สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ขอยืมเพื่อนมานะคะ เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะคะ
ในเรื่องที่จะเล่าขอแทน จขกทว่า เรา และคนที่คุยกับเราขอแทนว่า A นะคะ เราทั้งสองเป็นผู้หญิง[Aแมนกว่า และโตกว่า]
[ในย่อหน้านี้น้ำเน้นๆไม่มีเนื้อ ถ้าไม่อยากอ่าน ข้ามไปก็ได้จ้า]
ย้อนกลับไปหลายปีก่อน เรากับAตอนนั้นมีโอกาสได้รู้จักกันมาแบบผิวเผินไม่ได้สนิทกันมาก แต่ก็ได้เจอกันบ่อย คุยเล่นกันบ้าง แต่เมื่อผ่านไปได้ปีกว่าๆ ซึ่งเราก็ได้คุยกันจนรู้สึกมีความชอบพอกันจึงทำให้เราสองคนได้คุยกัน และตกลงคบหากันโดยที่มีเพียงไม่กี่คนที่จะรู้ว่าเราคบกัน ซึ่งตัวAค่อนข้างออกไปทางเจ้าชู้นิดๆ แต่ก็ไม่ได้นอกใจใดๆ ไม่มีใคร เมื่อเราทั้งสองคบกันได้เกือบปี Aได้ย้ายสถานที่ทำงานใหม่จนทำให้Aได้ไปเจอกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เราขอแทนว่า B ซึ่งในตอนที่Aได้ไปทำงานใหม่ๆนั้น เวลาเจอเรื่องอะไรก็จะมาเล่าให้เราฟังเสมอ อย่างเรื่องที่Aรู้สึกว่าBจะชอบทำตัวสนิทกับคนที่ทำงานหลายๆคน ในตอนนั้นเราไว้ใจในตัวAด้วยความที่Aมาเล่าให้ฟัง เราจึงคิดว่าเป็นเรื่องขำๆไป เพราะเราเองก็ไม่อยากจะเป็นคนงี่เง่าเอาแต่ใจ จนมาถึงตอนที่BแอดเฟรนมาAก็ยังบอกเรา แล้วยังบอกด้วยว่า Bทำตัวเยอะมากขึ้นทุกวัน เช่น เจอกันก็แกล้งทุกครั้ง แกล้งมาจับมือ มากอดบ้าง เราก็รู้สึกไม่ชอบBนะ แต่ก็ยังคงเชื่อใจคนของเราต่อไป เพราะเขาบอกเราทุกอย่างจริงๆ แล้วก็ดูเหมือนไม่มีอะไรมากอย่างที่เขาบอกจริงๆ แล้ว เมื่อเวลาผ่านไป AกับBก็เกิดชอบกันจริงๆ แล้วเราได้ไปรู้ทีหลัง ตอนนนั้นเราก็เสียใจและค่อนข้างโกรธมาก ซึ่งก็ทำให้เกิดปัญหา เกิดการโต้เถียง ไม่ชอบพอกัน สุดท้าย เราก็จบกับAไป แล้วAก็ได้ไปอยู่กินกับBตั้งแต่นั้นมา
.
.
.
[เข้าเรื่องละกันเน้อ]
เรื่องราวผ่านไปได้นานพอสมควร เรากับAได้มีโอกาสคุยกันอีกครั้ง Aเพิ่งจะเลิกกับB ซึ่งตั้งแต่ตอนนั้นที่เราเลิกกับAไป เราก็ยังไม่ได้คบใครใหม่ ไม่ใช่ว่าเรารักเขาอยู่หรือลืมเขาไม่ได้ เราก็มีคนที่มาชอบบ้างนะ และเราก็มีคนที่เราชอบด้วย แต่ไม่ได้สานสัมพันธ์อะไร มีแต่คุยๆแล้วก็จบไป เพราะเราเองไม่ค่อยอยากจะสนใจเรื่องรักด้วยตอนนั้นนน พอได้กลับมาคุยกันก็เหมือนว่าเราจะรู้สึกดีต่อกัน และรู้สึกว่าAดีกับเรามากขึ้นด้วย อะไรที่เคยทำไม่ดีก็แทบจะไม่ทำอีกเลย แคร์เราแบบสุดๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ดีกับเรามากขึ้นอย่างเหลือเชื่อ แล้วเรื่องของเราก็ดำเนินต่อไป ซึ่งเราไม่มั่นใจในตัวAเพราะกลัวจะเป็นเหมือนก่อน แต่ก็สบายใจที่จะคุยด้วยอยู่ดี แล้วเราก็ยังได้มีโอกาสได้เจอพี่น้องของAบ้าง(น้อยมากๆๆๆ)อาศัยในจังหวัดเดียวกัน ทุกคนก็ดูไม่อะไรกัลเราและA แต่ก็ไม่ได้ดูเหมือนจะชอบ (น่าจะเฉยๆมากกว่า) จนเราได้ตัดสินใจให้ Aเข้าบ้าน ซึ่งพ่อแม่เราเขาก็โอเคเพราะส่วนตัวท่านทั้งสองก็รู้ๆมาก่อนแล้วว่าเราชอบผู้หญิง พ่อแม่เราดีกับAมาก จนเราคุยๆกันมาได้สองปีแล้ว เราเริ่มพาAไปเจอญาติเรา ไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ทุกคนโอเคกับAดี จนเราเริ่มรู้สึกแล้วว่าเราอยากจะเป็นคนที่ได้รับความรู้สึกดีๆนั้นบ้าง เราตัดสินใจคุยกับAเรื่องที่จะไปเจอพ่อแม่ของA(ต่างจังหวัด ภาคอีสาน) แล้วเราก็ได้รู้ว่า พ่อแม่และครอบครัวทางบ้านของA ไม่โอเคมากๆถ้ารู้ว่าAคบผู้หญิง ( AเคยพาBกลับไปบ้านด้วยแต่ก็ไม่ได้บอกว่าเป็นแฟน ) เพราะท่านทั้งสองเป็นคนหัวโบราณ(ค่อนข้างมีอายุแล้ว) และด้วยความที่เรากับAอายุห่างกันประมาณ6ปี Aบอกว่าท่านทั้งสองก็คงไม่โอเคอีกด้วยที่เราอาจจะเด็กเกินไป(ยี่สิบต้นๆ) ยังไม่มีหน้าที่การงานมั่นคง แต่ในความเป็นจริงนั้นตอนเราอยู่กับAเราเป็นคนจัดแจงให้Aทุกอย่าง ช่วยเหลือทุกงานด้วย ซึ่งพอเราได้ยินแบบนี้เราก็ท้อใจมากๆ เราอยากจะจริงจังกับเขานะ และเขาก็ดูโอเคขึ้นมากๆๆๆ จริงจังกับเรามากๆด้วย แต่ติดตรงที่ครอบครัวเขาไม่พร้อม ดูเหมือนไม่ต้องการเรา ทั้งที่เราเองก็อยากจะให้ครอบครัวของAโอเคกับเรา เราคิดว่าถ้าเขารักเราอย่างที่พูดจริงๆเขาน่าจะทำอะไรได้บ้างเพื่อความรักของเรา แต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะทำอะไรเลย ตอนนี้เราเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าจะเอายังไงดี Aบอกกับเราว่าให้เราคิดแค่เรื่องของเราสองคนพอ ให้เราอดทนและยอมรับอย่างเดียว แต่สำหรับเรา เราอยากได้รับความรู้สึกดีๆบ้าง อยากเป็นครอบครัวเดียวกับเขาบ้าง เรารู้สึกได้เลยว่าเรื่องครอบครัวสำคัญจริงๆ เราจึงสับสนตอนนี้ว่าจะไปต่อกับAโดยที่พ่อแม่เขาคงไม่รู้ กับเลือกที่จะพักแล้วให้Aไปหาคนที่ยอมรับเรื่องนี้ได้ดีกว่า อีกอย่างเราก็ไม่อยากที่จะนอยด์กับเรื่องแบบนี้บ่อยๆด้วย เหนื่อย เราจะทำไงดี
----
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะ ใครมีประสบการณ์คล้ายๆแบบเราก็มาแชร์กันได้ คนหัวอกเดียวกัน
หญิงรักหญิง พ่อแม่หัวโบราณ จะรับได้ไหม ทำไงดี ??
ในเรื่องที่จะเล่าขอแทน จขกทว่า เรา และคนที่คุยกับเราขอแทนว่า A นะคะ เราทั้งสองเป็นผู้หญิง[Aแมนกว่า และโตกว่า]
[ในย่อหน้านี้น้ำเน้นๆไม่มีเนื้อ ถ้าไม่อยากอ่าน ข้ามไปก็ได้จ้า]
ย้อนกลับไปหลายปีก่อน เรากับAตอนนั้นมีโอกาสได้รู้จักกันมาแบบผิวเผินไม่ได้สนิทกันมาก แต่ก็ได้เจอกันบ่อย คุยเล่นกันบ้าง แต่เมื่อผ่านไปได้ปีกว่าๆ ซึ่งเราก็ได้คุยกันจนรู้สึกมีความชอบพอกันจึงทำให้เราสองคนได้คุยกัน และตกลงคบหากันโดยที่มีเพียงไม่กี่คนที่จะรู้ว่าเราคบกัน ซึ่งตัวAค่อนข้างออกไปทางเจ้าชู้นิดๆ แต่ก็ไม่ได้นอกใจใดๆ ไม่มีใคร เมื่อเราทั้งสองคบกันได้เกือบปี Aได้ย้ายสถานที่ทำงานใหม่จนทำให้Aได้ไปเจอกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เราขอแทนว่า B ซึ่งในตอนที่Aได้ไปทำงานใหม่ๆนั้น เวลาเจอเรื่องอะไรก็จะมาเล่าให้เราฟังเสมอ อย่างเรื่องที่Aรู้สึกว่าBจะชอบทำตัวสนิทกับคนที่ทำงานหลายๆคน ในตอนนั้นเราไว้ใจในตัวAด้วยความที่Aมาเล่าให้ฟัง เราจึงคิดว่าเป็นเรื่องขำๆไป เพราะเราเองก็ไม่อยากจะเป็นคนงี่เง่าเอาแต่ใจ จนมาถึงตอนที่BแอดเฟรนมาAก็ยังบอกเรา แล้วยังบอกด้วยว่า Bทำตัวเยอะมากขึ้นทุกวัน เช่น เจอกันก็แกล้งทุกครั้ง แกล้งมาจับมือ มากอดบ้าง เราก็รู้สึกไม่ชอบBนะ แต่ก็ยังคงเชื่อใจคนของเราต่อไป เพราะเขาบอกเราทุกอย่างจริงๆ แล้วก็ดูเหมือนไม่มีอะไรมากอย่างที่เขาบอกจริงๆ แล้ว เมื่อเวลาผ่านไป AกับBก็เกิดชอบกันจริงๆ แล้วเราได้ไปรู้ทีหลัง ตอนนนั้นเราก็เสียใจและค่อนข้างโกรธมาก ซึ่งก็ทำให้เกิดปัญหา เกิดการโต้เถียง ไม่ชอบพอกัน สุดท้าย เราก็จบกับAไป แล้วAก็ได้ไปอยู่กินกับBตั้งแต่นั้นมา
.
.
.
[เข้าเรื่องละกันเน้อ]
เรื่องราวผ่านไปได้นานพอสมควร เรากับAได้มีโอกาสคุยกันอีกครั้ง Aเพิ่งจะเลิกกับB ซึ่งตั้งแต่ตอนนั้นที่เราเลิกกับAไป เราก็ยังไม่ได้คบใครใหม่ ไม่ใช่ว่าเรารักเขาอยู่หรือลืมเขาไม่ได้ เราก็มีคนที่มาชอบบ้างนะ และเราก็มีคนที่เราชอบด้วย แต่ไม่ได้สานสัมพันธ์อะไร มีแต่คุยๆแล้วก็จบไป เพราะเราเองไม่ค่อยอยากจะสนใจเรื่องรักด้วยตอนนั้นนน พอได้กลับมาคุยกันก็เหมือนว่าเราจะรู้สึกดีต่อกัน และรู้สึกว่าAดีกับเรามากขึ้นด้วย อะไรที่เคยทำไม่ดีก็แทบจะไม่ทำอีกเลย แคร์เราแบบสุดๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ดีกับเรามากขึ้นอย่างเหลือเชื่อ แล้วเรื่องของเราก็ดำเนินต่อไป ซึ่งเราไม่มั่นใจในตัวAเพราะกลัวจะเป็นเหมือนก่อน แต่ก็สบายใจที่จะคุยด้วยอยู่ดี แล้วเราก็ยังได้มีโอกาสได้เจอพี่น้องของAบ้าง(น้อยมากๆๆๆ)อาศัยในจังหวัดเดียวกัน ทุกคนก็ดูไม่อะไรกัลเราและA แต่ก็ไม่ได้ดูเหมือนจะชอบ (น่าจะเฉยๆมากกว่า) จนเราได้ตัดสินใจให้ Aเข้าบ้าน ซึ่งพ่อแม่เราเขาก็โอเคเพราะส่วนตัวท่านทั้งสองก็รู้ๆมาก่อนแล้วว่าเราชอบผู้หญิง พ่อแม่เราดีกับAมาก จนเราคุยๆกันมาได้สองปีแล้ว เราเริ่มพาAไปเจอญาติเรา ไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ทุกคนโอเคกับAดี จนเราเริ่มรู้สึกแล้วว่าเราอยากจะเป็นคนที่ได้รับความรู้สึกดีๆนั้นบ้าง เราตัดสินใจคุยกับAเรื่องที่จะไปเจอพ่อแม่ของA(ต่างจังหวัด ภาคอีสาน) แล้วเราก็ได้รู้ว่า พ่อแม่และครอบครัวทางบ้านของA ไม่โอเคมากๆถ้ารู้ว่าAคบผู้หญิง ( AเคยพาBกลับไปบ้านด้วยแต่ก็ไม่ได้บอกว่าเป็นแฟน ) เพราะท่านทั้งสองเป็นคนหัวโบราณ(ค่อนข้างมีอายุแล้ว) และด้วยความที่เรากับAอายุห่างกันประมาณ6ปี Aบอกว่าท่านทั้งสองก็คงไม่โอเคอีกด้วยที่เราอาจจะเด็กเกินไป(ยี่สิบต้นๆ) ยังไม่มีหน้าที่การงานมั่นคง แต่ในความเป็นจริงนั้นตอนเราอยู่กับAเราเป็นคนจัดแจงให้Aทุกอย่าง ช่วยเหลือทุกงานด้วย ซึ่งพอเราได้ยินแบบนี้เราก็ท้อใจมากๆ เราอยากจะจริงจังกับเขานะ และเขาก็ดูโอเคขึ้นมากๆๆๆ จริงจังกับเรามากๆด้วย แต่ติดตรงที่ครอบครัวเขาไม่พร้อม ดูเหมือนไม่ต้องการเรา ทั้งที่เราเองก็อยากจะให้ครอบครัวของAโอเคกับเรา เราคิดว่าถ้าเขารักเราอย่างที่พูดจริงๆเขาน่าจะทำอะไรได้บ้างเพื่อความรักของเรา แต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะทำอะไรเลย ตอนนี้เราเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าจะเอายังไงดี Aบอกกับเราว่าให้เราคิดแค่เรื่องของเราสองคนพอ ให้เราอดทนและยอมรับอย่างเดียว แต่สำหรับเรา เราอยากได้รับความรู้สึกดีๆบ้าง อยากเป็นครอบครัวเดียวกับเขาบ้าง เรารู้สึกได้เลยว่าเรื่องครอบครัวสำคัญจริงๆ เราจึงสับสนตอนนี้ว่าจะไปต่อกับAโดยที่พ่อแม่เขาคงไม่รู้ กับเลือกที่จะพักแล้วให้Aไปหาคนที่ยอมรับเรื่องนี้ได้ดีกว่า อีกอย่างเราก็ไม่อยากที่จะนอยด์กับเรื่องแบบนี้บ่อยๆด้วย เหนื่อย เราจะทำไงดี
----
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะ ใครมีประสบการณ์คล้ายๆแบบเราก็มาแชร์กันได้ คนหัวอกเดียวกัน