หลังจากละครเล่ห์บรรพกาลจบลงไปเมื่อวานก็ได้แต่นั่งถามตัวเองว่า ละครจบแล้วเหรอ จะมีอะไรเฉลยอีกมั๊ย เรารออยู่ รอฉากที่รู้ว่ามันคงย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ มันติดอยู่ในใจตั้งแต่ละครจบจนถึงตอนนี้ เหมือนละครดึงเราไปสู่จุดสูงสุดแล้วทิ้งเรากลางอากาศอ่ะ เราเคว้งไปพักนึง แล้วก็ค่อยๆมานั่งนึกย้อนว่าเราจำอะไรได้บ้าง สุดท้ายก็ได้คำตอบว่าภาพจำในละครของเราคือการแสดงที่ยอดเยี่ยมของป๋อ ณัฐวุฒิ ในบท ท้าววาร ผีบุญ และอดุลย์ เราจำความทรงพลัง เราจำสายตาที่เจ้าเล่ห์ และจำเสียงหัวเราะที่จิตนิดๆได้เป็นอย่างดี
ในชีวิตนักแสดง อาจเจอบทดีบ้างไม่ดีบ้างคละเคล้ากันไป แต่ป๋อ ณัฐวุฒิก็ยังคงเป็นนักแสดงที่พาตัวละครเข้าไปอยู่ในความทรงจำของคนดูได้เสมอ
ณัฐวุฒิ สกิดใจ นักแสดงที่พาตัวละครเข้าไปอยู่ในความทรงจำของคนดูได้เสมอ
ในชีวิตนักแสดง อาจเจอบทดีบ้างไม่ดีบ้างคละเคล้ากันไป แต่ป๋อ ณัฐวุฒิก็ยังคงเป็นนักแสดงที่พาตัวละครเข้าไปอยู่ในความทรงจำของคนดูได้เสมอ