ค่ะ ตามหัวข้อเลย เราอายุ14-15 ขึ้นม.3 จะเล่าก่อนนะคะ คือมีอาการทางจิตรูปแบบนึงค่ะ ที่เรากำลังเป็นอยู่คือควบคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่ เวลาสติเราหลุดไปสักพักเวลาเสียใจหรือโกรธมันจะเหมือนแบบว่า จะอยู่หรือไปดี จะตายดีไหม ซึ่งน่าจะเป็นเกี่ยวกับที่เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เราเป็นประเภทแบบ smiling despression ( ฝืนยิ้มปกป้องตัวเอง ) จะเล่าเรื่องที่ตัวเองเจอมานะคะ เรามีเพื่อนในกลุ่มห้อง ที่คบกันมานานพอสมควร ตอนแรกก็ดีๆค่ะแต่หลังๆเราเริ่มรู้สึกว่าทำไมเพื่อนถึงรักเพื่อนอีกคนมากกว่าเรา เราไม่ได้เรียนดีเราไม่ได้เล่นกีฬาเก่งกับอีกคนที่เก่งไปหมดทุกเรื่อง(เพื่อนสนิทที่สุดตอนนั้น) หลังจากเราทะเลาะกัน เพื่อนในกลุ่มสัวเกตเห็นแต่กลับเีกับเพื่อนสนิทเก่าเรามาก บางครั้งก็ว่าเราบ้าง เข้ามายุ่งเรื่องที่เรากับเพื่อนสนิทเก่าเราบ่อยมากจนเรารู้สึกน้อยใจไปบ้างแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร A คือเพื่อนสนิทเก่าเรานะคะ Bคือเพื่อนในกลุ่มที่เหลือ เรากับAทะเลาะกันเรื่องที่เรากับAต่างเมินกันไปเองแล้วต่างมีเพื่อนสนิทใหม่กันทั้งคู่ ซึ่งเราผิดใจกันไม่มากแต่กลับแก้ปัญหาด้วยการออกห่างกันไป พวกBเริ่มรู้สึกเริ่มถามว่าเป็นอะไรกัน เราก็บอกไปแค่ว่าก็ผิดใจกันนิดหน่อยจากนั้นค่ะเรารู้สึกมีแต่เพื่อนเข้าข้างแต่Aตลอด รู้สึกเหมือนจะรักมากด้วย AคุยกับพวกBทุกคนยกเว้นเราคนเดียวตอนแรกพยายามถาม แต่หลังๆก็คิดว่าถ้ามันไปต่อไม่ได้ก็ต้องพอ เลยหยุดไปค่ะ เราไม่รัต้องทำยังไง เราเลยขอออกจากกลุ่ม เริ่มจากออกจากกลุ่มแชท message facebook ก็นั่นแหละค่ะมีเพื่อนทักมาถามว่าเป็นอะไรออกทำไม เราก็ว่าไปว่า อยากพักสมองก่อน ในกลุ่มมีเพื่อนส่งแชทมาให้เราดูว่า พวกเพื่อนB คิดว่าเราน้อยใจที่ไม่สนใจรึเปล่า Aบอกว่า ถ้าคนมันจะไปก็ห้ามไม่ได้ อาจจะสนิทกับอีกกลุ่มมากกว่าก็ได้เลยออก คือเราอ่านแล้วแบบ เห้ย คือไม่คิดดูเลยหรอว่าเคยทำอะไรไว้ต่อกันบ้างเช่นที่เพื่อนรักแต่Aอย่างงี้ ละB1ก็บอกว่ารักเรามากไม่อยากให้ไปถ้าเราไปAก็ออกเหมือนกัน คือคิดว่าเราเป็นตัวกั้นทางไม่ให้Aออก คือมีค่าแค่นั้น มีหลายสาเหตุที่ทำให้เราป่วยเป็นซึมเศร้า เรามีอีกสาเหตุก็คือขออนุญาตใช้ข้อความที่ส่งไปให้เพื่อนนะคะมีคำหยาบคาย
[มีครั้งนึงตอนม.1 ตอนนั้นเป็นเมน ละกลับบ้านมาก็โดนด่าเรื่องไรสักอย่างละก็นอย คอนกินข้าวกูก็ไม่อยากจะกินด้วยไง ก็ฝืนทนกินไปสักพักพ่อพูดว่า เป็นห่าอะไร กินด้วยกันไม่ได้ก็ไม่กินหน้าบ้านไป ละกูก็ลุกไปนั่งจริงๆละเขาก็เดินมาตบหัวกูแบบแรงมาก ละกูเข้าห้องน้ำไปคือเปิดก๊อกน้ำละร้องออกมาดังๆละเล็บจิกที่แขนขูดนู่นนั่นนี่ที่ตัว พยายามกดหัวตัวเองลงไปในอ่าง จากนั้นก็ออกมาโดนแม่ตีหลังซ้ำ ก็ไปนั่งหน้าบ้านละร้องไห้แบบเป็นบ้าไปเลย ละพ่อก็ขอโทษบอกจะไม่ทำอีกละก็เชื่อด้วย ละเขาเอาเครื่องวัดความดันมาตอนนั้นขึ้นสูงมากๆ แต่เท่าไหร่จำไม่ได้.แต่มันขึ้นสูงเฉียบพลันเลยแหละ ละก็ไอ้เราก็เชื่อว่าต่อไปนี้เขาจะมีเหตุผลกับเรามากกว่านี้เลยใจเย็นขึ้นเรื่อยๆ] จากนั้นค่ะเราก็เชื่อเลยพยายามใจเย็นขึ้นบ้าง ส่วนตอนนี้ก็ค่ะป่วยมีเอาใบมีดมากรีดมือบ้าง ตอนอยู่คนเดียว คิดว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปคะ เราอยากหาทางออกดีๆ แต่ภาพฆ่าตัวตายใจสมองเรามันมาทุกวันเลยค่ะเวลาที่ทุกข์ใจเสียใจ อย่างที่คนป่วยซึมเศร้ารู้ดี คือ สารเคมีในสมองมันไม่ยอมปล่อยสารความสุขออกมา นี่เป็นอีกเหตุที่หลายคนไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคิดลบ ถ้าวกไปวนมาขอโทษด้วยนะคะ
ป่วยซึมเศร้าอยากฆ่าตัวตายหลายครั้ง
[มีครั้งนึงตอนม.1 ตอนนั้นเป็นเมน ละกลับบ้านมาก็โดนด่าเรื่องไรสักอย่างละก็นอย คอนกินข้าวกูก็ไม่อยากจะกินด้วยไง ก็ฝืนทนกินไปสักพักพ่อพูดว่า เป็นห่าอะไร กินด้วยกันไม่ได้ก็ไม่กินหน้าบ้านไป ละกูก็ลุกไปนั่งจริงๆละเขาก็เดินมาตบหัวกูแบบแรงมาก ละกูเข้าห้องน้ำไปคือเปิดก๊อกน้ำละร้องออกมาดังๆละเล็บจิกที่แขนขูดนู่นนั่นนี่ที่ตัว พยายามกดหัวตัวเองลงไปในอ่าง จากนั้นก็ออกมาโดนแม่ตีหลังซ้ำ ก็ไปนั่งหน้าบ้านละร้องไห้แบบเป็นบ้าไปเลย ละพ่อก็ขอโทษบอกจะไม่ทำอีกละก็เชื่อด้วย ละเขาเอาเครื่องวัดความดันมาตอนนั้นขึ้นสูงมากๆ แต่เท่าไหร่จำไม่ได้.แต่มันขึ้นสูงเฉียบพลันเลยแหละ ละก็ไอ้เราก็เชื่อว่าต่อไปนี้เขาจะมีเหตุผลกับเรามากกว่านี้เลยใจเย็นขึ้นเรื่อยๆ] จากนั้นค่ะเราก็เชื่อเลยพยายามใจเย็นขึ้นบ้าง ส่วนตอนนี้ก็ค่ะป่วยมีเอาใบมีดมากรีดมือบ้าง ตอนอยู่คนเดียว คิดว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปคะ เราอยากหาทางออกดีๆ แต่ภาพฆ่าตัวตายใจสมองเรามันมาทุกวันเลยค่ะเวลาที่ทุกข์ใจเสียใจ อย่างที่คนป่วยซึมเศร้ารู้ดี คือ สารเคมีในสมองมันไม่ยอมปล่อยสารความสุขออกมา นี่เป็นอีกเหตุที่หลายคนไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคิดลบ ถ้าวกไปวนมาขอโทษด้วยนะคะ