เรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เค้าเป็นผู้ชายค่ะ ส่วนเราเป็นผู้หญิง ก็คบกันแบบเพื่อนซี้ทั่วไปไม่มีอะไร
กินข้าว ไปไหนด้วยกัน เป็นกลุ่มมั้ง สองคนมั้ง (หลังๆมามักจะเป็นกลุ่ม) มีช่วงหนึ่งเรามักจะไปเที่ยวหอเพื่อนคนนี้บ่อยหน่อย
เพราะชอบไปเม้ามอยเรื่องทั่วไป เรื่องงานมั้ง ผู้ชายมั้ง แต่ทุกครั้งก่อนจะไป เราก็โทรหามันแหละ ว่าสะดวกมั้ย ว่างรึเปล่า
ถ้ามันไม่รับสาย เราก็ไม่ได้กวนอะไรมัน เพราะมันคงไม่ว่าง แต่มาช่วงหลังๆตั้งแต่เกิดโรคระบาดอย่างโควิด 19
เราก็เริ่มไปเจอนางน้อยลง จนมันระบาดหนัก เราก็ไม่ได้ออกไปไหน อยู่แต่บ้าน เพื่อนเรามันก็ว่างงาน บ้านก็ไม่กลับ
ทั้งๆที่บ้านนางกับหอก็ห่างกันประมาณ 40 นาที หลังๆมาเพื่อนเรามันก็มาเที่ยวหาเรา ครั้งแรกก็แชทบอกอยู่หรอก
หลังจากนั้น มันก็ไม่บอกอะไร จะมาก็มาเลย บางทีก็2 ทุ่ม จู่ๆก็มา เราก็ไม่โอเคเท่าไหร่ เพราะกินข้าวอยู่กับญาติๆ มันก็จะรอ
เราเลยต้องจำใจมาคุยกะมัน แต่ก็บอกมันไปตรงๆนะ ว่าไม่สะดวกเวลาค่ำๆแบบนี้เพราะมันเป็นเวลาของครอบครัวเรา ซึ่งมันก็รับรู้
พอใกล้เวลาเคอร์ฟิว บอกให้มันกลับ มันก็บอกว่า สามทุ่มห้าสิบก็ยังทัน(เห้ออออออ) แต่เราก็ยืนยันให้มันกลับนั่นแหละ เพราะเราอยากพักผ่อน และไม่อยาก
ให้มันรีบ อันตรายด้วย(เพื่อนอ่ะนะ ก็ห่วงแหละ)
ช่วงนี้ยิ่งหนัก 2-3วันมาที วันนี้ก็มาอีกแล้ว ก่อนกลับก็บอกแม่ว่า พรุ่งนี้มาใหม่(โอ้ยยยย จะบ้าตาย)
หลังๆเวลาที่เพื่อนเรามาเราก็หน้างอ ซึ่งเราไม่ค่อยชอบตรงที่เราเคยเปรยๆ2-3ครั้งแล้วว่าทำไมไม่โทรมาก่อน
เพราะบางทีเราไม่สะดวกต้อนรับใคร เราอาจจะหลับกลางวัน เล่นเกมส์ หรือว่าทำอะไรของเราในบ้าน เรารู้สึกเหมือนถูกล้ำเส้น รบกวนพื้นที่ส่วนตัว
จะบอกมันตรงๆ แม่ก็ห้ามบอกสงสารเพื่อน เพื่อนมันคงเหงา แต่เราสิ จะบ้าตาย ส่วนเพื่อนมัน โนสน โนแคร์ใดๆ อยากจะมาก็มา ปิดบ้านมันก็ตะโกน
เรียก(เพราะบางทีที่บ้านเราก็หลับมั้ง บางทีก็อยู่บ้านญาติที่อยู่ข้างๆมั้ง) เวลามันมาก็ไม่ได้ทำไร มาคุยด้วยเฉยๆแค่มาคุยด้วยเฉยๆ บางทีก็มีอะไรติดไม้ติดมือ
มาฝากบ้างเวลามันกลับจากบ้าน ซึ่งเราก็ไม่ได้ขอหรือว่าอยากได้หรอกนะ ตอนนี้คือเราค่อนข้างเครียดนะ จะออกบ้านไปไหนก็ไม่ค่อยได้ อยู่บ้านก็ไม่เป็นสุข
ช่วยแนะนำทีค่ะว่าเราควรจะทำยังไงดีคะ เรารู้เบื่อและก็อึดอัดจริงๆ
กลุ้มใจค่ะ ขอระบายเพื่อนติดเรามากเกินไป