รู้สึกอิ่มใจทุกครั้ง ที่เห็นความมีน้ำใจของคนไทยจำนวนไม่น้อย เช่น เจ้าของกิจการ ร้านอาหารเล็กใหญ่ เจ้าของหอพักผู้มีจิตอาสา ตลอดจนผู้ที่มีกำลังทรัพย์คอยช่วยเหลือผู้ที่ตกยากลำบาก
สำหรับตัวผมเองได้รับผลกระทบไม่มากนัก อะไรที่เราช่วยได้ ก็จะช่วย เพราะตัวเราเองก็ไม่ใช่คนร่ำรวย ส่วนตัวผมเลือกที่จะบริจาคตามกำลังทรัพย์ และเลือกที่จะไม่รับถุงยังชีพเพราะเรายังถู ๆ ไถ ๆ ได้ เลยคิดว่าคนที่ลำบากกว่าเรามีมากมาย ทุกวันนี้ทั้งบัญชีมีแค่ไม่ถึง 3,000 บาท เพื่อปะทังชีวิตในแต่ละเดือน อยากทำอาหารแจกมากแต่ไม่มีกำลังทรัพย์ แต่โชคดีที่ยังได้รับเงินตามปกติถึงหม่ได้มากมายอะไรก็ตาม ในขณะที่คนจำนวนมากแทบจะอดมื้อกินมื้อ
ตัวผมเองทำงานในจังหวัดภูเก็ต เราเองพบเจอข่าวสารเรื่องราวความเป็นไปในชีวิตประจำวัน ทั้งด้านบวกและด้านลบในสภาวะวิกฤติ COVID-ในด้านบวก เช่น
เจ้าของห้องพักลดค่าเช่ากันจำนวนไม่น้อย บ้างก็คอยทำอาหารแจกลูกบ้าน บ้างก็แจกข้าวสารอาหารแห้ง
เจ้าของกิจการร้านอาหารทำอาหารแจกประชาชนในพื้นที่
ชาวบ้านที่พอมีกำลังทรัพย์ พยายามเอาเงินเล็กๆ น้อย ๆ มาร่วมบริจาคให้กับ รพ.
พ่อค้าผลไม้เอากำไรส่วนต่างมาซื้อไก่ แล้วทอดแจกประชาชน
เจ้าของร้านขายเนื้อสัตว์ลดราคาหมูสามชั้นจาก 175 บาท ต่อกิโลกรัม เหลือแค่ 130
เหล่าแม่ค้าริมถนนขายข้าวราดแกงราคาถูกกล่องละ 20-30 บาท ซึ่งปกติภูเก็ต ถ้าราด 2 อย่างขั้นต่ำ 40-50
ชาวบ้านร่วมมือกันตั้งด่านกักกัน โดยใช้เงินกองกลางรายได้ของหมู่บ้าน
ชาวบ้านจำนวนมากร่วมบริจากอาหารสดแห้งแก่ผู้ที่ตั้งด่าน
ชาวนาภาคอีสานส่งข้าวสารมาแลกกับอาหารทะเลแห้งกับชาวประมงในจังหวัดภูเก็ต เปรียบเหมือนย้อนรอยกลับไปสมัยแต่ก่อนเก่า
นอกจากนี้ยังมีผู้มีน้ำใจคนอื่น ๆ แสดงน้ำใจอีกจำนวนมากที่เรามองไม่เห็นอีกมากมาย
ในขณะที่คนบางกลุ่ม ได้โอกาสจากการลดราคาสินค้าไปทำอาหารเพื่อจำหน่ายในราคาเดิม
แอบเห็นร้านประจำข้าวราดแกงนครศรีธรรมราช ติดกับตลาดชิว....ภูเก็ต ยังคงขายอาหารราคาแพงเหมือนเดิม2 อย่าง 40 ข้าวนิดแกงหน่อย แต่ในขณะที่กำไรเพิ่มขึ้นเพราะสินค้าอาหารสดแห้งราคาถูกลงมาก ลูกค้าไม่ต้องนั่งร้าน ประหยัดค่าผักสดไปอีกโข แอบคิดว่าถ้าเขาทำอาหารแจกเหมือนคนอื่นก็คงดี เราก็จะไม่ลืมพระคุณ แต่พอเห็นแบบนี้ ก็กลับไปคิดว่า หลังโควิดเขาคงขาดลูกค้าที่มีทัศนคติแบบเราไปหลายคน ส่วนตัวคงไม่ขอกลับไปกินอีก
ร้านมินิมาร์ทขนาดใหญ่ชื่อดัง ราคาสินค้าแทบไม่ต่างจากเดิม ในขณะที่ริมถนน แม่ค้าผัก อาหารสด พยายามขายเอากำไรแค่พออยู่ได้ เช่น ราคาหมู 3 ชั้น เขายังขาย 165-170 บาท/ต่อกิโลกรัมเช่นเดิม หรืออาจเป็นเพราะคิดว่าราคาที่ขายอยู่สมเหตุสมผลอยู่แล้ว
เจ้าของหอพักไล่ลูกบ้านเนื่องจากไม่มีเงินจ่ายค่าห้องพัก หรือบ้างก็ไม่อนุญาตให้ผ่อนจ่าย
เจ้าของหอพักชาร์จค่าน้ำใช้เดือนสุดท้ายของผู้ประสบปัญหาที่ขอออกจากที่เข่าพักถึง 2,000 บาท ซึ่งราคาเวอร์จากความเป็นจริง
นอกจากนี้ยังมีอีกหลาย ๆ ผู้ประกอบการรายเล็กรายน้อย ที่ได้โอกาส
ร้านค้ากักตุนแอลกอฮอล์เพื่อเก็งกำไร
น่าเศร้าใจ....
แล้วรอบตัวเพื่อน ๆ พบเจออะไรกันบ้างครับ มาร่วมแชร์แบ่งปันกัน
คนไทยรักกันร่วมมือกันเมื่อเห็นใครลำบาก น่าภูมิใจ แต่น่าเศร้าที่มีคนบางกลุ่มที่ได้ฉวยโอกาส: ภูเก็ต
สำหรับตัวผมเองได้รับผลกระทบไม่มากนัก อะไรที่เราช่วยได้ ก็จะช่วย เพราะตัวเราเองก็ไม่ใช่คนร่ำรวย ส่วนตัวผมเลือกที่จะบริจาคตามกำลังทรัพย์ และเลือกที่จะไม่รับถุงยังชีพเพราะเรายังถู ๆ ไถ ๆ ได้ เลยคิดว่าคนที่ลำบากกว่าเรามีมากมาย ทุกวันนี้ทั้งบัญชีมีแค่ไม่ถึง 3,000 บาท เพื่อปะทังชีวิตในแต่ละเดือน อยากทำอาหารแจกมากแต่ไม่มีกำลังทรัพย์ แต่โชคดีที่ยังได้รับเงินตามปกติถึงหม่ได้มากมายอะไรก็ตาม ในขณะที่คนจำนวนมากแทบจะอดมื้อกินมื้อ
ตัวผมเองทำงานในจังหวัดภูเก็ต เราเองพบเจอข่าวสารเรื่องราวความเป็นไปในชีวิตประจำวัน ทั้งด้านบวกและด้านลบในสภาวะวิกฤติ COVID-ในด้านบวก เช่น
เจ้าของห้องพักลดค่าเช่ากันจำนวนไม่น้อย บ้างก็คอยทำอาหารแจกลูกบ้าน บ้างก็แจกข้าวสารอาหารแห้ง
เจ้าของกิจการร้านอาหารทำอาหารแจกประชาชนในพื้นที่
ชาวบ้านที่พอมีกำลังทรัพย์ พยายามเอาเงินเล็กๆ น้อย ๆ มาร่วมบริจาคให้กับ รพ.
พ่อค้าผลไม้เอากำไรส่วนต่างมาซื้อไก่ แล้วทอดแจกประชาชน
เจ้าของร้านขายเนื้อสัตว์ลดราคาหมูสามชั้นจาก 175 บาท ต่อกิโลกรัม เหลือแค่ 130
เหล่าแม่ค้าริมถนนขายข้าวราดแกงราคาถูกกล่องละ 20-30 บาท ซึ่งปกติภูเก็ต ถ้าราด 2 อย่างขั้นต่ำ 40-50
ชาวบ้านร่วมมือกันตั้งด่านกักกัน โดยใช้เงินกองกลางรายได้ของหมู่บ้าน
ชาวบ้านจำนวนมากร่วมบริจากอาหารสดแห้งแก่ผู้ที่ตั้งด่าน
ชาวนาภาคอีสานส่งข้าวสารมาแลกกับอาหารทะเลแห้งกับชาวประมงในจังหวัดภูเก็ต เปรียบเหมือนย้อนรอยกลับไปสมัยแต่ก่อนเก่า
นอกจากนี้ยังมีผู้มีน้ำใจคนอื่น ๆ แสดงน้ำใจอีกจำนวนมากที่เรามองไม่เห็นอีกมากมาย
ในขณะที่คนบางกลุ่ม ได้โอกาสจากการลดราคาสินค้าไปทำอาหารเพื่อจำหน่ายในราคาเดิม
แอบเห็นร้านประจำข้าวราดแกงนครศรีธรรมราช ติดกับตลาดชิว....ภูเก็ต ยังคงขายอาหารราคาแพงเหมือนเดิม2 อย่าง 40 ข้าวนิดแกงหน่อย แต่ในขณะที่กำไรเพิ่มขึ้นเพราะสินค้าอาหารสดแห้งราคาถูกลงมาก ลูกค้าไม่ต้องนั่งร้าน ประหยัดค่าผักสดไปอีกโข แอบคิดว่าถ้าเขาทำอาหารแจกเหมือนคนอื่นก็คงดี เราก็จะไม่ลืมพระคุณ แต่พอเห็นแบบนี้ ก็กลับไปคิดว่า หลังโควิดเขาคงขาดลูกค้าที่มีทัศนคติแบบเราไปหลายคน ส่วนตัวคงไม่ขอกลับไปกินอีก
ร้านมินิมาร์ทขนาดใหญ่ชื่อดัง ราคาสินค้าแทบไม่ต่างจากเดิม ในขณะที่ริมถนน แม่ค้าผัก อาหารสด พยายามขายเอากำไรแค่พออยู่ได้ เช่น ราคาหมู 3 ชั้น เขายังขาย 165-170 บาท/ต่อกิโลกรัมเช่นเดิม หรืออาจเป็นเพราะคิดว่าราคาที่ขายอยู่สมเหตุสมผลอยู่แล้ว
เจ้าของหอพักไล่ลูกบ้านเนื่องจากไม่มีเงินจ่ายค่าห้องพัก หรือบ้างก็ไม่อนุญาตให้ผ่อนจ่าย
เจ้าของหอพักชาร์จค่าน้ำใช้เดือนสุดท้ายของผู้ประสบปัญหาที่ขอออกจากที่เข่าพักถึง 2,000 บาท ซึ่งราคาเวอร์จากความเป็นจริง
นอกจากนี้ยังมีอีกหลาย ๆ ผู้ประกอบการรายเล็กรายน้อย ที่ได้โอกาส
ร้านค้ากักตุนแอลกอฮอล์เพื่อเก็งกำไร
น่าเศร้าใจ....
แล้วรอบตัวเพื่อน ๆ พบเจออะไรกันบ้างครับ มาร่วมแชร์แบ่งปันกัน