองในเรื่อง คำพูด น้ำเสียง และกริยาอาการของตัวเอง ว่าอยู่ทำนอง
กล่าวหา ดุว่ากล่าว หรือไม่]
ประการแรก เมื่อเห็นเปิดทิ้งไว้ คุณก็ไปปิด(ไม่ควรไปตามให้เขามาปิด) แล้วค่อยไปบอกว่า เห็นเปิดพัดลมไว้
นาน ต้ัวมอเตอร์ร้อน จึงไปปิด แล้วไม่ต้องพูดในทำนองบอกกล่าวว่าควรทำอย่างไร(คนแก่ คิดต่างในเรื่องนี้คือ คิดว่า สั่งสอนเขา)
อยากจะแนะนำใช้คำพูดว่า ที่หลัง ระวังหน่อย เดี๋ยวพัดลมเสีย หรือ น้ำนองมาก ระวังจะลื่นล้ม(แต่ไม่ต้องใช้คำว่า ลื่นล้มกระดูกหัก
ประการที่สอง เมื่อสังเกตุเห็นสภาพความตึงเครียดในครอบครัวลดลง ดูสีหน้าคนแก่เริ่มผ่อนคลาย(จากมาตรการข้างต้น ไม่ต้องกำ
หนดเวลา ให้สังเกตุดูเท่านั้น) เวลากินข้าวด้วยกัน เห็นว่าบรรกาศไม่ตึงเครียด หลังกินข้าว คุณล้างถ้วยล้างชามเสร็จ ก็ค่อยคุย
กัน เล่าว่า สังเหตุเห็นลืมปิดโน่นปิดนี่บ่อยขึ้น คงต้องแก้ไข เพราะบางอย่างมันอันตราย เช่นเรื่องน้ำ เรื่องพัดลม เรื่องไฟ เอาแค่ 3 เรื่อง แล้วบอกว่า ค่อยๆแก้ทีละเรื่อง น่าจะเริ่มต้นที่พัดลมเสียก่อน
วิธีการคือ เมื่อคนทึ่บ้านเปิดพัดลม ก็ให้เขาตั้งเวลาเตือนในมือถือ ให้เขาตั้งตามใจชอบ เพื่อมาดูว่าพัดลมร้อนจัดหรือเปล่า(ไม่ต้อง
บอกว่า ปลุกเตือนมาปิด) ที่เหลือคนที่บ้านเขาจะปรับตัวเอง ทำอย่างนี้ทีละเรื่องให้เหลือน้อยที่สุดและไม่ลืมนานจนเกินไป(ไม่ให้
ลืมคนไม่ไหว สำหรับคนแก่ แต่ลืมสั้นๆ นี่ไหว)
จะเอาเรื่องไหนก่อน อยู่ที่คุณคิดว่า เรื่องไหน สำคัญอันดับหนึ่ง สอง สาม ค่อยๆแก้ไปทีละเรื่อง ไม่ต้องรีบร้อน เพราะต้องอยู่ด้วยกัน
จนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่ง
อนึ่ง เมื่อคนในบ้านแก้ไขได้ดีขึ้น ก็หาอะไรอร่อยๆที่เขาชอบกินมาฝาก หรือหาเรื่องพาไปเดินเล่นข้างนอก แต่ขอห้ามว่า อย่าไป
ใช้คำพูดในทำนอง "ชมเชยเด็ก" ควรแสดงในท่าทีที่ขอบคุณ ที่ช่วยแก้ไขปัญหา(ของทุกคนในบ้าน ไม่ใช่ของคนในบ้าน หรือของ
คุณ แต่เป็นของทุกคน)
ขอย้ำ สิ่งที่สำคัญที่สุด อย่ามีท่าทีตำหนิติเตียน (รู้อย่างไร ง่ายมาก ขณะที่เรารู้สึกหงุดหงิดจากเหตุการณ์ในขณะนั้น แล้วเห็นสีหน้า
คนที่บ้าน แสดงปฏิกิริยาทางกายและสีหน้าให้เห็นในทางลบ นั่นแหละใช่เลย)
เรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดามากๆในคนแก่
วิธีแก้ไข คือบอกให้ค่อยๆแก้ไข โดยไม่ต้องใช้ภาษาหรือท่าทาง(ภาษาจากร่างกาย)ว่าหงุดหงิด
[ส่วนนี้คุณต้องคอยสังเกตุตัวเองในเรื่อง คำพูด น้ำเสียง และกริยาอาการของตัวเอง ว่าอยู่ทำนอง
กล่าวหา ดุว่ากล่าว หรือไม่]
ประการแรก เมื่อเห็นเปิดทิ้งไว้ คุณก็ไปปิด(ไม่ควรไปตามให้เขามาปิด) แล้วค่อยไปบอกว่า เห็นเปิดพัดลมไว้
นาน ต้ัวมอเตอร์ร้อน จึงไปปิด แล้วไม่ต้องพูดในทำนองบอกกล่าวว่าควรทำอย่างไร(คนแก่ คิดต่างในเรื่องนี้คือ คิดว่า สั่งสอนเขา)
อยากจะแนะนำใช้คำพูดว่า ที่หลัง ระวังหน่อย เดี๋ยวพัดลมเสีย หรือ น้ำนองมาก ระวังจะลื่นล้ม(แต่ไม่ต้องใช้คำว่า ลื่นล้มกระดูกหัก
ประการที่สอง เมื่อสังเกตุเห็นสภาพความตึงเครียดในครอบครัวลดลง ดูสีหน้าคนแก่เริ่มผ่อนคลาย(จากมาตรการข้างต้น ไม่ต้องกำ
หนดเวลา ให้สังเกตุดูเท่านั้น) เวลากินข้าวด้วยกัน เห็นว่าบรรกาศไม่ตึงเครียด หลังกินข้าว คุณล้างถ้วยล้างชามเสร็จ ก็ค่อยคุย
กัน เล่าว่า สังเหตุเห็นลืมปิดโน่นปิดนี่บ่อยขึ้น คงต้องแก้ไข เพราะบางอย่างมันอันตราย เช่นเรื่องน้ำ เรื่องพัดลม เรื่องไฟ เอาแค่ 3 เรื่อง แล้วบอกว่า ค่อยๆแก้ทีละเรื่อง น่าจะเริ่มต้นที่พัดลมเสียก่อน
วิธีการคือ เมื่อคนทึ่บ้านเปิดพัดลม ก็ให้เขาตั้งเวลาเตือนในมือถือ ให้เขาตั้งตามใจชอบ เพื่อมาดูว่าพัดลมร้อนจัดหรือเปล่า(ไม่ต้อง
บอกว่า ปลุกเตือนมาปิด) ที่เหลือคนที่บ้านเขาจะปรับตัวเอง ทำอย่างนี้ทีละเรื่องให้เหลือน้อยที่สุดและไม่ลืมนานจนเกินไป(ไม่ให้
ลืมคนไม่ไหว สำหรับคนแก่ แต่ลืมสั้นๆ นี่ไหว)
จะเอาเรื่องไหนก่อน อยู่ที่คุณคิดว่า เรื่องไหน สำคัญอันดับหนึ่ง สอง สาม ค่อยๆแก้ไปทีละเรื่อง ไม่ต้องรีบร้อน เพราะต้องอยู่ด้วยกัน
จนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่ง
อนึ่ง เมื่อคนในบ้านแก้ไขได้ดีขึ้น ก็หาอะไรอร่อยๆที่เขาชอบกินมาฝาก หรือหาเรื่องพาไปเดินเล่นข้างนอก แต่ขอห้ามว่า อย่าไป
ใช้คำพูดในทำนอง "ชมเชยเด็ก" ควรแสดงในท่าทีที่ขอบคุณ ที่ช่วยแก้ไขปัญหา(ของทุกคนในบ้าน ไม่ใช่ของคนในบ้าน หรือของ
คุณ แต่เป็นของทุกคน)
ขอย้ำ สิ่งที่สำคัญที่สุด อย่ามีท่าทีตำหนิติเตียน (รู้อย่างไร ง่ายมาก ขณะที่เรารู้สึกหงุดหงิดจากเหตุการณ์ในขณะนั้น แล้วเห็นสีหน้า
คนที่บ้าน แสดงปฏิกิริยาทางกายและสีหน้าให้เห็นในทางลบ นั่นแหละใช่เลย)
แสดงความคิดเห็น
พ่อแม่ใครเป็นบ้างชอบ เปิดน้ำทิ้งไว้ เปิดไฟ เปิดพัดลม เปิดแอร์ เปิดทีวี ทิ้งไว้
เคยเปิดพัดลมจนไหม้ไปสองตัว เปิดนี่คือเปิดทิ้งขว้างไม่ได้นั่งอยู่หน้าพัดลม เช่นเปิดให้หมา หรือลุกแล้วไม่ยอมปิดก็เปิดคาไว้พัดให้ใครก็ไม่รู้
เปิดเบอร์แรงสุดบางทีพัดลมร้อนมากเรากลัวไหม้มาก เปิดน้ำสุดก๊อกแล้วออกไปหน้าบ้านหรือหลับแทนที่จะรอให้เต็มก่อนค่อยทำธุระ
เปิดทีวีไว้บนห้องแต่ตัวลงมาข้างล่างเคยเปิดทิ้งไว้ทั้งวันถ้าเราไม่ขึ้นไปปิด บางทีก็เปิดคอมทิ้งไว้ไม่ปิดแล้วออกไปทำกับข้าวดีที่คอมมันพักหน้าจอเอง
ล่าสุดก็ลืมปิดเตาอบแล้วเดินไปหน้าบ้านดีเราอยู่เลยปิดให้
บางทีเราตามปิดไม่ทัน พอเตือนก็หาว่าเราจู้จี้จุกจิก ไม่พอใจว่าเราวุ่นวายกับเขา บางทีถึงขั้นทะเลาะกันรุนแรงเลย
เคยอธิบายดีๆก็แล้วเขาบอกว่าเรางกค่าไฟ ของซื้อมาไว้ใช้งานไม่ได้แพงอะไรมากมาย บอกว่าอึดอัดที่เราตามหวงของ
บางทีกลายเป็นลุกลามว่าเราอกตัณญู บอกหวงของกับบุพการี งงมากกกก
ใครเป็นบ้างแล้วมีวิธีแก้ยังไงคะ หรือไม่มีต้องตามปิดตลอด