เราเรียนอยู่ ปโท ที่ไต้หวัน ตอนนี้ปีหนึ่งเทอมสอง อยู่ที่นี่มาประมาณ 8 เดือนแล้ว เรารู้สึกว่าตัวเองเป็น homesick เราเริ่มสังเกตอาการตัวเองตั้งแต่ช่วงเดือนกุมภา(เดือนที่ 6) เริ่มรู้สึกว่าช่วงนี้ร้องไห้บ่อยขึ้นจนผิดสังเกต พยายามลดความเครียดลงด้วยวิธีต่างๆ แต่ก็ยังรู้สึกแย่อยู่
พอลองนึกย้อนดู มันเริ่มต้นที่เราได้รับแรงกดดันจากอาจารย์ที่ปรึกษาที่เป็นคนจริงจังและใส่ใจทุกรายละเอียด ในแลปเรามีแค่เราที่เป็นคนต่างชาติ เราเลยต้องกลมกลืนกับคนอื่น ทุกคนจะต้องมาแลปตามเวลา และรายงานความคืบหน้าทุกอาทิตย์ในที่ประชุม ในช่วง 4 เดือนแรกเรามีประชุมหนึ่งครั้งต่ออาทิตย์ แต่หลังจากนั้นก็เป็นสองครั้ง ความพิเศษของเราคือ เรามีอาจารย์ที่ปรึกษาสองคน จึงต้องเข้าประชุมสองครั้ง ซึ่งการประชุมสองครั้งเริ่มต้นขึ้นในเดือนมกรา(เดือนที่ 5) และอาจารย์ทั้งสองคนก็เป็นคนจริงจังพอกัน ในแต่ละอาทิตย์เรามักจะโดนว่าในที่ประชุมทั้งสองครั้ง ด้วยความไม่รู้ของเรา เราคิดว่ามันสะสมความเครียดมากขึ้นๆ
เราโทรหาที่บ้านทุกวันเป็นเรื่องปกติ ในช่วงแรกๆเราโทรอาทิตย์ละสามครั้ง และมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นทุกวัน และ บางวันเช้ากลางวันเย็น เราไม่เคยออกจากบ้านนานขนาดนี้ เต็มที่ก็สองเดือน
อาการ
ลองสังเกตตัวเอง
- ในช่วงสองเดือนแรกที่มาอยู่มันสนุกมากๆ เหมือนมาเที่ยวสองเดือน ใช้เงินเยอะมาก เที่ยวกระจาย
- เดือนพฤศจิกากับธันวา(เดือน 3-4) เริ่มเครียด มีอาการร้องไห้อาทิตย์ละครั้ง
- เดือนมกรา(เดือนที่ 5) เครียดมากขึ้น ร้องไห้อาทิตย์ละสามครั้ง
- เดือนกุมพา(เดือนที่ 6) เครียดหนัก ร้องไห้ทุกวัน
- เดือนมีนา(เดือนที่ 7) เครียดมาก ร้องทั้งวัน จริงๆคือร้องได้ตลอดที่นึกถึงเรื่องที่เครียดอยู่
รู้สึกว่าตัวเองอ่อนไหวง่าย แค่ฟังเพลงก็ร้องไห้ได้ ไม่อยากหันหน้าเข้าหางานที่ทำอยู่ เล่นเกมไม่สนุก อ่านการ์ตูนก็เบื่อ เวลานอนดึกขึ้นเรื่อยๆ ตื่นยาก อ่อนเพลีย สมาธิไม่ดี ทำงานช้าลง ปวดท้องเป็นบางครั้ง เริ่มมีปวดหัวบ้าง ไม่ค่อยได้ออกไปกับเพื่อน ไม่ได้ออกกำลังกายนานแล้ว ไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวไหนเลย
เฝ้าถามตัวเองตลอด
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ถ้าไม่มาจะมีความสุขกว่ามั้ย ทำไมไม่ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่กลับทำในสิ่งที่จำเป็น เพราะคิดว่ามันเป็นหน้าที่หรอ
เมื่อไหร่จะได้กลับบ้าน รอแล้วรออีก
จริงๆก่อนมาก็รู้อยู่แล้วว่าจะต้องเจออะไร ทั้งที่เตรียมใจไว้ และมั่นใจว่าแกร่งพอ แต่พอเวลาผ่านไป เหมือนเราอ่อนแอลง เสียความมั่นใจในตัวเอง มองว่าทุกคนเก่งกว่าดีกว่าตัวเองไปหมด เชื่อฟังคำแนะนำของคนอื่นจนกลายเป็นคนคิดไม่เป็น ไม่เป็นตัวเอง
จะได้กลับเมื่อไหร่?
เรามาอยู่ไต้หวันตั้งแต่สิ้นเดือนสิงหาปีที่แล้ว ตอนนี้เมษาแล้ว รวมแล้วตอนนี้ก็ประมาณ 8 เดือน ได้กลับบ้านครั้งนึงในเดือนตุลา คาดว่าจะได้กลับไทยในเดือนสิงหาปีนี้ แต่ได้รับอนุญาตให้กลับได้แค่อาทิตย์เดียว
ถ้าไม่มี COVID-19 เราคงได้กลับบ้านเร็วกว่านี้
เรากลัวจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือโรคกระเพาะ แล้วก็ไม่อยากหาหมอที่นี่ด้วย
ฉันเป็น homesick ช่วง COVID-19 ในไต้หวัน
พอลองนึกย้อนดู มันเริ่มต้นที่เราได้รับแรงกดดันจากอาจารย์ที่ปรึกษาที่เป็นคนจริงจังและใส่ใจทุกรายละเอียด ในแลปเรามีแค่เราที่เป็นคนต่างชาติ เราเลยต้องกลมกลืนกับคนอื่น ทุกคนจะต้องมาแลปตามเวลา และรายงานความคืบหน้าทุกอาทิตย์ในที่ประชุม ในช่วง 4 เดือนแรกเรามีประชุมหนึ่งครั้งต่ออาทิตย์ แต่หลังจากนั้นก็เป็นสองครั้ง ความพิเศษของเราคือ เรามีอาจารย์ที่ปรึกษาสองคน จึงต้องเข้าประชุมสองครั้ง ซึ่งการประชุมสองครั้งเริ่มต้นขึ้นในเดือนมกรา(เดือนที่ 5) และอาจารย์ทั้งสองคนก็เป็นคนจริงจังพอกัน ในแต่ละอาทิตย์เรามักจะโดนว่าในที่ประชุมทั้งสองครั้ง ด้วยความไม่รู้ของเรา เราคิดว่ามันสะสมความเครียดมากขึ้นๆ
เราโทรหาที่บ้านทุกวันเป็นเรื่องปกติ ในช่วงแรกๆเราโทรอาทิตย์ละสามครั้ง และมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นทุกวัน และ บางวันเช้ากลางวันเย็น เราไม่เคยออกจากบ้านนานขนาดนี้ เต็มที่ก็สองเดือน
อาการ
ลองสังเกตตัวเอง
- ในช่วงสองเดือนแรกที่มาอยู่มันสนุกมากๆ เหมือนมาเที่ยวสองเดือน ใช้เงินเยอะมาก เที่ยวกระจาย
- เดือนพฤศจิกากับธันวา(เดือน 3-4) เริ่มเครียด มีอาการร้องไห้อาทิตย์ละครั้ง
- เดือนมกรา(เดือนที่ 5) เครียดมากขึ้น ร้องไห้อาทิตย์ละสามครั้ง
- เดือนกุมพา(เดือนที่ 6) เครียดหนัก ร้องไห้ทุกวัน
- เดือนมีนา(เดือนที่ 7) เครียดมาก ร้องทั้งวัน จริงๆคือร้องได้ตลอดที่นึกถึงเรื่องที่เครียดอยู่
รู้สึกว่าตัวเองอ่อนไหวง่าย แค่ฟังเพลงก็ร้องไห้ได้ ไม่อยากหันหน้าเข้าหางานที่ทำอยู่ เล่นเกมไม่สนุก อ่านการ์ตูนก็เบื่อ เวลานอนดึกขึ้นเรื่อยๆ ตื่นยาก อ่อนเพลีย สมาธิไม่ดี ทำงานช้าลง ปวดท้องเป็นบางครั้ง เริ่มมีปวดหัวบ้าง ไม่ค่อยได้ออกไปกับเพื่อน ไม่ได้ออกกำลังกายนานแล้ว ไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวไหนเลย
เฝ้าถามตัวเองตลอด
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ถ้าไม่มาจะมีความสุขกว่ามั้ย ทำไมไม่ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่กลับทำในสิ่งที่จำเป็น เพราะคิดว่ามันเป็นหน้าที่หรอ
เมื่อไหร่จะได้กลับบ้าน รอแล้วรออีก
จริงๆก่อนมาก็รู้อยู่แล้วว่าจะต้องเจออะไร ทั้งที่เตรียมใจไว้ และมั่นใจว่าแกร่งพอ แต่พอเวลาผ่านไป เหมือนเราอ่อนแอลง เสียความมั่นใจในตัวเอง มองว่าทุกคนเก่งกว่าดีกว่าตัวเองไปหมด เชื่อฟังคำแนะนำของคนอื่นจนกลายเป็นคนคิดไม่เป็น ไม่เป็นตัวเอง
จะได้กลับเมื่อไหร่?
เรามาอยู่ไต้หวันตั้งแต่สิ้นเดือนสิงหาปีที่แล้ว ตอนนี้เมษาแล้ว รวมแล้วตอนนี้ก็ประมาณ 8 เดือน ได้กลับบ้านครั้งนึงในเดือนตุลา คาดว่าจะได้กลับไทยในเดือนสิงหาปีนี้ แต่ได้รับอนุญาตให้กลับได้แค่อาทิตย์เดียว
ถ้าไม่มี COVID-19 เราคงได้กลับบ้านเร็วกว่านี้
เรากลัวจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือโรคกระเพาะ แล้วก็ไม่อยากหาหมอที่นี่ด้วย