คือที่ตั้งกระทู้นี้เพราะมันเป็นมาได้ประมาณจะสองปีแล้ว แต่พึ่งมาสังเกตจริงๆ จังๆกับมันเมื่อไม่นานมานี้
คือต้องบอกก่อนว่าเรา อายุ17 จะเข้า18 เราเป็นคนที่จะเก็บตัวมาก น้อยนักจะสุงสิงกับใคร ขนาดคนในบ้านพ่อแม่ เราคุยด้วยน้อยมากจนนับคำได้
แต่ไอ้อาการนี้มันเกิดเมื่อตอนอายุ15 ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มเรามาขอเป็นแฟน เพราะว่าอีกไม่นาน ครอบครัวเขาจะย้ายไปเมกา เขาเลยมาขอเราเป็นแฟน ก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก ไอ้เราก็คบด้วยความแบบ เออ ก็อีกเดี๋ยวก็ไม่ได้เจอกันแล้ว คบๆให้มันหน่อยจะเป็นไรไป เราเลยตอบตกลงไป (แต่เพื่อนเราที่ขอคบเขาก็รู้เหมือนกันว่าคบไปงั้นๆ)
เช้าวันต่อมา เราจะไปรร. ตามปกติ แฟนก็ทักแชทมาสวัสดีตอนเช้า อรุณสวัสดิ์ อะไรประมาณนี้ แต่เรากลับรู้สึกกลัวแปลกๆ รู้สึกใจเต้นแรงแบบไม่ได้ดีใจ แต่เป็นตื่นตระหนก และหวาดระแวง และยิ่งพอแฟนส่งมาอีกว่า 'รออยู่ที่เดิมนะ รีบมา' ปกติตอนเป็นเพื่อนนางก็มักจะส่งแบบนี้ เราก็ไม่เห็นเป็นไร แต่พอมาครั้งนี้กลับรู้สึกว่าไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็นหน้า อยากหนีไปให้ไกล แล้วก็เป็นแบบนี้ มาตลอดตอนคบกัน คือเราหนี แฟนพยายามตามหาเรา ยิ่งถ้าแฟนเจอตัว ร่างกายมันจะเหงื่อแตก สติจะเริ่มหลุด เหมือนกลัวผี แล้วต้องรีบหนี
พอมันเป็นแบบนี้ทุกวัน เราเลยลองไปถามเพื่อนที่สนิทแล้วเล่าให้ฟัง เพื่อนเลยบอก 'ก็ไม่ได้รักมัน ก็ต้องหนีเป็นธรรมดา เพราะว่ารำคาญมันไง' พอเราได้ฟังแบบนั้นแล้วลองคิด เราก็ว่าเออ มันคงจะใช่ หลังจากนั้น เราก็เลยขอเลิกกับแฟน แต่แน่นอนว่าทางนั้นเขาก็ไม่ได้อะไร เพราะรู้แต่แรกอยู่แล้วว่าไมืได้มีใจ คบไปงั้นๆ เลยจบด้วยดี
แต่พอเรา16 ต่อปวช. ไอ้อาการนี้ก็มาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะเราคบกับคนที่ไม่ได้รักแต่อย่างใด แต่ว่าครั้งนี้เป็นเพื่อนเรากับแฟนเพื่อน มาห้างกันแล้วเรามาด้วย เพราะต้องซื้อของทำงานกลุ่ม แน่นอนว่าเขาเป็นแฟนกันยังไงก็ต้องจู๋จี๋กันเป็นธรรมดาตามประสาคนเป็นแฟนกัน ช่วงแรกๆตอนเดินด้วยก็เหงื่อแตก ใจเต็นเร็ว แต่ก็คิดว่าคงเป็นเพราะก่อนหน้านี้วิ่งหากัน ว่าอยู่ตรงไหน เลยไม่ได้ติดใจ
แต่พอไปได้สัก พวกนางบอกรักกัน อยู่ๆเราหน้ามืด เวียนหัวแปลกๆ รู้สึกพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วก เราเลยบอกขอกลับบ้านก่อน แต่พอห่างจากพวกนางได้สักพัก เราก็ไม่มีอาการที่ว่ามาทั้งหมด อยู่ๆก็หายไปแบบงงๆ แต่ก็ด้วยความมองโลกในแง่ดีอีก ก็คิดว่าเมื่อกี้คนมันเยอะ เพราะตอนที่พวกนางบอกรักมันอยู่ตรงร้านค้า ที่เขาลดราคาพอดี คนมุงเยอะ เลยอึดอัด ก็เลยอาจจะวิงเวียนหัว หน้ามืดก็ได้ เลยไม่ได้ติดใจ
แต่ที่มาติดใจก็คือตอนนี้ที่เรากำลังคบกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ คนนี้คือเรารักมาก แล้วเราก็เป็นฝ่ายตามจีบเขาเองเลยด้วย แต่พอได้เป็นแฟนกัน ไอ้อาการที่ว่าก็กลับมาอีก แฟนทักมาอรุณสวัสดิ์ จู่ๆเราก็กลัว หัวใจเต้นเร็ว เหงื่อแตก ทำอะไรไม่ถูก แล้วตอนทักบอกว่าไปกินข้าวด้วยกันมั้ย เรายิ่งกลัวแปลกๆ ทั้งๆที่เราอะอยากไป และวันนั้นเราเลยลองไปกินข้าวดู สิ่งแรกที่เราสังเกตได้เลยคือ
1.เราหัวใจเต้นแรง
2.เหงื่อแตก
3.หายใจหนัก
4.หน้ามืด ปวดหัว อึดอัด
5.รู้สึกไม่ปลอดภัย
6.อยากวิ่งหนี
ทั้งๆที่ก็แค่กินข้าวที่ร้านตามสั่งหน้ารร.เฉยๆ ไม่ได้อะไรมากมาย
เลยอยากถามว่าอาการเหล่านี้คือคนกลัวความรักใช่มั้ยคะ?
แล้วถ้าใช่พอมีวิธีไหนบ้างที่ทำให้หาย ตอนนี้เราคือกลัวเจอแฟนมากในแต่ละวัน ทั้งที่ใจจริงๆ เราอยากวิ่งไปกอดด้วยซ้ำ
ช่วยด้วยค่ะ ต้องทำไงดี
อย่างนี้เรียกว่ากลัวความรักรึป่าวคะ?
คือต้องบอกก่อนว่าเรา อายุ17 จะเข้า18 เราเป็นคนที่จะเก็บตัวมาก น้อยนักจะสุงสิงกับใคร ขนาดคนในบ้านพ่อแม่ เราคุยด้วยน้อยมากจนนับคำได้
แต่ไอ้อาการนี้มันเกิดเมื่อตอนอายุ15 ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มเรามาขอเป็นแฟน เพราะว่าอีกไม่นาน ครอบครัวเขาจะย้ายไปเมกา เขาเลยมาขอเราเป็นแฟน ก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก ไอ้เราก็คบด้วยความแบบ เออ ก็อีกเดี๋ยวก็ไม่ได้เจอกันแล้ว คบๆให้มันหน่อยจะเป็นไรไป เราเลยตอบตกลงไป (แต่เพื่อนเราที่ขอคบเขาก็รู้เหมือนกันว่าคบไปงั้นๆ)
เช้าวันต่อมา เราจะไปรร. ตามปกติ แฟนก็ทักแชทมาสวัสดีตอนเช้า อรุณสวัสดิ์ อะไรประมาณนี้ แต่เรากลับรู้สึกกลัวแปลกๆ รู้สึกใจเต้นแรงแบบไม่ได้ดีใจ แต่เป็นตื่นตระหนก และหวาดระแวง และยิ่งพอแฟนส่งมาอีกว่า 'รออยู่ที่เดิมนะ รีบมา' ปกติตอนเป็นเพื่อนนางก็มักจะส่งแบบนี้ เราก็ไม่เห็นเป็นไร แต่พอมาครั้งนี้กลับรู้สึกว่าไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็นหน้า อยากหนีไปให้ไกล แล้วก็เป็นแบบนี้ มาตลอดตอนคบกัน คือเราหนี แฟนพยายามตามหาเรา ยิ่งถ้าแฟนเจอตัว ร่างกายมันจะเหงื่อแตก สติจะเริ่มหลุด เหมือนกลัวผี แล้วต้องรีบหนี
พอมันเป็นแบบนี้ทุกวัน เราเลยลองไปถามเพื่อนที่สนิทแล้วเล่าให้ฟัง เพื่อนเลยบอก 'ก็ไม่ได้รักมัน ก็ต้องหนีเป็นธรรมดา เพราะว่ารำคาญมันไง' พอเราได้ฟังแบบนั้นแล้วลองคิด เราก็ว่าเออ มันคงจะใช่ หลังจากนั้น เราก็เลยขอเลิกกับแฟน แต่แน่นอนว่าทางนั้นเขาก็ไม่ได้อะไร เพราะรู้แต่แรกอยู่แล้วว่าไมืได้มีใจ คบไปงั้นๆ เลยจบด้วยดี
แต่พอเรา16 ต่อปวช. ไอ้อาการนี้ก็มาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะเราคบกับคนที่ไม่ได้รักแต่อย่างใด แต่ว่าครั้งนี้เป็นเพื่อนเรากับแฟนเพื่อน มาห้างกันแล้วเรามาด้วย เพราะต้องซื้อของทำงานกลุ่ม แน่นอนว่าเขาเป็นแฟนกันยังไงก็ต้องจู๋จี๋กันเป็นธรรมดาตามประสาคนเป็นแฟนกัน ช่วงแรกๆตอนเดินด้วยก็เหงื่อแตก ใจเต็นเร็ว แต่ก็คิดว่าคงเป็นเพราะก่อนหน้านี้วิ่งหากัน ว่าอยู่ตรงไหน เลยไม่ได้ติดใจ
แต่พอไปได้สัก พวกนางบอกรักกัน อยู่ๆเราหน้ามืด เวียนหัวแปลกๆ รู้สึกพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วก เราเลยบอกขอกลับบ้านก่อน แต่พอห่างจากพวกนางได้สักพัก เราก็ไม่มีอาการที่ว่ามาทั้งหมด อยู่ๆก็หายไปแบบงงๆ แต่ก็ด้วยความมองโลกในแง่ดีอีก ก็คิดว่าเมื่อกี้คนมันเยอะ เพราะตอนที่พวกนางบอกรักมันอยู่ตรงร้านค้า ที่เขาลดราคาพอดี คนมุงเยอะ เลยอึดอัด ก็เลยอาจจะวิงเวียนหัว หน้ามืดก็ได้ เลยไม่ได้ติดใจ
แต่ที่มาติดใจก็คือตอนนี้ที่เรากำลังคบกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ คนนี้คือเรารักมาก แล้วเราก็เป็นฝ่ายตามจีบเขาเองเลยด้วย แต่พอได้เป็นแฟนกัน ไอ้อาการที่ว่าก็กลับมาอีก แฟนทักมาอรุณสวัสดิ์ จู่ๆเราก็กลัว หัวใจเต้นเร็ว เหงื่อแตก ทำอะไรไม่ถูก แล้วตอนทักบอกว่าไปกินข้าวด้วยกันมั้ย เรายิ่งกลัวแปลกๆ ทั้งๆที่เราอะอยากไป และวันนั้นเราเลยลองไปกินข้าวดู สิ่งแรกที่เราสังเกตได้เลยคือ
1.เราหัวใจเต้นแรง
2.เหงื่อแตก
3.หายใจหนัก
4.หน้ามืด ปวดหัว อึดอัด
5.รู้สึกไม่ปลอดภัย
6.อยากวิ่งหนี
ทั้งๆที่ก็แค่กินข้าวที่ร้านตามสั่งหน้ารร.เฉยๆ ไม่ได้อะไรมากมาย
เลยอยากถามว่าอาการเหล่านี้คือคนกลัวความรักใช่มั้ยคะ?
แล้วถ้าใช่พอมีวิธีไหนบ้างที่ทำให้หาย ตอนนี้เราคือกลัวเจอแฟนมากในแต่ละวัน ทั้งที่ใจจริงๆ เราอยากวิ่งไปกอดด้วยซ้ำ
ช่วยด้วยค่ะ ต้องทำไงดี