ผมคบกับแฟนมาได้4ปีจะ5ปีแล้ว มันก็มีเรื่องดีบ้างไม่ดีบ้าง ความรู้สึกแบบนี้มันเริ่มจากปีที่แล้ว ต้องบอกก่อนว่าผมเป็นคนที่โกรธแล้วหายเร็วมาก บางที่แฟนไม่ต้องง้อผมก็หายเองเลยก็ได้ จนมันกลายเป็นความเคยชินที่ผมจะหายโกรธเองหายงอลเอง ผมไม่เคยตีกรอบให้แฟนเป็นแบบที่ผมชอบผมไม่เคยจะบังคับให้เค้าทำอะไรเพื่อผมเลย พอเริ่มห่างกันไปทำหน้าที่ของตัวเองผมก็จะพยายามหาเวลามาหาเค้าตลอด จนผมคิดได้ว่าที่ผ่านมาเป็นผมที่พยายามที่จะได้เจอเค้าตลอด ไม่มีซักครั้งเลยที่เค้าจะมาหาผม รูปที่เคยอัพคู่กันตลอดก็ไม่มีแล้ว บนเฟซบุ๊คก็ไม่มีผมมานานแล้ว เหมือนผมเริ่มจะหายไปจากเค้าเรื่อยๆ หลายครั้งที่ผมเริ่มแสดงออกว่าต้องการความสนใจมันจะกลายเป็นเรื่องน่าลำคาน ถึงตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไง อยากจะพูดที่อัดอั้นอยู่ข้างในก็กลัวว่ามันจะยิ่งแย่ลงกว่าเดิม
ยิ่งเก็บทุกอย่างไว้ยิ่งทรมาน บางทีก็อยากร้องไห้ออกมาเฉยๆ ผมก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงกับความรู้สึกตอนนี้
จัดการยังไงกับความรู้สึกแบบนี้
ยิ่งเก็บทุกอย่างไว้ยิ่งทรมาน บางทีก็อยากร้องไห้ออกมาเฉยๆ ผมก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงกับความรู้สึกตอนนี้