ไม่ได้มีเงินเก็บเป็นหมื่นเป็นแสน เงินเก็บหลักพันยังยาก
ชีวิตปกติ ก็หาได้ใช้ไป จะเก็บก็ไม่พอ แค่มีกินมีใช้ไปวัน ๆ
จะมีเก็บบ้างก็เพื่อใช้จ่ายอะไรที่จำเป็น ที่อยากได้ เก็บเล็กผสมน้อยแล้วก็ซื้อ หมดเงินเก็บ
เคยเป็นช่างตัดผม โดนสั่งปิดร้าน
เคยเป็นช่างเสริมสวย โดนสั่งปิดร้าน
เคยเป็นหมอนวดแผนโบราณ โดนสั่งปิด
เคยทำมาค้าขายวิ่งรอกตามตลาดนัด โดนสั่งปิด
ฯลฯ
สัปดาห์ที่ 3 ที่ทำมาหากินไม่ได้ ไม่มีใครเหลียวแล
สัปดาห์แรก พอถูไถไปได้จากเงินที่พอมีเหลืออยู่
สัปดาห์สอง เริ่มหมดเงิน อาศัยการพึ่งพาซึ่งกันและกัน เชื่อข้าวเชื่อเนื้อเชื่อไข่มากิน หวังเงินห้าพัน
สัปดาห์สาม ร้านที่ให้เชื่อก็ไม่ไหว ตัวเองก็ไม่เหลือเงิน หยิบยืมจนไม่มีที่จะยืม เจ้าหนี้ก็ไม่กล้าให้ยืม ต่างรอว่าจะมีการช่วยเหลือ
แต่ทุกอย่างยังเงียบสนิท และมีแต่ความสับสน
.
หมอทวีศิลป์ เป็นหมอจิตวิทยาไม่ใช่เหรอ ไม่เข้าใจหรือไงว่าภาวการณ์แบบนี้จะเกิดอะไรขึ้น ?
แต่ดูเหมือนหมอเอาความรู้ยัดตุ่มฝังดินไว้แล้ว ลึกซะด้วย
.
เอาไงดี ?
คนทำมาหากินไม่ได้ จะให้เขาดำเนินชีวิตอยู่ได้อย่างไร ..................... โดย หล่อขวัญ
ชีวิตปกติ ก็หาได้ใช้ไป จะเก็บก็ไม่พอ แค่มีกินมีใช้ไปวัน ๆ
จะมีเก็บบ้างก็เพื่อใช้จ่ายอะไรที่จำเป็น ที่อยากได้ เก็บเล็กผสมน้อยแล้วก็ซื้อ หมดเงินเก็บ
เคยเป็นช่างตัดผม โดนสั่งปิดร้าน
เคยเป็นช่างเสริมสวย โดนสั่งปิดร้าน
เคยเป็นหมอนวดแผนโบราณ โดนสั่งปิด
เคยทำมาค้าขายวิ่งรอกตามตลาดนัด โดนสั่งปิด
ฯลฯ
สัปดาห์ที่ 3 ที่ทำมาหากินไม่ได้ ไม่มีใครเหลียวแล
สัปดาห์แรก พอถูไถไปได้จากเงินที่พอมีเหลืออยู่
สัปดาห์สอง เริ่มหมดเงิน อาศัยการพึ่งพาซึ่งกันและกัน เชื่อข้าวเชื่อเนื้อเชื่อไข่มากิน หวังเงินห้าพัน
สัปดาห์สาม ร้านที่ให้เชื่อก็ไม่ไหว ตัวเองก็ไม่เหลือเงิน หยิบยืมจนไม่มีที่จะยืม เจ้าหนี้ก็ไม่กล้าให้ยืม ต่างรอว่าจะมีการช่วยเหลือ
แต่ทุกอย่างยังเงียบสนิท และมีแต่ความสับสน