เริ่มจากเราเป็นแฟนกับพี่คนนึง คุยกันได้สักพัก ตอนที่คุยๆกันก็เหมือนเราเป็นกิ๊กของเขา เขายังไม่เลิกกันกับแฟน จนเขาเลิกกันกับแฟน แล้วเราได้คบกันจริงๆจังๆ แต่ก็ไปไม่ถึงไหนเพราะเขาไม่ลืมคนเก่า สุดท้ายเราโดนเขาบอกเลิก แล้วจบกันไม่ดี แต่ตอนนี้ยังคุยกับแฟนของแฟนเก่าอยู่ ซึงเป็นผู้หญิงด้วยกัน แปลกมาก คุยกันแบบมิตรภาพ พี่น้อง แต่เราไม่กล้าขอโทษเขาที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เขาต้องเลิกกันเพราะเรา แต่ทุกๆครั้งที่คุยกันรู้สึกได้ว่าพี่เขาเป็นคนดีมาก ละอายแก่ใจที่ทำให้เขาต้องเลิกกันเพราะเราในช่วงหนึ่ง เหมือนตอนนี้เราสับสนว่าเราชอบเพศไหน คุยแล้วมีความสุข ระบายได้ตลอด หรือสุดท้ายแล้ว เราชอบแฟนของแฟนเก่าที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน กันแน่นะ สับสนเหลือเกินค่ะ ว่าคุยกันทุกวันแบบนี้ คือคุยกันไปเรื่อยๆ คุยแบบไม่ยอมวางสาย คุยนานยิ่งกว่าแฟน แต่ไม่ใช่แฟน ส่งขนมให้กินกันตลอด ไม่ได้มีซัมติงอยากกินอะไรกัน แต่รู้สึกดีที่มีคนคุย ความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าชอบหรือเปล่าค่ะ
เลิกกับแฟนเก่า แต่ยังคุยกับแฟนของแฟนเก่าได้ด้วยมิตรภาพดีๆ