ฟากฟ้าคีรีดาว เรื่องเล่าของท้องฟ้า ดวงดาว และภูเขา
นอกจากเกิดจากแรงบันดาลใจของผู้แต่งที่ได้รับแรงบันใจของนักเดินทางจากหิมาลัยถึงอินทนนท์ทำให้เกิดเรื่องนี้
ผู้ผลิตมีการดำเนินเรื่องและการสร้างตัวละครที่แตกต่างจากงานสร้างที่ผ่านมา
ความรักสดใสของหนุ่มสาววัยรุ่นเกิดบนฉากหลังของอิทธิพลมืดในสถานที่หนึ่งตามสไตล์ เป่าจินจง
เรื่องแปลกตาของครั้งนี้คงเป็นงานสร้างของเป่าจินจงที่สดใสและดูเกาหลี
ทั้งการดำเนินเรื่อง สถานการณ์ และตัวละคร ที่เหมือนได้รับอิทธิพลมาปรุงแต่งในตัวละครค่อนข้างสูง
เราจะเห็นอะไรแบบนี้ในซีรีส์เกาหลีอย่างพวก the heir, princess hour
มาผสานกับเรื่องราวการพลัดพรากของเด็กที่ถูกพ่อแม่แยกเอาไปดูแลจนเติบโตแตกต่างและต้องห้ำหั่นกัน
ความสวยงามในงานสร้างและมีรสนิยมแบบซีรีส์มีในงานชิ้นนี้ จนไม่คิดว่าเป็นเป่าจินจง
แต่ก็ยังรักษาขนบของบริษัทตนเองที่ต้องการตีแผ่สังคมอิทธิพลมืดที่เป็นเอกลักษณ์
และสถานการณ์ที่พลิกผันตลอดเวลา แม้มันจะดูกระท่อนกระแท่นในเหตุผล
หรือต้องการสื่อสารแต่มันไม่ make sense ก็มีให้ได้ถกเถียงกันระหว่างชม
การใช้สัญลักษณ์ที่ดีแต่ไม่สมเหตุสมผลก็มีเนือง ๆ อย่าง
ดานิกาที่ขาดสติมาขวางคีรีบวชทั้งทีมือเปื้อนเลือดและเข้ามากอดขอร้องกับตัวคีรี
เพื่อบอกใบ้ว่าชีวิตคีรีจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ต้องแปดเปื้อนกับเลือดอีกมากมายเพื่อผู้หญิงคนนี้
แต่ใครดูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวละครถึงทำแบบนี้ทำไม
เส้นเรื่องความรักของดานิกากับทั้งสกายและคีรี ที่ไม่ชัดเจนจนจะเป็นวันทองไปในบางครั้ง
ทำไมการตัดสินใจตัวละครมันข้ามขั้นตอนกันไปหมด จัดการกันเอง เหมือนไม่มีตำรวจในเรื่อง
แม้จะมีอะไรติด ๆ ขัด ๆ กันบ้าง แต่การสร้างคาแรคเตอร์ตัวละครหลักอย่าง สันธรากาศ กับ คีรี
เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในเรื่องและเลือกนักแสดงมาถ่ายทอดสองตัวละครนี้ได้แข็งแรง
ตัวละครสองตัวนี้มีความแตกต่างและตัดกันอย่างลงตัวไปตามพลอตที่เกิดขึ้น
สันทรากาศ ตัวละครที่ดูลึกลับจากแดนไกล แต่เปิดเผยทุกความรู้สึก
คีรี ตัวละครที่สดใสแต่กลับปกปิดทั้งความลับและความต้องการในใจ
การเติบโตกับพ่อทำให้บุคลิกภายนอกของสกายดูแข็งกร้าว และเติบโตแข็งแกร่งด้วยตนเองไม่พึ่งพาใคร
แต่ลึก ๆ ในใจยังโหยหาแม่ที่ยังอยู่ในความทรงจำ ความรักที่เขาตามหาเป็นความรักสวยงามของเพศแม่
ที่เขาไม่เคยสัมผัส ในระหว่างทางที่เขาตามหาแม่ เขาเจอคนหนึ่งที่เติมเต็มส่วนนั้นได้คือ ดานิกา
การเติบโตกับแม่ที่ชีวิตไม่ต่างจากวันเฉลิมทองเนื้อเก้า คีรีที่มีความอ่อนโยน มองโลกในแง่ดี
เป็นสิ่งที่หล่อหลอมให้เขาเติบโตมาแบบนี้ การอยู่กับแม่สองคนมันก็มีความสุขแม้มันจะไม่สวยหรู
แต่เมื่อคีรีได้พบกับ ดานิกา ชีวิตของคีรีก็เปลี่ยนไป ความรักทำให้เขาทำได้ทุกอย่าง
เขาต้องการครอบครองเธอไว้เพียงผู้เดียวโดยไม่สนวิธีการ และได้กระตุ้นส่วนลึกในใจคือการครอบครอง
การปกป้องในความรักของเพศพ่อที่ยังวนเวียนในความรู้สึกของคีรี และยังอยากเจอพ่อที่สุดปลายฟ้า
เหลืออีกไม่กี่ตอนก็จะไปพบบทสรุปของเรื่อง
เป่าจินจง กับละครที่มีนักแสดงรุ่นใหม่ดูเป็นภาพแปลกตา
พลอตเรื่องที่ไม่แคบเกินและกว้างเกิน เหมือนที่เรื่องที่ผ่าน ๆ มา
การกำกับของคุณนพพล ก็สามารถทำละครให้มีภาพที่สดใส ละมุนตาเหมือนดูซีรีส์เกาหลีได้
เลยเห็นการเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แม้มันจะไม่กลมกลืนกันไปก็ตามที
ฟากฟ้าคีรีดาว ความเกาหลีที่ยังไม่กลมของเป่าจินจง
นอกจากเกิดจากแรงบันดาลใจของผู้แต่งที่ได้รับแรงบันใจของนักเดินทางจากหิมาลัยถึงอินทนนท์ทำให้เกิดเรื่องนี้
ผู้ผลิตมีการดำเนินเรื่องและการสร้างตัวละครที่แตกต่างจากงานสร้างที่ผ่านมา
ความรักสดใสของหนุ่มสาววัยรุ่นเกิดบนฉากหลังของอิทธิพลมืดในสถานที่หนึ่งตามสไตล์ เป่าจินจง
เรื่องแปลกตาของครั้งนี้คงเป็นงานสร้างของเป่าจินจงที่สดใสและดูเกาหลี
ทั้งการดำเนินเรื่อง สถานการณ์ และตัวละคร ที่เหมือนได้รับอิทธิพลมาปรุงแต่งในตัวละครค่อนข้างสูง
เราจะเห็นอะไรแบบนี้ในซีรีส์เกาหลีอย่างพวก the heir, princess hour
มาผสานกับเรื่องราวการพลัดพรากของเด็กที่ถูกพ่อแม่แยกเอาไปดูแลจนเติบโตแตกต่างและต้องห้ำหั่นกัน
ความสวยงามในงานสร้างและมีรสนิยมแบบซีรีส์มีในงานชิ้นนี้ จนไม่คิดว่าเป็นเป่าจินจง
แต่ก็ยังรักษาขนบของบริษัทตนเองที่ต้องการตีแผ่สังคมอิทธิพลมืดที่เป็นเอกลักษณ์
และสถานการณ์ที่พลิกผันตลอดเวลา แม้มันจะดูกระท่อนกระแท่นในเหตุผล
หรือต้องการสื่อสารแต่มันไม่ make sense ก็มีให้ได้ถกเถียงกันระหว่างชม
การใช้สัญลักษณ์ที่ดีแต่ไม่สมเหตุสมผลก็มีเนือง ๆ อย่าง
ดานิกาที่ขาดสติมาขวางคีรีบวชทั้งทีมือเปื้อนเลือดและเข้ามากอดขอร้องกับตัวคีรี
เพื่อบอกใบ้ว่าชีวิตคีรีจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ต้องแปดเปื้อนกับเลือดอีกมากมายเพื่อผู้หญิงคนนี้
แต่ใครดูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวละครถึงทำแบบนี้ทำไม
เส้นเรื่องความรักของดานิกากับทั้งสกายและคีรี ที่ไม่ชัดเจนจนจะเป็นวันทองไปในบางครั้ง
ทำไมการตัดสินใจตัวละครมันข้ามขั้นตอนกันไปหมด จัดการกันเอง เหมือนไม่มีตำรวจในเรื่อง
แม้จะมีอะไรติด ๆ ขัด ๆ กันบ้าง แต่การสร้างคาแรคเตอร์ตัวละครหลักอย่าง สันธรากาศ กับ คีรี
เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในเรื่องและเลือกนักแสดงมาถ่ายทอดสองตัวละครนี้ได้แข็งแรง
ตัวละครสองตัวนี้มีความแตกต่างและตัดกันอย่างลงตัวไปตามพลอตที่เกิดขึ้น
สันทรากาศ ตัวละครที่ดูลึกลับจากแดนไกล แต่เปิดเผยทุกความรู้สึก
คีรี ตัวละครที่สดใสแต่กลับปกปิดทั้งความลับและความต้องการในใจ
การเติบโตกับพ่อทำให้บุคลิกภายนอกของสกายดูแข็งกร้าว และเติบโตแข็งแกร่งด้วยตนเองไม่พึ่งพาใคร
แต่ลึก ๆ ในใจยังโหยหาแม่ที่ยังอยู่ในความทรงจำ ความรักที่เขาตามหาเป็นความรักสวยงามของเพศแม่
ที่เขาไม่เคยสัมผัส ในระหว่างทางที่เขาตามหาแม่ เขาเจอคนหนึ่งที่เติมเต็มส่วนนั้นได้คือ ดานิกา
การเติบโตกับแม่ที่ชีวิตไม่ต่างจากวันเฉลิมทองเนื้อเก้า คีรีที่มีความอ่อนโยน มองโลกในแง่ดี
เป็นสิ่งที่หล่อหลอมให้เขาเติบโตมาแบบนี้ การอยู่กับแม่สองคนมันก็มีความสุขแม้มันจะไม่สวยหรู
แต่เมื่อคีรีได้พบกับ ดานิกา ชีวิตของคีรีก็เปลี่ยนไป ความรักทำให้เขาทำได้ทุกอย่าง
เขาต้องการครอบครองเธอไว้เพียงผู้เดียวโดยไม่สนวิธีการ และได้กระตุ้นส่วนลึกในใจคือการครอบครอง
การปกป้องในความรักของเพศพ่อที่ยังวนเวียนในความรู้สึกของคีรี และยังอยากเจอพ่อที่สุดปลายฟ้า
เหลืออีกไม่กี่ตอนก็จะไปพบบทสรุปของเรื่อง
เป่าจินจง กับละครที่มีนักแสดงรุ่นใหม่ดูเป็นภาพแปลกตา
พลอตเรื่องที่ไม่แคบเกินและกว้างเกิน เหมือนที่เรื่องที่ผ่าน ๆ มา
การกำกับของคุณนพพล ก็สามารถทำละครให้มีภาพที่สดใส ละมุนตาเหมือนดูซีรีส์เกาหลีได้
เลยเห็นการเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แม้มันจะไม่กลมกลืนกันไปก็ตามที