แอบรัก มันทรมานเนอะ ยิ่งไปรักคนที่เค้าไม่ได้คิดแบบเดียวกับเราเเถมยังมีเจ้าของแล้ว โครตเศร้าเลย แอบรักทำได้แค่รอเค้าทักถึงมีสิทธิ์คุย เค้าทักมาก็คุยแต่รู้สึกดีแค่ไหนก็พูดอะไรออกไปไม่ได้สักคำ ได้แค่ลองพิมพ์ความรู้สึกทั้งหมดแต่ก็ไม่กล้ากดส่งไปอยู่ดี สุดท้ายก็ลบข้อความนั้นทิ้งและบอกให้ดังสุดออกไป แค่ในใจของเราเอง แกเรารักแกว่ะ เรารู้สึกดีตั้งแต่วันแรกที่รุ่นพี่เราชี้ให้ดูแกเลยว่ะแต่เราพยายามอยู่นานในการทำทุกอย่างเพื่อให้ได้รู้จักแก แต่พอรู้จักแล้วเราก็ต้องมาเจ็บเพราะเเกอีก แต่เราก็ยังทนเนอะทนคุยกับแกได้ทุกวันที่แกทักมา ทั้งที่เรารักแกแต่แกมาคุยแค่ในฐานะเพื่อน เราเป็นได้แค่คนคอยฟังปัญหาหรือความไม่สบายใจเป็นได้แค่นั้นจริงๆ ทั้งที่ความจริงเราอยากพูดไปว่า เราชอบแก แต่มันก็ได้แค่ในความคิดเราไม่มีสิทธิ์เลยจริงๆ