ก่อนหน้านี้ คิดตัวเองถึงไม่ใช่คนดีอะไรแต่ก็ไม่เคยเบียดเบียนและทำร้ายใคร จนกระทั่ง หลังจากเริ่ม เข้าทางธรรม ทำกรรมฐาน มา8 เดือน หลังๆ นี่ไม่รู้ทำไม เริ่มจำเรื่องที่ทำผิดพลาด พวกการฆ่าสัตว์ ได้ทีละเรื่อง ทั้งๆที่เป็นเรื่องในวัยเด็ก ที่ไม่น่าจะจำได้เลยและไม่เคยนึกถึง แรกๆ มัก จำได้ และเห็นภาพ ครั้งที่เราเคยทำในอดีต ( ส่วนมากจำได้ช่วงนั่งสมาธิ) เช่น
1/ หนอนของเพื่อน ที่เลี้ยงในงานวิทยาศาสตว์ เราขอดูและ ทำขวดหล่นแบบไม่ตั้งใจ ทำให้หนอนนั้นดิ้นพลาดๆ และตายในที่สุด (มัธยมต้น)
2/ กระรอกที่เราเลี้ยง เรารักมาก แต่เพราะรักมากไป เลยฆ่ามันตายแบบไม่ตั้งใจ (อันนี้จำได้ฝั่งใจ และมัก เห็นภาพ ตอนตายของกระรอกบ่อยๆเวลานั่งสมาธิ)
3/ หนอนทะเล หรือเปล่า ไม่แน่ใจ (เรื่องนี้นานมาก 30 ปี กว่าได้แล้ว ลืมไปแล้ว เด็กมาก ) เราจับหนอนทะเล ยัดลงเป้ ประมาณ 2 ใบ กว่า 20 ชีวิต ทั้งหมดตายหมด อันนี้รู้เท่าไม่ถึงการณ์จริงๆ และไม่มีใครห้ามด้วย ตอนที่จับพวกมันลงเป้ (ประถม 4)
4/ นกที่เราช่วยชีวิตไว้ แต่เพราะความประมาณ แมวเลย คาบมันไปกิน อันนี้ก็ตายเพร่ะเราเป็นสาเหตุ
5/ ตะขาบที่เราจับมาเล่น ตามเพื่อนผู้ชาย (สมัยประถม 3)
3 เรื่อง เป็นเรื่องในวัยเด็กที่ลืมไปแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ถึงเห็นภาพเดิม ในตอนนั่งสมาธิ แรกๆก็ไม่คิดอะไร แต่วันนี้ เห็น ภาพเก่าๆความรุ้สึก แบบตอนนั้นเลย ที่เราจับหนอนทะเลลงเป้ ด้วยความสนุก ... 20+ ชีวิต เราทำไปได้ยังไง
อย่างตอนเห็นหนอนดิ้นพลาดๆ หัวใจเราก็เจ็บเหมือนกัน (แปลก)
รู้และนึกได้มันก็ดี แต่มันทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่ และ สำนึกว่า เราเลวมาก กล้าพูดได้ยังไงว่าไม่ฆ่าสัตว์และเบียดเบียนใคร
เราจะสามารถแก้ไข ความรู้สึกผิดพวกนี้ได้ยังไงบ้างคะ
ทำไม ยิ่ง กรรมฐาน เรายิ่งค่อยๆจำเรื่องเลวๆของเราได้ ทีละเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่อง จิ๊กเงินแม่ 1000 บาท สมัยอนุบาล -*-
อยู่ๆมันก็นึกได้เอง ส่วนมากตอนนั่งสมาธิคะ มันค่อยๆนึกได้ทีละเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องฆ่าสัตว์ ทำไมเราถึงจำเรื่องพวกนี้ได้ทีละเรื่อง แล้วเราควรทำอย่างไร คะ มันดี หรือไม่ดี
สงสัยมากคะ ทุกเรื่องเป็นเรื่องที่เราไม่เคยคิดถึง
@@@ ช่วงเรานั่งสมาธิแรกๆ เพราะทุกข์หนักถึงเข้าทางธรรม ช่วงนั้น เราทำกรรมฐานหนักมาก+ ไปวัดอัพวันบวชทุกอาทิตย์ คือ ไม่รู้จะทำยังไงคะ ทุกข์มาก ก็ได้แต่อ้อนวอนพระพุทธเจ้าให้ลูกพ้นจากไฟโทสะและโมหะ ตอนที่นั่งสมาธิ แรกๆ เรารู้สึก ปากเราจู๋ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเปรตคะ อันนี้ รู้สึกจริงๆ แต่เราก็ไม่เข้าใจ พยายามถามหลายคน เขาก็ว่าเราคิดมาก แต่เรารู้สึกจริงๆ ว่าเราน่ะ เปรต เป็นอยู่พักใหญ่คะ โดยที่เราก็ไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้ ความรู้สึกแบบนั้นมันหายไปแล้วคะ + มีสมาธิมากขึ้น แต่ ไม่ได้ดีนะ หมายถึง มีสมาธิมากกว่า 8 เดือนก่อน
ตอนนี้ทำใจแล้วคะ ว่าตายไป อนาคตเปรต แน่นอน 555 ยอมรับคะ ก็ไม่รู้ทำไรไว้บ้าง แต่ ขอใช้หนี้คะ T T กลัวง่ะ แต่ต้องยอมรับ
ทำไมถึงเริ่มจำเรื่องที่ฆ่าสัตว์ได้ในอดีตทั้งๆที่ไม่เคยนึกถึง ควรทำอย่างไรคะ
1/ หนอนของเพื่อน ที่เลี้ยงในงานวิทยาศาสตว์ เราขอดูและ ทำขวดหล่นแบบไม่ตั้งใจ ทำให้หนอนนั้นดิ้นพลาดๆ และตายในที่สุด (มัธยมต้น)
2/ กระรอกที่เราเลี้ยง เรารักมาก แต่เพราะรักมากไป เลยฆ่ามันตายแบบไม่ตั้งใจ (อันนี้จำได้ฝั่งใจ และมัก เห็นภาพ ตอนตายของกระรอกบ่อยๆเวลานั่งสมาธิ)
3/ หนอนทะเล หรือเปล่า ไม่แน่ใจ (เรื่องนี้นานมาก 30 ปี กว่าได้แล้ว ลืมไปแล้ว เด็กมาก ) เราจับหนอนทะเล ยัดลงเป้ ประมาณ 2 ใบ กว่า 20 ชีวิต ทั้งหมดตายหมด อันนี้รู้เท่าไม่ถึงการณ์จริงๆ และไม่มีใครห้ามด้วย ตอนที่จับพวกมันลงเป้ (ประถม 4)
4/ นกที่เราช่วยชีวิตไว้ แต่เพราะความประมาณ แมวเลย คาบมันไปกิน อันนี้ก็ตายเพร่ะเราเป็นสาเหตุ
5/ ตะขาบที่เราจับมาเล่น ตามเพื่อนผู้ชาย (สมัยประถม 3)
3 เรื่อง เป็นเรื่องในวัยเด็กที่ลืมไปแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ถึงเห็นภาพเดิม ในตอนนั่งสมาธิ แรกๆก็ไม่คิดอะไร แต่วันนี้ เห็น ภาพเก่าๆความรุ้สึก แบบตอนนั้นเลย ที่เราจับหนอนทะเลลงเป้ ด้วยความสนุก ... 20+ ชีวิต เราทำไปได้ยังไง
อย่างตอนเห็นหนอนดิ้นพลาดๆ หัวใจเราก็เจ็บเหมือนกัน (แปลก)
รู้และนึกได้มันก็ดี แต่มันทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่ และ สำนึกว่า เราเลวมาก กล้าพูดได้ยังไงว่าไม่ฆ่าสัตว์และเบียดเบียนใคร
เราจะสามารถแก้ไข ความรู้สึกผิดพวกนี้ได้ยังไงบ้างคะ
ทำไม ยิ่ง กรรมฐาน เรายิ่งค่อยๆจำเรื่องเลวๆของเราได้ ทีละเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่อง จิ๊กเงินแม่ 1000 บาท สมัยอนุบาล -*-
อยู่ๆมันก็นึกได้เอง ส่วนมากตอนนั่งสมาธิคะ มันค่อยๆนึกได้ทีละเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องฆ่าสัตว์ ทำไมเราถึงจำเรื่องพวกนี้ได้ทีละเรื่อง แล้วเราควรทำอย่างไร คะ มันดี หรือไม่ดี
สงสัยมากคะ ทุกเรื่องเป็นเรื่องที่เราไม่เคยคิดถึง
@@@ ช่วงเรานั่งสมาธิแรกๆ เพราะทุกข์หนักถึงเข้าทางธรรม ช่วงนั้น เราทำกรรมฐานหนักมาก+ ไปวัดอัพวันบวชทุกอาทิตย์ คือ ไม่รู้จะทำยังไงคะ ทุกข์มาก ก็ได้แต่อ้อนวอนพระพุทธเจ้าให้ลูกพ้นจากไฟโทสะและโมหะ ตอนที่นั่งสมาธิ แรกๆ เรารู้สึก ปากเราจู๋ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเปรตคะ อันนี้ รู้สึกจริงๆ แต่เราก็ไม่เข้าใจ พยายามถามหลายคน เขาก็ว่าเราคิดมาก แต่เรารู้สึกจริงๆ ว่าเราน่ะ เปรต เป็นอยู่พักใหญ่คะ โดยที่เราก็ไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้ ความรู้สึกแบบนั้นมันหายไปแล้วคะ + มีสมาธิมากขึ้น แต่ ไม่ได้ดีนะ หมายถึง มีสมาธิมากกว่า 8 เดือนก่อน
ตอนนี้ทำใจแล้วคะ ว่าตายไป อนาคตเปรต แน่นอน 555 ยอมรับคะ ก็ไม่รู้ทำไรไว้บ้าง แต่ ขอใช้หนี้คะ T T กลัวง่ะ แต่ต้องยอมรับ