ก่อนหน้านี้เราตัดสินใจไปหาหมอเพราะว่าเรามีเรื่องในอดีตที่ทำให้เราติดค้าง และไม่สามารถใช่ชีวิตให้มีความสุขได้ เราโทษตัวเองตลอด ตั้งแต่เด็กจนโต
เมื่อสิ้นปีที่แล้วเราเริ่มยิ้มไม่ออก ไม่รู้จะแสดงสีหน้ายังไงตอนที่มีคนเยอะๆ เกลียดการเข้าสังคม กลัวคน กลัวสายตาคนมอง จนเราเกิดอาการคลื่นไส้ เราตัดสินใจไปหาหมอ หมอวินิจฉัยว่าเป็นโซเชียลโฟเบีย และโรคซึมเศร้า
หลังจากที่เราได้รับยาจิตเวช เรากลายเป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่เราคนก่อน จากหน้ามือเป็นหลังมือ เราพูดทั้งวัน พูดกับทุกคน พูดไร้สาระ ล้นจนคนอื่นมองว่าเราเปลี่ยนไปมาก จากคนเรียบร้อยกลายเป็นอีกคน เราไม่เเคร์สายตาใครเลย เราไม่สนใจ แต่กลับเรียกร้องให้คนอื่นเข้าใจเรา ถ้าใครไม่เข้าใจเราจะไม่ฟังและเดินหนีทันที
ดีที่ในออฟฟิสเราเขาค่อนข้างเข้าใจและเห็นใจ พอเราเริ่มไม่ไหวกับอาการที่เกิดขึ้นของยาชุดแรก เราบอกหมอว่า
“หมอคะ หนูล้นๆและพร้อมบวกตลอดเลยค่ะ ใครสกิดใจหนูไม่ได้ หนูจะหนีออกมาอย่างเดียว”
หมอเปลี่ยนยาให้เป็นชุดที่ 2 เรากินยาได้ 2 อาทิตย์ เริ่มนิ่งขึ้น เหมือนเราได้สติ เราคิดย้อนกลับไปช่วงที่ผ่านมาแล้วมานั่งตั้งคำถามว่า ตกลงเราเป็นยังไงกันแน่ ล่าสุดครอบครัวเราเริ่มสงสัยว่าทำไมเราเปลี่ยนไป (แม่ไม่ทราบว่าเป็นซึมเศร้า) จากแต่ก่อนที่ไม่แสดงออก เรากลับชอบร้องเพลง ชอบเต้น ชอบถ่ายรูป ชอบพบเจอผู้คนใหม่ๆ เราในเวอร์ชั่นนี้มันมีความสุขนะ แต่คนอื่นกลับมองว่าเราเปลี่ยนไป
อยากถามคนที่รักษาโรคซึมเศร้ามีใครเป็นแบบเราบ้างไหม แล้วเราควรทำยังไง ด้วยอัตลักษณ์ที่เราสร้างขึ้นก่อนหน้านี้ (ภาพจำของเราคือคนเรียบร้อย ไม่ค่อยพูด เป็นมนุษย์ Introvert เลยก็ว่าได้) เราคิดว่าเราอยู่ยังไงก็ได้ให้ตัวเองมีความสุขและไม่เดือดร้อนคนอื่นก็พอแล้ว แต่อยากรู้มุมมองของเพื่อนๆคนอื่นๆค่ะ
#ยาวหน่อยนะคะ
ขอเพื่อนๆที่เป็น MDD เข้ามาไขข้อข้องใจค่ะ
เมื่อสิ้นปีที่แล้วเราเริ่มยิ้มไม่ออก ไม่รู้จะแสดงสีหน้ายังไงตอนที่มีคนเยอะๆ เกลียดการเข้าสังคม กลัวคน กลัวสายตาคนมอง จนเราเกิดอาการคลื่นไส้ เราตัดสินใจไปหาหมอ หมอวินิจฉัยว่าเป็นโซเชียลโฟเบีย และโรคซึมเศร้า
หลังจากที่เราได้รับยาจิตเวช เรากลายเป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่เราคนก่อน จากหน้ามือเป็นหลังมือ เราพูดทั้งวัน พูดกับทุกคน พูดไร้สาระ ล้นจนคนอื่นมองว่าเราเปลี่ยนไปมาก จากคนเรียบร้อยกลายเป็นอีกคน เราไม่เเคร์สายตาใครเลย เราไม่สนใจ แต่กลับเรียกร้องให้คนอื่นเข้าใจเรา ถ้าใครไม่เข้าใจเราจะไม่ฟังและเดินหนีทันที
ดีที่ในออฟฟิสเราเขาค่อนข้างเข้าใจและเห็นใจ พอเราเริ่มไม่ไหวกับอาการที่เกิดขึ้นของยาชุดแรก เราบอกหมอว่า
“หมอคะ หนูล้นๆและพร้อมบวกตลอดเลยค่ะ ใครสกิดใจหนูไม่ได้ หนูจะหนีออกมาอย่างเดียว”
หมอเปลี่ยนยาให้เป็นชุดที่ 2 เรากินยาได้ 2 อาทิตย์ เริ่มนิ่งขึ้น เหมือนเราได้สติ เราคิดย้อนกลับไปช่วงที่ผ่านมาแล้วมานั่งตั้งคำถามว่า ตกลงเราเป็นยังไงกันแน่ ล่าสุดครอบครัวเราเริ่มสงสัยว่าทำไมเราเปลี่ยนไป (แม่ไม่ทราบว่าเป็นซึมเศร้า) จากแต่ก่อนที่ไม่แสดงออก เรากลับชอบร้องเพลง ชอบเต้น ชอบถ่ายรูป ชอบพบเจอผู้คนใหม่ๆ เราในเวอร์ชั่นนี้มันมีความสุขนะ แต่คนอื่นกลับมองว่าเราเปลี่ยนไป
อยากถามคนที่รักษาโรคซึมเศร้ามีใครเป็นแบบเราบ้างไหม แล้วเราควรทำยังไง ด้วยอัตลักษณ์ที่เราสร้างขึ้นก่อนหน้านี้ (ภาพจำของเราคือคนเรียบร้อย ไม่ค่อยพูด เป็นมนุษย์ Introvert เลยก็ว่าได้) เราคิดว่าเราอยู่ยังไงก็ได้ให้ตัวเองมีความสุขและไม่เดือดร้อนคนอื่นก็พอแล้ว แต่อยากรู้มุมมองของเพื่อนๆคนอื่นๆค่ะ
#ยาวหน่อยนะคะ