เล่าก่อนนะคะ เราคบกับรุ่นพี่คนนึงเขาพยายามที่จะมีsexกับเรา เราก็เข้าใจเลยปล่อยไปตามน้ำเพราะพี่เขาขอเรามาหลายรอบแล้ว ครั้งแรกเขาก็ค่อยๆพยายามเล้าโลมเรา ตอนแรกมันก็ยังรู้สึกดีอยู่ จนกระทั่งถึงตอนที่เขาพยายามสอดใส่เข้ามา เรารู้สึกว่าเราไม่โอเคมากๆเราก็บอกเขาว่าเราไม่โอเค ในตอนแรกเขาก็ใจเย็นกับเราแต่พอเขาลองพยายามอีกเราก็พูดชัดเจนว่าเราไม่โอเค เขาก็ตะคอกใส่เรา "แกะถุงยางแล้วนะเว้ย เสียดายว่ะ
" เราเสียใจมากๆที่ได้ยินแบบนี้ พอครั้งทีสองเขาก็ทำเหมือนเดิมพยานามอีกพอถึงตอนที่เขาจะสอดใส่เราก็พูดเหมือนเดิมว่าเราไม่โอเคนะ เราเจ็บเราเราไม่funแล้วอ่ะแล้วก็เหมือนเดิมเลยค่ะ โวยวายตะคอกใส่เรา "หมดความอดทนแล้วนะเว้ย" คือเราพยายามทำให้เขาเสร็จ เราเลยoral sexให้เขาเพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกัน เราจะได้กลับบ้าน ครั้งที่สามเขาพยายามที่จะข่มขืนเรา เขาผลักเราติดกับกำแพงแรงมาก พยายามที่จะถอดเสื้อผ้าเรา ขืนใจเรา ตะคอกใส่เรา บังคับ ใช้ความรุนแรง เรากลัวมากตอนนั้นร่างกายไม่มีแรงเลยกลัวมากๆน้ำตาไหลร้องไห้มันเป็นอะไรที่แย่มากๆสุดท้ายเราก็ต้องoral sexให้เขาทั้งๆที่เราไม่เต็มใจเราจะได้กลับบ้านได้
หลังจากเหตุการครั้งนั้นเราได้ขอเลิกกับเขาตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลาเกือบปีครึ่งเเล้วค่ะ แต่มันไม่ได้จบแค่นี้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรานั้นเริ่มทำให้ชีวิตของเราไม่สามารถใช้ชีวิตได้ปกติเหมือนคนอื่น ในช่วงแรกๆเราไม่เปิดรับใครเลยไม่อยากคุยกับใคร ถ้าคุยกับใครก็จะคุยไม่ได้นานเพราะเรากลัวการมีความรู้สึกที่ดีให้กับเขา และกลัวว่าเขาจะเริ่มรู้สึกดีกับเขา เราเริ่มกลัวผู้ชาย เราไม่สามารถเดินผ่านผู้ชายที่อยู่รวมกันประมาณห้าถึงหกคนได้ เราเคยไปซื้อของแล้วผู้ชายเยอะมากเรารู้สึกเวียนหัวเหมือนอยากจะอ้วก หัวใจเหมือนเต้นช้าลง เหงื่อออกเต็มไปหมด เราก้าวขาไม่ออกทุกอย่างมันมวลไปหมดมันอึดอัดไปหมดเหมือนจะเป็นลมค่ะ ขึ้นรถเมล์เรานั่งข้างหลังแต่ผู้ชายเยอะมาก เราเลือกจะเดินไปลงที่ประตูหน้าสุดดีกว่าการที่เราต้องฝ่าผู้ชายออกไป นั่งวินมอไซค์ก็นั่งห่างจากคนขับมาก ไม่ชอบให้ผู้ชายมาอยู่ข้างหลัง ไม่ชอบการโดนแซว เราไม่สามารถดูหนังโป๊ในช่วงที่กำลังoral sex เราไม่สามารถดูตอนที่กำลังสอดใส่ได้ เราแทบจะไม่กินไอติมแท่งเลยเราจะเลือกกินไอติมตักตลอด ล่าสุดคือเราไม่อยากจับของที่มันเป็นไปในทางนั้น เมื่อไม่นานมานี้เเม่เราให้เราล้างแตงกวา...เราไม่โอเคมากๆเราไม่ชอบมากๆเรารู้สึกไม่อยากทำไม่ใช่ว่ามันเป็นความรู้สึกขี้เกียด แต่มันเป็นความรู้สึกที่เราไม่อยากยุ่งกับของประเภทนี้ เราไม่โอเคกับอะไรพวกนี้เลย
เราไม่เคยคิดเลยว่าเราเป็นหนักเราคิดว่าสิ่งที่เราทำเป็นมันเป็นเรื่องปกติ จนเริ่มมีคนใกล้ตัวทักว่ามันผิดปกติมากแล้ว สิ่งที่เราเป็นมันไม่ปกติแล้ว แต่เรื่องนี้เราไม่ได้บอกทางที่บ้านเลยตอนนี้เรายังไม่ 18 เต็มด้วยยังไม่สามารถไปพบจิตแพทย์ด้วยตัวเองได้เลยอยากขอขำแนะนำจากทุกคนหน่อยค่ะ
ปล.ขอบคุณพี่คนนึงมากเลยค่ะที่ทำให้หนูทราบว่าหนูมีอาการหนักมากแล้ว ขอบคุณที่ให้กำลังใจขอบคุณมากๆค่ะ
อาการแบบนี้ถือว่าหนูเป็นโรค Philophobia ไหมคะ(18+) เครียดมากค่ะ
หลังจากเหตุการครั้งนั้นเราได้ขอเลิกกับเขาตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลาเกือบปีครึ่งเเล้วค่ะ แต่มันไม่ได้จบแค่นี้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรานั้นเริ่มทำให้ชีวิตของเราไม่สามารถใช้ชีวิตได้ปกติเหมือนคนอื่น ในช่วงแรกๆเราไม่เปิดรับใครเลยไม่อยากคุยกับใคร ถ้าคุยกับใครก็จะคุยไม่ได้นานเพราะเรากลัวการมีความรู้สึกที่ดีให้กับเขา และกลัวว่าเขาจะเริ่มรู้สึกดีกับเขา เราเริ่มกลัวผู้ชาย เราไม่สามารถเดินผ่านผู้ชายที่อยู่รวมกันประมาณห้าถึงหกคนได้ เราเคยไปซื้อของแล้วผู้ชายเยอะมากเรารู้สึกเวียนหัวเหมือนอยากจะอ้วก หัวใจเหมือนเต้นช้าลง เหงื่อออกเต็มไปหมด เราก้าวขาไม่ออกทุกอย่างมันมวลไปหมดมันอึดอัดไปหมดเหมือนจะเป็นลมค่ะ ขึ้นรถเมล์เรานั่งข้างหลังแต่ผู้ชายเยอะมาก เราเลือกจะเดินไปลงที่ประตูหน้าสุดดีกว่าการที่เราต้องฝ่าผู้ชายออกไป นั่งวินมอไซค์ก็นั่งห่างจากคนขับมาก ไม่ชอบให้ผู้ชายมาอยู่ข้างหลัง ไม่ชอบการโดนแซว เราไม่สามารถดูหนังโป๊ในช่วงที่กำลังoral sex เราไม่สามารถดูตอนที่กำลังสอดใส่ได้ เราแทบจะไม่กินไอติมแท่งเลยเราจะเลือกกินไอติมตักตลอด ล่าสุดคือเราไม่อยากจับของที่มันเป็นไปในทางนั้น เมื่อไม่นานมานี้เเม่เราให้เราล้างแตงกวา...เราไม่โอเคมากๆเราไม่ชอบมากๆเรารู้สึกไม่อยากทำไม่ใช่ว่ามันเป็นความรู้สึกขี้เกียด แต่มันเป็นความรู้สึกที่เราไม่อยากยุ่งกับของประเภทนี้ เราไม่โอเคกับอะไรพวกนี้เลย
เราไม่เคยคิดเลยว่าเราเป็นหนักเราคิดว่าสิ่งที่เราทำเป็นมันเป็นเรื่องปกติ จนเริ่มมีคนใกล้ตัวทักว่ามันผิดปกติมากแล้ว สิ่งที่เราเป็นมันไม่ปกติแล้ว แต่เรื่องนี้เราไม่ได้บอกทางที่บ้านเลยตอนนี้เรายังไม่ 18 เต็มด้วยยังไม่สามารถไปพบจิตแพทย์ด้วยตัวเองได้เลยอยากขอขำแนะนำจากทุกคนหน่อยค่ะ
ปล.ขอบคุณพี่คนนึงมากเลยค่ะที่ทำให้หนูทราบว่าหนูมีอาการหนักมากแล้ว ขอบคุณที่ให้กำลังใจขอบคุณมากๆค่ะ