ผมชื่อศรีนิล พี่สาวไม่รู้เดือนเกิดและปีเกิด เพราะผมเป็นแมวจร จึงเริ่มนับอายุ ตอนผมมาอยู่ด้วย คือปี 2559 พี่สาวผมเป็นคนตั้งชื่อให้ผม เพราะผมมีขนสีดำ.เงา รูปร่างยาว หางยาวเรียว หน้าเรียวดวงตาสีเหลืองอ่อน ผมมีเอกลักษณ์ ใบหูขวา ตรงกลางรอยแหว่งนิดหนึ่ง ขนตรงโคนใบหู ด้านบนทั้งสองข้าง มีรอยแผล ขาวๆ เพราะผมออกไปเที่ยว แล้วโดนกัดมา จึงมีรอยแผลเป็น ผมเป็นแมวโรงเรียน แม่ผมโดนรถชนตาย และผมก็มีพี่น้องหลายตัว ทุกตัวมีคนรับไปดูแลหมดแล้ว ยกเว้นผม เพราะผมตัวดำ ไม่สวย ไม่มีใครเอาผมไปเลี้ยงเลย แต่ผมโชคดี เจอหลานชายของพี่สาว หลานชายสงสารผม จึงพาผมไปอยู่บ้านด้วย ผมดีใจมาก .ได้นั่งตระกร้าจักรยานด้วย
พี่สาวผมชอบเรียกผมว่า อานิล และมีพี่ชายหนึ่งคน ชอบเรียกผมว่า นิน นิน นิน .
ผมมีนิสัยขี้กลัว ไม่ชอบอยู่กับคนแปลกหน้า,ขี้หนาว,ไม่ชอบนั่งรถ ไม่ชอบอยู่ที่อื่น แต่ผมก็ร่าเริง,ชอบนอน,พี่สาวกับพี่ชาย บอกว่าผมฉลาด พูดอะไรให้ฟังก็เข้าใจ ไม่ดือ
ทุกๆเช้า ผมชอบไปนั่งเฝ้าพี่ชายตรงห้องน้ำ เอาตัวถูๆขา พี่ชาย
*ทุกเช้า* ผมชอบขึ้นไปนั่งบนอ่างอาบน้ำ เพื่อนั่งเฝ้าพี่สาวอาบน้ำ
*ทุกๆเย็น*พี่สาวจะเล่นกับผม ผมมีของเล่น1ชิ้น ก็คือเชือกรองเท้า ผูกกระดิ่ง เวลาพี่สาวแกว่ง จะมีเสียงดัง กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง ผมชอบวิ่งไล่จับ ชอบหมุดๆหา สนุกมากเลย เราชอบวิ่งไล่ และเล่นซ้อนแอบกัน
*ทุกเย็นๆ* พี่ชายกับมา ผมชอบปืนขากางเกง ขาผมจับกางเกงเกือบถึงเอว ก็เพราะผมคิดถึง
*ตอนนอน* พี่สาวจะใส่เสื้อให้ผม เพราะกลัวผมหนาว ผมมีเสื้อหลายตัว หลายแบบ พี่สาวว่าผมใส่ แล้วมันน่ารัก และกันหนาวได้ด้วย เพราะะตอนนอนเปิดแอร์
*ตอนนอน*พี่ชายจะพาผมขึ้นไปนอนบนที่นอน ที่นอนนุ่ม เอาหัวผมหนุนแขน พี่ชาย และผมก็ชอบเอามือผมกับแขนพี่ชายเหมือนกัน ก็เพราะมันอุ่นนี้น่า ผมได้นอนระหว่างกลางพี่ชายและพี่สาว แต่ไม่ค่อยนอนติดตัวพี่สาว พี่สาวกลัวทับผม ผมจึงต้องนอนกับพี่ชายแทน มันอุ่นมากเลยฮะ และก็มีความสุขมากด้วย
*ทุกๆวันๆผมชอบซบไหล่,นอนตัก เบียดๆทำกิจกรรมออกกำลังกาย ตัวผมติดกับพี่ชายและพี่สาวมาก ผมทำทุกอย่างๆกับพี่ชายและพี่สาว *
*ผมชอบเอาหัวมาถูๆกับหัวพี่สาว และ พี่สาวกับพี่ชายก็ชอบเอาหัว มาถูกหัวผมเหมือนกัน*
พี่สาวพี่ชายใจดีมาก ซื้ออาหารเม็ดให้ผมกิน ให้กินแต่ขอดีๆ กลัวผมเบื่อ ซื้อขนมแมวเลีย,ซื้อขนมเยลลี่ ให้ผมกิน มันอร่อยมากเลย
พอผมเริ่มเป็นหนุ่ม ผมเริ่มเที่ยว กับบ้านมีแต่แผล พี่สาวกับพี่ชาย ตัดสินใจตั้งนานว่าจะพาผมไปทำหมันดีมั้ย ศึกษาข้อมูลทำหมันอยู่นาน จึงตัดสินใจพาผมไปทำหมัน เพื่อตัวของผม เพราะทุกๆคร้งที่ผมได้แผลมา ผมหายช้า พี่สาวและพี่ชายเห็นผมเจ็บ ก็สงสาร
...*หลังจากทำหมัน*...ผมเริ่มมีพุง ตัวเริ่มกลมๆ กินเก่ง พี่สาวเริ่มสังเกตเห็นหลังผมแอ่น แต่ผมก็ร่าเริงเหมือนเดิม ยังวิ่งขึ้นลงที่นอน,ปีนขึ้นโต๊ะ มุดใต้โต๊ะ เล่นวิ่งแอบกับพี่สาว
...ธ.ค 62 พี่สาวเริ่มเห็นผม มีตุ้มๆตรงนิ้วเท้า,ตรงปาก แต่มันยุบไปเอง ผมเริ่มกินทรายแมว...ผมเริ่มกินอาหารเม็ดน้อยลง ทั้งที่พี่สาวเปลี่ยนอาหารให้หลายรส แต่ผมยังกินอาหารแมวเลียได้ อาหารนิ่ม ตาเริ่มขุ่น ไม่ไส่เหมือนเดิม พี่สาวเริ่มเห็นว่าผมไมร่าเริง
..ม.ค 63 พี่สาวพาผมไปหาหมอที่คลีนิก แปดริ้ว เป็นคลีนิกที่มีชื่อเสียง เพราะพี่สาวค้นหาข้อมูลและถามกับเพื่อนหลายๆคน ผลการตรวจเลือด ผมเป็นลูคีเมีย,เกล็ดเม็ดเลือดขาวน้อย,เกล็ดเม็ดเลือดแดง น้อย,เผดานปากเจ็บ,ก้วตาเป็นแผล ผมได้ยามากินเยอะเลย มียาม่วงพ่นปาก,ยาหยอดตา,ยาบำรุงเลือด,ยากระตุ้นภูมิ,ยาบำรุงตับ,ยากระตุ้นเกล็ดเลือด ... ผมเริ่มไม่อยากอาหาร พี่สาวป้อนอาการนิ่มให้ผมทั้งเช้าและเย็น ผมกินยาจนหมดแต่ผมก็ไม่ดีขึ้น พี่สาวเริ่มทุกใจ แต่ผมก็สู้กับโรคนี้นะ
...พี่สาวเริ่มศึกษาข้อมูล และสอบถามเพื่อนๆที่มีอาการเดียวกับผม อะไรที่ว่าดี อะไรที่กินให้อาการดีขึ้น พี่สาวเลยซื้อ Immuplex B,thym movit.. แต่ผมก็ไม่ดีขึ้น ผมเริ่มแย่ลง เพราะตาผมเป็นหนักกว่าเดิม
..ก.พ 63 พี่สาวจึงตัดสินใจพาผมไปรพ.แถว หนองจาก เพราะเข้าว่าดีมีอุปกรณ์ ครบ และหมอก็ให้ ยาม่วงพ่นปาก,ยาหยอดตา,ยาฆาเชื้อ,บำรุงตับ,ยากระตุ้นภูมิ ครั้งนี้ผมโดนเจาะเลือด ตรงขา ทำให้ผมกับมาขาหลังผมไม่มีแรง ผมเห็นตาพี่สาวเศร้ามาก ที่เห็นผมเป็นแบบนี้ แต่ผมก็พยายามนะ พยามทำให้ตัวเองแข็งแรง โดยการปืนขึ้นที่นอน โดยการลากตัวเอง ไปกระบะทราย
...หลังจากผมเริ่มเป็นหนัก ถึงขั้น ผมไม่มีแรง อยากนอนอย่างเดียว ตาซ้ายเริ่มบวม,ผมกินอาหารที่ป้อนน้อยลง,เวลาพี่สาวอุ้ม ผมเริ่มโวยวาย เพราะผมเจ็บ
...11 เม.ษ 63 พี่ชายพี่สาวพาผมไปหาหมอรพ.เอกชน ผมต้องแอดมินน้องในรพ. อยู่ 5วัน พี่สาวเป็นห่วงผมมาก ไม่อยากให้ผมอยู่ แต่ร่างกายผม อ่อนล้า มาก เพราะผมเริ่มเป็นหนัก ระหว่างที่ผมนอน รพ. พี่สาวพี่ชายมาหาผมทุกวัน ผมดีใจมากที่เขามาหา ผมดีใจ ดีด้า มีความสุข ผมได้คุยกับพี่ชายพี่สาวด้วย หมอบอกผมว่า อาจจะเป็นมะเร็งตรงก้านสมอง เพราะตาผมบวม,อักเสบกระดูกตรงกลางหลัง ถึงก้น ปากผมอักเสบ จึงทำให้ผมถ่ายและฉี่เองไม่ได้ เป็นผลมาจากโรคลูคีเมีย (หมอให้ยากินเยอะมากกว่าเดิม มียาลดการอักเสบ/ยากดภูมิ,ลดปวดปลายประสาท,immuplex b,ยากันชัก,โอเมก้า3,ยาระงับชัก,ยาเคลือทางเดินอาหาร)ผมไม่สามารถทำ Mri ได้ เพราะร่างกายผอมอ่อนแอเกินไป ถ้าทำพี่สา่วกลัวว่าผมจะไม่ตื่น
....16 เม.ษ พี่สาวตัดสินใจพาผมกับบ้าน ทั้งที่ใจอยากให้อยู่ พี่สาวคิดอยากให้เวลาช่วงสุดท้ายกับผม และผมก็อยากมีเวลาช่วงสุดท้ายกับพี่สาวกับพี่ชาย เมื่อผมมาถึงห้องนอนบนที่นอน ผมนอนอย่างมีความสุขที่ได้กับมาบ้าน พี่สาวพี่ชายดูแลผมอย่างนี้มาก ผมรู้ พี่สาวยังมีความหวังเล็กๆอยากให้ผมแข็งแรง พี่ชายเตรียมอุปกรณ์การวิ่งให้ผม เพื่อหวังว่าผมจะแข็งแรงและเป็นตัวช่วยให้ผมได้วิ่งได้เดิน
..25 เม.ษ เวลา 05.00 ผมเริ่มไม่ไหว ร่างกายผมไหวแล้ว ข้างๆกายผมมีพี่สาวและพี่ชาย พี่ชายพี่สาวพาร่างของผมฝั่งอยู่ข้างๆต้นดอกโมก ข้างๆสวนมะนาว เป็นสถานที่ผมชอบเดินชอบวิ่งเล่น ชอบปีน ขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้ผม ผมขอบคุณที่รักผมและผมก็รักพี่สาวและพี่ชายมากเหมือนกัน ..ขอบคุณนะ ที่มาอยู่เป็นเพื่อน ตลอดระยะเวลา 4ปี เป็นช่วงเวลาที่มีความสุข ศรีนิลทำให้เรายิ้มได้ หัวเราะได้ ขอบคุณจริงๆ รักศรีนิลเสมอนะ คิดถึงศรีนิลทุกวันเลยนะ
#รักศรีนิลนะ
#คิดถึงศรีนิลนะ
#เหงาจังเมื่อศรีนิลไม่อยู่
#ถ้าศรีนิลเกิดมาเป็นแมวอีกครั้งขอให้เราจำศรีนิลได้
#ทุกๆมุมของบ้านมีแต่ความทรงจำของศรีนิล
ลูคีเมีย(ด้วยรักและอาลัย)แด่ศรีนิล แมวอันเป็นที่รัก
ผมชื่อศรีนิล พี่สาวไม่รู้เดือนเกิดและปีเกิด เพราะผมเป็นแมวจร จึงเริ่มนับอายุ ตอนผมมาอยู่ด้วย คือปี 2559 พี่สาวผมเป็นคนตั้งชื่อให้ผม เพราะผมมีขนสีดำ.เงา รูปร่างยาว หางยาวเรียว หน้าเรียวดวงตาสีเหลืองอ่อน ผมมีเอกลักษณ์ ใบหูขวา ตรงกลางรอยแหว่งนิดหนึ่ง ขนตรงโคนใบหู ด้านบนทั้งสองข้าง มีรอยแผล ขาวๆ เพราะผมออกไปเที่ยว แล้วโดนกัดมา จึงมีรอยแผลเป็น ผมเป็นแมวโรงเรียน แม่ผมโดนรถชนตาย และผมก็มีพี่น้องหลายตัว ทุกตัวมีคนรับไปดูแลหมดแล้ว ยกเว้นผม เพราะผมตัวดำ ไม่สวย ไม่มีใครเอาผมไปเลี้ยงเลย แต่ผมโชคดี เจอหลานชายของพี่สาว หลานชายสงสารผม จึงพาผมไปอยู่บ้านด้วย ผมดีใจมาก .ได้นั่งตระกร้าจักรยานด้วย
พี่สาวผมชอบเรียกผมว่า อานิล และมีพี่ชายหนึ่งคน ชอบเรียกผมว่า นิน นิน นิน .
ผมมีนิสัยขี้กลัว ไม่ชอบอยู่กับคนแปลกหน้า,ขี้หนาว,ไม่ชอบนั่งรถ ไม่ชอบอยู่ที่อื่น แต่ผมก็ร่าเริง,ชอบนอน,พี่สาวกับพี่ชาย บอกว่าผมฉลาด พูดอะไรให้ฟังก็เข้าใจ ไม่ดือ
ทุกๆเช้า ผมชอบไปนั่งเฝ้าพี่ชายตรงห้องน้ำ เอาตัวถูๆขา พี่ชาย
*ทุกเช้า* ผมชอบขึ้นไปนั่งบนอ่างอาบน้ำ เพื่อนั่งเฝ้าพี่สาวอาบน้ำ
*ทุกๆเย็น*พี่สาวจะเล่นกับผม ผมมีของเล่น1ชิ้น ก็คือเชือกรองเท้า ผูกกระดิ่ง เวลาพี่สาวแกว่ง จะมีเสียงดัง กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง ผมชอบวิ่งไล่จับ ชอบหมุดๆหา สนุกมากเลย เราชอบวิ่งไล่ และเล่นซ้อนแอบกัน
*ทุกเย็นๆ* พี่ชายกับมา ผมชอบปืนขากางเกง ขาผมจับกางเกงเกือบถึงเอว ก็เพราะผมคิดถึง
*ตอนนอน* พี่สาวจะใส่เสื้อให้ผม เพราะกลัวผมหนาว ผมมีเสื้อหลายตัว หลายแบบ พี่สาวว่าผมใส่ แล้วมันน่ารัก และกันหนาวได้ด้วย เพราะะตอนนอนเปิดแอร์
*ตอนนอน*พี่ชายจะพาผมขึ้นไปนอนบนที่นอน ที่นอนนุ่ม เอาหัวผมหนุนแขน พี่ชาย และผมก็ชอบเอามือผมกับแขนพี่ชายเหมือนกัน ก็เพราะมันอุ่นนี้น่า ผมได้นอนระหว่างกลางพี่ชายและพี่สาว แต่ไม่ค่อยนอนติดตัวพี่สาว พี่สาวกลัวทับผม ผมจึงต้องนอนกับพี่ชายแทน มันอุ่นมากเลยฮะ และก็มีความสุขมากด้วย
*ทุกๆวันๆผมชอบซบไหล่,นอนตัก เบียดๆทำกิจกรรมออกกำลังกาย ตัวผมติดกับพี่ชายและพี่สาวมาก ผมทำทุกอย่างๆกับพี่ชายและพี่สาว *
*ผมชอบเอาหัวมาถูๆกับหัวพี่สาว และ พี่สาวกับพี่ชายก็ชอบเอาหัว มาถูกหัวผมเหมือนกัน*
พี่สาวพี่ชายใจดีมาก ซื้ออาหารเม็ดให้ผมกิน ให้กินแต่ขอดีๆ กลัวผมเบื่อ ซื้อขนมแมวเลีย,ซื้อขนมเยลลี่ ให้ผมกิน มันอร่อยมากเลย
พอผมเริ่มเป็นหนุ่ม ผมเริ่มเที่ยว กับบ้านมีแต่แผล พี่สาวกับพี่ชาย ตัดสินใจตั้งนานว่าจะพาผมไปทำหมันดีมั้ย ศึกษาข้อมูลทำหมันอยู่นาน จึงตัดสินใจพาผมไปทำหมัน เพื่อตัวของผม เพราะทุกๆคร้งที่ผมได้แผลมา ผมหายช้า พี่สาวและพี่ชายเห็นผมเจ็บ ก็สงสาร
...*หลังจากทำหมัน*...ผมเริ่มมีพุง ตัวเริ่มกลมๆ กินเก่ง พี่สาวเริ่มสังเกตเห็นหลังผมแอ่น แต่ผมก็ร่าเริงเหมือนเดิม ยังวิ่งขึ้นลงที่นอน,ปีนขึ้นโต๊ะ มุดใต้โต๊ะ เล่นวิ่งแอบกับพี่สาว
...ธ.ค 62 พี่สาวเริ่มเห็นผม มีตุ้มๆตรงนิ้วเท้า,ตรงปาก แต่มันยุบไปเอง ผมเริ่มกินทรายแมว...ผมเริ่มกินอาหารเม็ดน้อยลง ทั้งที่พี่สาวเปลี่ยนอาหารให้หลายรส แต่ผมยังกินอาหารแมวเลียได้ อาหารนิ่ม ตาเริ่มขุ่น ไม่ไส่เหมือนเดิม พี่สาวเริ่มเห็นว่าผมไมร่าเริง
..ม.ค 63 พี่สาวพาผมไปหาหมอที่คลีนิก แปดริ้ว เป็นคลีนิกที่มีชื่อเสียง เพราะพี่สาวค้นหาข้อมูลและถามกับเพื่อนหลายๆคน ผลการตรวจเลือด ผมเป็นลูคีเมีย,เกล็ดเม็ดเลือดขาวน้อย,เกล็ดเม็ดเลือดแดง น้อย,เผดานปากเจ็บ,ก้วตาเป็นแผล ผมได้ยามากินเยอะเลย มียาม่วงพ่นปาก,ยาหยอดตา,ยาบำรุงเลือด,ยากระตุ้นภูมิ,ยาบำรุงตับ,ยากระตุ้นเกล็ดเลือด ... ผมเริ่มไม่อยากอาหาร พี่สาวป้อนอาการนิ่มให้ผมทั้งเช้าและเย็น ผมกินยาจนหมดแต่ผมก็ไม่ดีขึ้น พี่สาวเริ่มทุกใจ แต่ผมก็สู้กับโรคนี้นะ
...พี่สาวเริ่มศึกษาข้อมูล และสอบถามเพื่อนๆที่มีอาการเดียวกับผม อะไรที่ว่าดี อะไรที่กินให้อาการดีขึ้น พี่สาวเลยซื้อ Immuplex B,thym movit.. แต่ผมก็ไม่ดีขึ้น ผมเริ่มแย่ลง เพราะตาผมเป็นหนักกว่าเดิม
..ก.พ 63 พี่สาวจึงตัดสินใจพาผมไปรพ.แถว หนองจาก เพราะเข้าว่าดีมีอุปกรณ์ ครบ และหมอก็ให้ ยาม่วงพ่นปาก,ยาหยอดตา,ยาฆาเชื้อ,บำรุงตับ,ยากระตุ้นภูมิ ครั้งนี้ผมโดนเจาะเลือด ตรงขา ทำให้ผมกับมาขาหลังผมไม่มีแรง ผมเห็นตาพี่สาวเศร้ามาก ที่เห็นผมเป็นแบบนี้ แต่ผมก็พยายามนะ พยามทำให้ตัวเองแข็งแรง โดยการปืนขึ้นที่นอน โดยการลากตัวเอง ไปกระบะทราย
...หลังจากผมเริ่มเป็นหนัก ถึงขั้น ผมไม่มีแรง อยากนอนอย่างเดียว ตาซ้ายเริ่มบวม,ผมกินอาหารที่ป้อนน้อยลง,เวลาพี่สาวอุ้ม ผมเริ่มโวยวาย เพราะผมเจ็บ
...11 เม.ษ 63 พี่ชายพี่สาวพาผมไปหาหมอรพ.เอกชน ผมต้องแอดมินน้องในรพ. อยู่ 5วัน พี่สาวเป็นห่วงผมมาก ไม่อยากให้ผมอยู่ แต่ร่างกายผม อ่อนล้า มาก เพราะผมเริ่มเป็นหนัก ระหว่างที่ผมนอน รพ. พี่สาวพี่ชายมาหาผมทุกวัน ผมดีใจมากที่เขามาหา ผมดีใจ ดีด้า มีความสุข ผมได้คุยกับพี่ชายพี่สาวด้วย หมอบอกผมว่า อาจจะเป็นมะเร็งตรงก้านสมอง เพราะตาผมบวม,อักเสบกระดูกตรงกลางหลัง ถึงก้น ปากผมอักเสบ จึงทำให้ผมถ่ายและฉี่เองไม่ได้ เป็นผลมาจากโรคลูคีเมีย (หมอให้ยากินเยอะมากกว่าเดิม มียาลดการอักเสบ/ยากดภูมิ,ลดปวดปลายประสาท,immuplex b,ยากันชัก,โอเมก้า3,ยาระงับชัก,ยาเคลือทางเดินอาหาร)ผมไม่สามารถทำ Mri ได้ เพราะร่างกายผอมอ่อนแอเกินไป ถ้าทำพี่สา่วกลัวว่าผมจะไม่ตื่น
....16 เม.ษ พี่สาวตัดสินใจพาผมกับบ้าน ทั้งที่ใจอยากให้อยู่ พี่สาวคิดอยากให้เวลาช่วงสุดท้ายกับผม และผมก็อยากมีเวลาช่วงสุดท้ายกับพี่สาวกับพี่ชาย เมื่อผมมาถึงห้องนอนบนที่นอน ผมนอนอย่างมีความสุขที่ได้กับมาบ้าน พี่สาวพี่ชายดูแลผมอย่างนี้มาก ผมรู้ พี่สาวยังมีความหวังเล็กๆอยากให้ผมแข็งแรง พี่ชายเตรียมอุปกรณ์การวิ่งให้ผม เพื่อหวังว่าผมจะแข็งแรงและเป็นตัวช่วยให้ผมได้วิ่งได้เดิน
..25 เม.ษ เวลา 05.00 ผมเริ่มไม่ไหว ร่างกายผมไหวแล้ว ข้างๆกายผมมีพี่สาวและพี่ชาย พี่ชายพี่สาวพาร่างของผมฝั่งอยู่ข้างๆต้นดอกโมก ข้างๆสวนมะนาว เป็นสถานที่ผมชอบเดินชอบวิ่งเล่น ชอบปีน ขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้ผม ผมขอบคุณที่รักผมและผมก็รักพี่สาวและพี่ชายมากเหมือนกัน ..ขอบคุณนะ ที่มาอยู่เป็นเพื่อน ตลอดระยะเวลา 4ปี เป็นช่วงเวลาที่มีความสุข ศรีนิลทำให้เรายิ้มได้ หัวเราะได้ ขอบคุณจริงๆ รักศรีนิลเสมอนะ คิดถึงศรีนิลทุกวันเลยนะ
#รักศรีนิลนะ
#คิดถึงศรีนิลนะ
#เหงาจังเมื่อศรีนิลไม่อยู่
#ถ้าศรีนิลเกิดมาเป็นแมวอีกครั้งขอให้เราจำศรีนิลได้
#ทุกๆมุมของบ้านมีแต่ความทรงจำของศรีนิล