ครอบครัว?

สวัสดี เรามีปัญหาชีวิตในครอบครัวมาระบายน่ะ ครอบครัวเรามีทั้งหมด 4 คน พ่อแม่พี่ชายและตัวเรา ตอนเด็กๆก็มีความสุขดีพอโตมาประมาณเราอยู่ป.2-3ทุกอย่างก็เปลี่ยน จากพี่ชายที่แสนดีเล่นด้วยกันหัวเราะด้วยกันเราลืมภาพนั้นไปหมดเลย เราทำอะไรพูดอะไรก็ผิดเราโดนพี่ชายตบจนเป็นแผลที่ปาก เวลาโมโหมาเขาก็ทำร้ายทั้งด้วยคำพูดที่ชอบด่าเราว่า โดนทั้งถีบกระเด็นโดนตบหัวบ่อยมาก โดนฟาดจนเลือดซิป ต่อหน้าต่อตาแม่ของเรา เราพูดอะไรไม่ได้เพราะกลัวมาก กลัวจนตัวสั่นมากจริงๆ เราต้องการความช่วยเหลือจากแม่ห้ามสักนิดก็ได้ แต่แม่ไม่เคยช่วยเลยไม่เคยห้ามแม้แต่นิด เราจะร้องไห้โหก็ไม่ได้ต้องอั้นเอาไว้ต้องทำตัวให้เข้มแข็งตลอดเวลา เราเป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่ต้องอดทนกับอารมณ์ของพี่ เราโดนตบมาตั้งแต่อยู่ ป.3 จนถึงตอนนี้ อยู่ม.5 โดนมาตลอดกระชากผม ตบ ถีบ ฟาด โดนด่า เราอดทนมากเราต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ให้พี่ชายออกจากบ้านถึงจะแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำเราอายุห่างกับพี่ชาย 8 ปี เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยเก็บเอาไว้ในใจเพราะขนาดแม่เราพ่อเรายังช่วยอะไรเราไม่ได้ถ้าเล่าให้คนอื่นฟังมันก็เท่านั้น เพราะเล่าไปเราก็อายต้องทำตัวยิ้มร่าเริงเหมือนไม่เคยเจอเรื่องอะไรแบบนั้นมา เราอดทนมากจริงๆนะ เราคิดว่าอยากจะผูกคอให้ตายๆไปซะด้วยซ้ำ แต่ไม่ทำเพราะคิดว่าสักวันเราอาจจะมีความสุขมีคนเข้าใจเรา แม่ก็อีกหนึ่งคนที่เคยตบเคยถีบเคยกระชากผมเราเพราะเขาโมโหเราแต่บางครั้งเราก็อยากจะให้เขาพูดดีๆกับเราบ้าง ตีเราก็ได้แต่ไม่ต้องถึงกับกระชากผมตบขนาดนี้ได้ไหม เราอดทนเราอยากระบายออกมามันอึดอัด อึดอัดจริงๆมากๆด้วย พูดอะไรไปก็ไม่ได้ไม่มีใครรับฟัง เราต้องปลอบตัวเองตลอด เหมือนกับว่ามีครอบครัว แต่ไม่มีใครอยู่ข้างเราเลย เหนื่อยหัวใจมากเหนื่อยที่ต้องทำตัวร่าเริงยิ้มง่ายเข้มแข็งเพื่อจะได้รับความรักจากเพื่อนๆและคนรอบข้าง เราอยากมีคนให้กำลังใจ ให้ความสุข เรากลัวมากกลัวว่าจะต้องโดนกระทำจากพี่ชายของเรา แต่ยิ่งพยายามที่จะไม่โดนก็มักจะโดนอยู่ประจำ เพราะความอารมณ์แปรปลวนของพี่ เราก็เลยกลัว ไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากมีพี่ อยากให้มันตายอยากให้หายไปไม่ต้องกลับมาอีก ไม่อยากมีมันเป็นพี่ชาย เราเกลียดมันมากเกลียดมากจริงๆ เพราะถูกกระทำมาโดยตลอด เราสู้อะไรมันไม่ได้เลยทั้งเกลียดทั้งกลัวทั้งอยากจะฆ่าแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย....