สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ
#อาจจะเขียนมึน ๆ หน่อยนะคะ
เริ่มแรกเราเป็นเด็กบ้านนอก ตอนนั้นอายุประมาณ ป.5-ป.6 วันนั้นจำได้ว่ามีงานแต่งงานแถวบ้านแล้วเราก็ไปกับแม่ จากนั้นตามประสาเด็ก ๆ เราก็ไปนั่งเล่นกับเพื่อนรุ่นพี่ที่เป็นผู้หญิงตามปกติ แต่พี่เราชวนไปนั่งที่หลังบ้านย่าของพี่เขา (งานแต่งกับบ้านย่าเขาอยู่ใกล้กัน) เราก็ไปนั่งสักพักนึง พอนั่งไปได้สัก 10 นาที ก็มีคนอายุกลางคนมันเดินมานั่งใกล้ๆกับที่พี่เรานั่งมันมาสภาพแบบเมามาก แล้วพี่เราก็ลุกไปนั่ง อีกมุมหนึ่ง ตอนนั้นเราเป็นเด็กเรายังไม่รู้เรื่องอะไรแบบนั้น พี่เราบอกว่าไปนั่งตรงนู่นไหม เราก็บอกว่าไม่เป็นไรเดียวเราดูทีวีตรงนี้ก็ได้ เพราะในหัวเราไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยว่ามันคิดจะทำร้ายเรา สักพักมันก็เอามือมันมาจับที่หลังเรา เลื่อนขึ้นไปที่เสื้อใน เราตกใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย ก็เลยลุกออกมา จังหวะที่เราลุกมันมือไว้
ๆ มือมันจะจับตรงที่ข้างล่างของเรา เราก็ตะโกนเรียกพี่ว่าไอเปดนี้มันลวนลามกู พี่เราก็ด่ามันไป เราเสียใจมาก พี่เราก็เลยพามานั่งที่บ้านให้เราใจเย็นๆ เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ครั้งแรก ที่เราลืมไม่ลงเลยเราไม่กล้าบอกใครกลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่เชื่อ เพราะมันเป็นคนในหมู่บ้าน แต่พอเรากลับบ้านมาเราร้องไห้ แม่เราถามว่าเราเป็นอะไร ตอนแรกเราจะไม่บอก สุดท้ายก็เล่าให้แม่ฟัง แม่เราก็ด่าเราว่านั่งทำอะไรตรงนั้น เราบอกว่าพี่ชวนเราไปเราไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้จริงๆ กว่าเราจะทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้ มันทรมานมากๆเลย เวลาเรานอนถ้าคืนไหนเราเผลอคิดถึงเรื่องไอ
นั้น เราจะนอนไม่หลับเลย เพราะเรารู้สึกแย่มาก ๆ ผ่านมาประมาณ 6-7 เรื่องนี้เราพึ่งมาบอกพ่อ พ่อเราให้กำลังใจเราบอกว่าเรื่องมันผ่านไปแล้ว อย่าไปคิดเลย เครียดเปล่าๆ ใครไม่เจอกับตัวบอกเลยไม่รู้สึก
#เรื่องที่สอง คือโดนแอบถ่าย
บ้านเราเป็นบ้านไม้ที่มีรูเต็มบ้านไปหมด แล้วบ้านเราเป็นบ้านสมัยก่อน ซึ่งห้องน้ำจะอยู่ข้างนอก แต่พ่อทำที่อาบน้ำให้ในบ้านแต่ไม่มีประตู ไว้สำหรับอาบน้ำอย่างเดียว เราก็เลยต้องใช้ผ้าถุงอาบ ถ้าแก้ผ้าข้างนอกก็อาจจะเห็นได้ วันนั้นเป็นช่วงเวลา 1 ทุ่มกว่าๆก็เริ่มมืดแล้ว เราก็อาบน้ำ ร้องเพลง ตามปกติ พอเราอาบเสร็จเราก็จะเปลี่ยนจากผ้าถุงแล้วใส่ผ้าขนหนู บังเอิญเราเงยหน้าไปที่ตรงที่มันเป็นรู เราเห็นโทรศัพท์ ตอนแรกเรานึกว่าเราตาฟาด เราขยี้ตาสรุปมันเป็นโทรศัพท์จริง ๆ เราตะโกนเรียกแม่บอกว่า "แม่มีคนลักถ่ายรูป" แม่วิ่งมาอย่างไว้ เรายืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหนใจคือหวิวมากกลัวว่ามันจะเห็นนูนเห็นนี้คิดไปไกลแล้ว พ่อเราก็ไม่อยู่วันนั้นพ่อไปหากบ เลยอยู่กับแม่สองคน พอพ่อกลับมาแม่ก็บอกพ่อ ส่วนเราคือนั่งไม่พูดไม่จาร้องไห้ จิตตกมากเพราะกลัวมากจริง ๆ พอเช้ามาพ่อก็เลยเอาเสื้อในเก่าแม่เราไปแขวนไว้ข้างบ้านเผื่อจะจับสังเกตอาการคนที่ทำได้ แต่ในใจเรารู้แล้วว่ามันคือใคร มันคือเด็กวัยรุ่นที่อยู่หน้าบ้านเรา เพราะเราเคยเห็นโทรศัพท์มันเราจำได้ ก็บอกพ่อว่าไอเปดนี้แหล้ะ จำได้ ใจอยากแจ้งความมากๆ แต่ตอนนั้นพ่อบอกว่าไม่ต้องเพราะสงสารแม่มันให้เวนกรรมมันตามเอาเอง เราก็นอนตาเปิดทุกคืน นอนไม่ได้กินข้าวไม่ได้เลย เครียดแบบสุดๆ
##สรุปแล้วที่มันมาถ่ายเรา เพราะมันเป็นโรคจิต มันตามไปแอบดูคนในหมู่บ้านเกือบทั้งหมดแล้ว ลักกางเกงใน เสื้อในของแม่เราหายทุกวัน สรุปเสื้อในเกงในที่มันลักไปมันเอาไปทิ้งในป่าแล้วคนไปเจอ ชาตเวน
ทุกวันนี้เวลากลับบ้านก็เจอไอ
นี้ทุกครั้ง แต่ตอนนี้อุ่นใจขึ้นมานิดนึงมันมีเมียแล้ว คงไม่แอบดูชาวบ้านเขาอีก
####
จบแล้วนะคะ นี้เป็นเรื่องจริงของ น้องสาว จขกท นะคะมาเล่าสู่กันฟังค่ะ ผิดพลาดประการใดกราบขอโทษด้วยนะคะ ฝากไว้ให้ผู้หญิงทุกคนระมัดระวังตัวด้วยนะคะ
เคนโดนล่วงละเมิดทางเพศ
#อาจจะเขียนมึน ๆ หน่อยนะคะ
เริ่มแรกเราเป็นเด็กบ้านนอก ตอนนั้นอายุประมาณ ป.5-ป.6 วันนั้นจำได้ว่ามีงานแต่งงานแถวบ้านแล้วเราก็ไปกับแม่ จากนั้นตามประสาเด็ก ๆ เราก็ไปนั่งเล่นกับเพื่อนรุ่นพี่ที่เป็นผู้หญิงตามปกติ แต่พี่เราชวนไปนั่งที่หลังบ้านย่าของพี่เขา (งานแต่งกับบ้านย่าเขาอยู่ใกล้กัน) เราก็ไปนั่งสักพักนึง พอนั่งไปได้สัก 10 นาที ก็มีคนอายุกลางคนมันเดินมานั่งใกล้ๆกับที่พี่เรานั่งมันมาสภาพแบบเมามาก แล้วพี่เราก็ลุกไปนั่ง อีกมุมหนึ่ง ตอนนั้นเราเป็นเด็กเรายังไม่รู้เรื่องอะไรแบบนั้น พี่เราบอกว่าไปนั่งตรงนู่นไหม เราก็บอกว่าไม่เป็นไรเดียวเราดูทีวีตรงนี้ก็ได้ เพราะในหัวเราไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยว่ามันคิดจะทำร้ายเรา สักพักมันก็เอามือมันมาจับที่หลังเรา เลื่อนขึ้นไปที่เสื้อใน เราตกใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย ก็เลยลุกออกมา จังหวะที่เราลุกมันมือไว้
#เรื่องที่สอง คือโดนแอบถ่าย
บ้านเราเป็นบ้านไม้ที่มีรูเต็มบ้านไปหมด แล้วบ้านเราเป็นบ้านสมัยก่อน ซึ่งห้องน้ำจะอยู่ข้างนอก แต่พ่อทำที่อาบน้ำให้ในบ้านแต่ไม่มีประตู ไว้สำหรับอาบน้ำอย่างเดียว เราก็เลยต้องใช้ผ้าถุงอาบ ถ้าแก้ผ้าข้างนอกก็อาจจะเห็นได้ วันนั้นเป็นช่วงเวลา 1 ทุ่มกว่าๆก็เริ่มมืดแล้ว เราก็อาบน้ำ ร้องเพลง ตามปกติ พอเราอาบเสร็จเราก็จะเปลี่ยนจากผ้าถุงแล้วใส่ผ้าขนหนู บังเอิญเราเงยหน้าไปที่ตรงที่มันเป็นรู เราเห็นโทรศัพท์ ตอนแรกเรานึกว่าเราตาฟาด เราขยี้ตาสรุปมันเป็นโทรศัพท์จริง ๆ เราตะโกนเรียกแม่บอกว่า "แม่มีคนลักถ่ายรูป" แม่วิ่งมาอย่างไว้ เรายืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหนใจคือหวิวมากกลัวว่ามันจะเห็นนูนเห็นนี้คิดไปไกลแล้ว พ่อเราก็ไม่อยู่วันนั้นพ่อไปหากบ เลยอยู่กับแม่สองคน พอพ่อกลับมาแม่ก็บอกพ่อ ส่วนเราคือนั่งไม่พูดไม่จาร้องไห้ จิตตกมากเพราะกลัวมากจริง ๆ พอเช้ามาพ่อก็เลยเอาเสื้อในเก่าแม่เราไปแขวนไว้ข้างบ้านเผื่อจะจับสังเกตอาการคนที่ทำได้ แต่ในใจเรารู้แล้วว่ามันคือใคร มันคือเด็กวัยรุ่นที่อยู่หน้าบ้านเรา เพราะเราเคยเห็นโทรศัพท์มันเราจำได้ ก็บอกพ่อว่าไอเปดนี้แหล้ะ จำได้ ใจอยากแจ้งความมากๆ แต่ตอนนั้นพ่อบอกว่าไม่ต้องเพราะสงสารแม่มันให้เวนกรรมมันตามเอาเอง เราก็นอนตาเปิดทุกคืน นอนไม่ได้กินข้าวไม่ได้เลย เครียดแบบสุดๆ
##สรุปแล้วที่มันมาถ่ายเรา เพราะมันเป็นโรคจิต มันตามไปแอบดูคนในหมู่บ้านเกือบทั้งหมดแล้ว ลักกางเกงใน เสื้อในของแม่เราหายทุกวัน สรุปเสื้อในเกงในที่มันลักไปมันเอาไปทิ้งในป่าแล้วคนไปเจอ ชาตเวน
####
จบแล้วนะคะ นี้เป็นเรื่องจริงของ น้องสาว จขกท นะคะมาเล่าสู่กันฟังค่ะ ผิดพลาดประการใดกราบขอโทษด้วยนะคะ ฝากไว้ให้ผู้หญิงทุกคนระมัดระวังตัวด้วยนะคะ