เรื่องมีอยู่ว่าเรามีเพื่อนสนิทคนนึง ตอนเเรกก็ไม่ได้สนิทกันหรอกค่ะ แต่เรากับเขาอยู่ในกลุ่มเดียวกัน คือต้องบอกก่อนว่าเรียนสายสุขภาพนะคะ ช่วงปี1จะเรียนรวมกับคณะอื่นๆในมหาลัย ซึ่งปี1เราสองคนไม่ได้สนิทกันมาก เเทบจะไม่ได้คุยเลย แต่พอขึ้นปี2ต้องมาเรียนที่คณะเท่านั้นก็เลยมีโอกาสได้ใกล้ชิดได้ทำงานด้วยกันมากขึ้น ก็ค่อยๆตกหลุมรักเขาในความที่เขามีน้ำใจกับเราอะค่ะ เวลาเรียกให้มาช่วยสอนงานก็มาไรงี้อะค่ะ จนเมื่อปลายปีที่เเล้วเราสารภาพรักเขาไป เขาบอกยังไม่พร้อมอะค่ะ ยังไม่อยากมีใคร เพราะคิดว่าอาจจะดูเเลได้ไม่ดี เราก็เสียใจนิดๆนะคะแต่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ค่ะยังคุยกันได้ แล้วช่วงต้นปีที่ผ่านมาเราป่วยค่ะเครียดบ่อยเรื่องการเรียน เขาก็พาไปหาหมอค่ะ ดูเเล เวลาสอบปิดบลอคครั้งนึงก็จะไปกินข้าวด้วยกันสองคน เอาง่ายๆคือเหมือนเราสนิทกันมากขึ้นอะค่ะ บางอย่างเรางอนเขาเขาก็ง้อนะคะ เขาใจเย็นมาก หน้ากากอนามัยที่หอเราหมดเขาก็ดีนะคะหามาให้เราไรงี้อะค่ะ เวลาเราอยู่คนเดียวรูมเมทไม่อยู่ เขาก็จะคอยปลอบอะค่ะไม่ต้องกลัว คอลกันเกือบจะทุกวันเป็นเรื่องเรียนบ้างเรื่องทั่วไปบ้าง เขาบอกว่าเราเป็นคนสำคัญของเขาอะค่ะ เราทำให้เขาไม่เหงาเมื่ออยู่ในคณะนี้
สิ่งที่อยากจะถามคือมันเกินเพื่อนไหมคะ หรือว่ายังไง จขกท.ก็ยังไม่รู้มากเท่าไรว่าเขาเปลี่ยนความรู้สึกหรือยังจากวันนั้นที่ปฏิเสธเราไป จขกท.ไม่กล้าถามเพิ่มเลยค่ะกลัวเสียเขาไปถาวรถ้าเขาไม่ได้คิดไรจริงๆ
แบบนี้เรียกว่าเพื่อนหรือคนคุยหรือเป็นอะไร ไม่เข้าใจ?
สิ่งที่อยากจะถามคือมันเกินเพื่อนไหมคะ หรือว่ายังไง จขกท.ก็ยังไม่รู้มากเท่าไรว่าเขาเปลี่ยนความรู้สึกหรือยังจากวันนั้นที่ปฏิเสธเราไป จขกท.ไม่กล้าถามเพิ่มเลยค่ะกลัวเสียเขาไปถาวรถ้าเขาไม่ได้คิดไรจริงๆ