ก่อนจะตั้งคำถามผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
เมื่อฤดูร้อนปีที่แล้วผมได้มีโอกาสที่จะรู้จักกับเพื่อนคนหนึ่งครับ (จะขอเรียกว่า "π" ละกัน)พวกเรารู้จักมาตั้งแต่ม.2 แต่ก็ไม่ได้สนิทกันนัก จนกระทั่งช่วงม.ปลายนั้นเองที่ผมได้พยายามจะตั้งชมรมของตัวเองขึ้นมา แต่ว่าปัญหาคือด้วยความที่ผมเป็นคนเนิร์ด(เป็นแบบนี้ตั้งแต่ประถมแล้วที่เพื่อนคนอื่นๆจะไปเตะบอล หรือทำอะไรก็จะมีผมที่ต้องอ่านหนังสืออยู่คนเดียว)จึงไม่ค่อยจะรู้จักคนมากนัก สุดท้ายก็เลยตัดสินใจจะหาคนมาลงชื่อแค่ในนามให้สมาชิกผู้ก่อตั้งครบตามขั้นต่ำ แต่ไม่ว่าจะใครก็ไม่ตกลงเลยยกเว้นอยู่คนนึง เธอคนนั้นคือπครับ หล่อนไม่ได้เพียงแค่ลงชื่อแต่ยังช่วยพาเพื่อนของหล่อนมาสมัครด้วยจนตั้งชมรมได้ และยังมาร่วมทำกิจกรรมด้วยกันในเวลาชมรม ทั้งๆที่เป็นกิจกรรมที่ตัวเองไม่รู้จักหรือเคยสนใจมาก่อน ทำให้พวกเราจึงต้องทำงานด้วยกันตั้งแต่ตอนนั้นครับ เริ่มแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไร...แต่ว่าหล่อนเป็นคนที่ดี เรียกว่างามทั้งภายนอกและภายในเลย ไม่ว่าผมจะมีปัญหาอะไรแม้แต่ในเรื่องส่วนตัว เวลาที่ผมกำลังเศร้าหล่อนก็อยู่ตรงนั้น และช่วยเหลือโดยที่ไม่ต้องขอ ประมาณว่าyou've come made my daysมันทำให้ความรู้สึกดีๆของผมค่อยๆเริ่มต้นขึ้น เวลาที่หล่อนมีปัญหาผมก็อยากที่จะเข้าไปช่วย อยากจะเห็นเธอยิ้ม แค่ให้หล่อนมีความสุขผมก็ยินดีไปด้วย จนเมื่อรู้ตัวอีกทีผมก็ชอบคนๆนี้ไปแล้ว แต่ว่าไม่นานมานี้อยู่ๆหล่อนก็แปลกไปเริ่มไม่อ่านข้อความบ้างอะไรบ้าง แต่ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมหรือทำอะไรผิดไป เพราะตอนนั้นก็ปิดเทอมใหญ่นี้เอง และก่อนหน้านี้ก็ยังปรกติดีอยู่ ถ้าเรื่องที่พอจะเป็นปัญหาที่ผมนึกออกก็มีอยู่ครั้งหนึ่งที่หล่อนบอกว่าอยากดูหนังเรื่องหนึ่งที่ผมสนใจอยู่เช่นกัน ผมเลยลองชวนเธอดูเพราะไม่ได้คิดอะไรแต่เธอปฏิเสธซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ต่อมาในกลุ่มติวหนังสือมีเพื่อนคนหนึ่งบอกกับผมว่าหล่อนคุยกับπ และπบอกว่าบางครั้งก็เกร็งๆกับผมบ้าง(ถ้าเมื่อก่อนผมจะหน้าตายอยู่ตลอดเวลาไม่แสดงออกถึงความรู้สึก เหมือนกับสมองคุมเอนโทรปีได้ หรือคนจำพวกเหตุผลนิยมสุดโต่ง) แล้วจึงได้รู้ว่าπยังบอกเพื่อนคนนั้นอีกว่าที่เธอปฏิเสธคำชวนเรื่องชมภาพยนตร์ นั่นเพราะว่าเรายังไม่สนิทกัน(อาจจะรู้สึกว่ากำลังถูกจีบด้วยแหละ) ทีนี้ผมที่ได้ความดังนั้นจึงเริ่มพยายามที่จะทำอะไรสักอย่าง...หลายๆคนอาจจะมองว่าจะจริงจังทำไมกับเรื่องแบบนี้ อายุก็ยังไม่เยอะ แต่ในมุมมองของผมมองว่ามันเป็นสีสันอย่างหนึ่งในช่วงวัยรุ่นนะการตกหลุมรักครั้งแรกเนี่ย ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ความรักสีแดงที่ร้อนแรงเหมือนบุปผชาติไรๆ แต่เป็นความรักสีนิลของยาพิษที่อยากจะให้คนรักได้สิ่งดีๆ เหมือนที่วาสิฏฐีเคยพูด และสีดำนั้นเองคือสีที่เที่ยงแท้ซึ่งได้มาจากทุกสีบนโลก อย่างน้อยก็ในบริบทนี้นะครับ ผมจึงอยากจะขอคำแนะนำ ทริค แทคติก มายด์เซ็ท หรืออะไรที่จะช่วยในกัลยาณวัฒน์ของความเป็นไปนี้ครับ คนที่ไม่ค่อยเข้าใจในการมีชีวิตแบบวัยรุ่นจนถึง ม.6แบบผมจะเป็นคนปรกติได้ยังไง? ผมจะสามารถสนิทกับเธอได้ยังไงบ้าง? จะชวนคุยยังไงดีที่จะไม่น่าเบื่อชวนให้สนทนาด้วย? การจีบสาวมีกลวิธีแบบไหน? เวลาที่วัยรุ่นไปเที่ยวหรือเดินห้างกันเขาทำอะไรบ้าง? หรือควรจะทำตัวยังไง? หลังจากนี้ผมควรจะต้องรู้อะไรเป็นพิเศษมั้ย? สเป็คเป็นสิ่งที่จำเป็นแค่ไหน? เพราะจากที่สืบมารู้ว่าหล่อนชอบคนตัวสูง(ผ่าน) ไม่หยาบคาย(ผ่าน) อายุเยอะกว่า(ไม่ผ่าน) ตอนนี้ผมใช้เวลาว่างจากการทำกิจฯ หรืองานต่างๆค่อยๆถักผ้าพันคอเป็นของขวัญให้กับหล่อนอยู่แต่ก็กังวลว่ามันจะไม่แมนรึเปล่า? หรือเธอจะอึดอัดรึเปล่า? กะว่าคงจะให้หลังจากที่สนิทกันมากขึ้นกว่านี้ หรือจนกว่าจะต้องจากกันก็ตามแต่ เรื่องแนวคิดอะไรต่างๆจากที่คุยๆดูคิดว่าเป็นไปในทางเดียวกัน จึงได้มาขอฝากเรื่องเอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของพี่ๆ และเพื่อนพ้องชาวพันทิปครับ
ปล.อกหักไม่ยักกะตาย แห้วต่างหากที่จะติดหลอดลมเรา เพราะงั้นสู้ตายครับ
ปล.2 ถึงแม้ว่าจะต้องผิดหวังแต่อย่างน้อยระหว่างนี้มันก็คือการพัฒนาตัวเองของผม การเรียนรู้ที่จะเปิดใจ และเติบโตไปด้วยกันกับใครบางคน อย่างน้อยก็แค่นั้น ซึ่งผมคิดว่ามันคุ้มค่านะ เพราะนั่นคือเครื่องยืนยันว่าผมยังเป็นมนุษย์ และนั่นจึงทำให้นี่เป็นหนึ่งในเรื่องสำคัญสำหรับผมครับ
ขอคำแนะนำให้หนุ่มจืดครับ
เมื่อฤดูร้อนปีที่แล้วผมได้มีโอกาสที่จะรู้จักกับเพื่อนคนหนึ่งครับ (จะขอเรียกว่า "π" ละกัน)พวกเรารู้จักมาตั้งแต่ม.2 แต่ก็ไม่ได้สนิทกันนัก จนกระทั่งช่วงม.ปลายนั้นเองที่ผมได้พยายามจะตั้งชมรมของตัวเองขึ้นมา แต่ว่าปัญหาคือด้วยความที่ผมเป็นคนเนิร์ด(เป็นแบบนี้ตั้งแต่ประถมแล้วที่เพื่อนคนอื่นๆจะไปเตะบอล หรือทำอะไรก็จะมีผมที่ต้องอ่านหนังสืออยู่คนเดียว)จึงไม่ค่อยจะรู้จักคนมากนัก สุดท้ายก็เลยตัดสินใจจะหาคนมาลงชื่อแค่ในนามให้สมาชิกผู้ก่อตั้งครบตามขั้นต่ำ แต่ไม่ว่าจะใครก็ไม่ตกลงเลยยกเว้นอยู่คนนึง เธอคนนั้นคือπครับ หล่อนไม่ได้เพียงแค่ลงชื่อแต่ยังช่วยพาเพื่อนของหล่อนมาสมัครด้วยจนตั้งชมรมได้ และยังมาร่วมทำกิจกรรมด้วยกันในเวลาชมรม ทั้งๆที่เป็นกิจกรรมที่ตัวเองไม่รู้จักหรือเคยสนใจมาก่อน ทำให้พวกเราจึงต้องทำงานด้วยกันตั้งแต่ตอนนั้นครับ เริ่มแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไร...แต่ว่าหล่อนเป็นคนที่ดี เรียกว่างามทั้งภายนอกและภายในเลย ไม่ว่าผมจะมีปัญหาอะไรแม้แต่ในเรื่องส่วนตัว เวลาที่ผมกำลังเศร้าหล่อนก็อยู่ตรงนั้น และช่วยเหลือโดยที่ไม่ต้องขอ ประมาณว่าyou've come made my daysมันทำให้ความรู้สึกดีๆของผมค่อยๆเริ่มต้นขึ้น เวลาที่หล่อนมีปัญหาผมก็อยากที่จะเข้าไปช่วย อยากจะเห็นเธอยิ้ม แค่ให้หล่อนมีความสุขผมก็ยินดีไปด้วย จนเมื่อรู้ตัวอีกทีผมก็ชอบคนๆนี้ไปแล้ว แต่ว่าไม่นานมานี้อยู่ๆหล่อนก็แปลกไปเริ่มไม่อ่านข้อความบ้างอะไรบ้าง แต่ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมหรือทำอะไรผิดไป เพราะตอนนั้นก็ปิดเทอมใหญ่นี้เอง และก่อนหน้านี้ก็ยังปรกติดีอยู่ ถ้าเรื่องที่พอจะเป็นปัญหาที่ผมนึกออกก็มีอยู่ครั้งหนึ่งที่หล่อนบอกว่าอยากดูหนังเรื่องหนึ่งที่ผมสนใจอยู่เช่นกัน ผมเลยลองชวนเธอดูเพราะไม่ได้คิดอะไรแต่เธอปฏิเสธซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ต่อมาในกลุ่มติวหนังสือมีเพื่อนคนหนึ่งบอกกับผมว่าหล่อนคุยกับπ และπบอกว่าบางครั้งก็เกร็งๆกับผมบ้าง(ถ้าเมื่อก่อนผมจะหน้าตายอยู่ตลอดเวลาไม่แสดงออกถึงความรู้สึก เหมือนกับสมองคุมเอนโทรปีได้ หรือคนจำพวกเหตุผลนิยมสุดโต่ง) แล้วจึงได้รู้ว่าπยังบอกเพื่อนคนนั้นอีกว่าที่เธอปฏิเสธคำชวนเรื่องชมภาพยนตร์ นั่นเพราะว่าเรายังไม่สนิทกัน(อาจจะรู้สึกว่ากำลังถูกจีบด้วยแหละ) ทีนี้ผมที่ได้ความดังนั้นจึงเริ่มพยายามที่จะทำอะไรสักอย่าง...หลายๆคนอาจจะมองว่าจะจริงจังทำไมกับเรื่องแบบนี้ อายุก็ยังไม่เยอะ แต่ในมุมมองของผมมองว่ามันเป็นสีสันอย่างหนึ่งในช่วงวัยรุ่นนะการตกหลุมรักครั้งแรกเนี่ย ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ความรักสีแดงที่ร้อนแรงเหมือนบุปผชาติไรๆ แต่เป็นความรักสีนิลของยาพิษที่อยากจะให้คนรักได้สิ่งดีๆ เหมือนที่วาสิฏฐีเคยพูด และสีดำนั้นเองคือสีที่เที่ยงแท้ซึ่งได้มาจากทุกสีบนโลก อย่างน้อยก็ในบริบทนี้นะครับ ผมจึงอยากจะขอคำแนะนำ ทริค แทคติก มายด์เซ็ท หรืออะไรที่จะช่วยในกัลยาณวัฒน์ของความเป็นไปนี้ครับ คนที่ไม่ค่อยเข้าใจในการมีชีวิตแบบวัยรุ่นจนถึง ม.6แบบผมจะเป็นคนปรกติได้ยังไง? ผมจะสามารถสนิทกับเธอได้ยังไงบ้าง? จะชวนคุยยังไงดีที่จะไม่น่าเบื่อชวนให้สนทนาด้วย? การจีบสาวมีกลวิธีแบบไหน? เวลาที่วัยรุ่นไปเที่ยวหรือเดินห้างกันเขาทำอะไรบ้าง? หรือควรจะทำตัวยังไง? หลังจากนี้ผมควรจะต้องรู้อะไรเป็นพิเศษมั้ย? สเป็คเป็นสิ่งที่จำเป็นแค่ไหน? เพราะจากที่สืบมารู้ว่าหล่อนชอบคนตัวสูง(ผ่าน) ไม่หยาบคาย(ผ่าน) อายุเยอะกว่า(ไม่ผ่าน) ตอนนี้ผมใช้เวลาว่างจากการทำกิจฯ หรืองานต่างๆค่อยๆถักผ้าพันคอเป็นของขวัญให้กับหล่อนอยู่แต่ก็กังวลว่ามันจะไม่แมนรึเปล่า? หรือเธอจะอึดอัดรึเปล่า? กะว่าคงจะให้หลังจากที่สนิทกันมากขึ้นกว่านี้ หรือจนกว่าจะต้องจากกันก็ตามแต่ เรื่องแนวคิดอะไรต่างๆจากที่คุยๆดูคิดว่าเป็นไปในทางเดียวกัน จึงได้มาขอฝากเรื่องเอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของพี่ๆ และเพื่อนพ้องชาวพันทิปครับ
ปล.อกหักไม่ยักกะตาย แห้วต่างหากที่จะติดหลอดลมเรา เพราะงั้นสู้ตายครับ
ปล.2 ถึงแม้ว่าจะต้องผิดหวังแต่อย่างน้อยระหว่างนี้มันก็คือการพัฒนาตัวเองของผม การเรียนรู้ที่จะเปิดใจ และเติบโตไปด้วยกันกับใครบางคน อย่างน้อยก็แค่นั้น ซึ่งผมคิดว่ามันคุ้มค่านะ เพราะนั่นคือเครื่องยืนยันว่าผมยังเป็นมนุษย์ และนั่นจึงทำให้นี่เป็นหนึ่งในเรื่องสำคัญสำหรับผมครับ