พ่อแม่ไม่อยากให้เราพบปะผู้คนรวมถึงญาติเราควรทำยังไง

ตามหัวข้อเลยค่ะ พ่อแม่ใครเป็นบ้างค่ะ เราตั้งแต่เล็ก
จนโต
จนอายุได้ 22 ปีแล้ว พ่อแม่ไม่อยากให้ไปพบผู้คนเวลาไปบ้านเพื่อนบ้านญาติก็จะชอบไปตาม
ทั้งๆที่เราก็อยู่บ้านทั้งวันออกบ้านแค่ไมถึงช.ม จนเพื่อนแถวบ้านไม่ชวนเราไปไหนเลยเพราะพ่อแม่เราไปว่าไปด่าเขา เราชอบไปบ้านญาติเพราะเราได้ระบายได้พูดความรู้สึกของเราที่เราเก็บไว้
เราอดทนไม่พูดมาตลอดจนเข้ามหาลัยได้ไปอยู่ในเมืองคนเดียวรู้สึกว่า ชีวิตมีความสุขขึ้นมากๆ
แต่พ่อแม่ก็โทรตามกลับบ้านแต่เราไม่อยากกลับเหมือนนกน้อยโดนปล่อยออกจากกรงเลยจะกลับบ้านก็นานๆทีกลับ
แต่พอกลับมาก็เป็นเหมือนเดิมไม่อยากให้ไปไหน
เราเหมือนโดนล่ามโซ่ไว้เลย เหมือนเราเป็นนักโทษชีวิตไม่มีความสุข
เราเหมือนเป็นเด็กเก็บกดเหมือนเป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่มาอยู่บ้านคุยกับพ่อแม่ไม่ได้ไม่มีใครเข้าใจ บอกว่าเราคิดมาก ด่าว่าเราตลอดหาว่าเราเป็นผู้น้อยไม่ควรเถียง เราควรทำยังไงดีตอนนี้ปิดเทอม หอก็ย้ายออกแล้ว แต่อยากกลับไปยุคนเดียวเหมือนเดิม
ยุบ้านเราฝืนมาก เก็บมาเครียดทุกวันตอนนี้คือคิดจะหนีอย่างเดียว ไม่อยากอยู่แล้ว