คือเรามีเพื่อนคนหนึ่งสนิทกันมากๆ(เราเป็นผู้หญิงส่วนมันเป็นผู้ชาย)บ้านอยู่ตรงข้ามกันรู้จักกันตั้งแต่จำความไม่ได้ไปไหนตัวติดกันตลอดจนวันหนึ่งที่มันไปเรียนต่อมัธยม(มันไปอยู่กับลุง)ที่กรุงเทพเรารู้สึกเหงาๆตอนไม่มีมันอยู่ด้วยทั้งที่ก็มีเพื่อนตั้งเยอะเเต่ก็ยังคิดถึงมันอยู่ดี ช่วงปีสองปีเเรกมันก็มาปีละ2ครั้งตอนปิดเทอมตอนมันมารู้สึกดีมากๆเเบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนใจมันหวิวๆเเปลกเริ่มรู้สึกเเบบเเปลกๆเเต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดว่าจะชอบมันรึเปล่า เพราะตอนนั้นเราชอบรุ่นพี่อีกคนอยู่ ตอนอยู่กับมันเรามีความสุขมากๆสบายใจสุดๆพอมันกลับไปเท่านั้นเเหละคิดถึงมันนักกว่าเดิมอีกรู้สึกนอยๆ แต่ก็ยังรอมันกลับมาเหมือนเดิมนับวันนับคืนรอเลยเเหละ5555 แต่ปีนี้ตอนปิดเทอม1มันก็ไม่มาเพราะมันต้องทำเรื่องย้ายไปโรงเรียนอื่นก็นับวันรออีกจนถึงปิดเทอม2 แม่มันก็จะไปรับมันกลับบ้านเราก็รอว่ามันจะมาเมื่อไหร่แต่มันก็ยังมาไม่ได้อยู่ดีเพราะมันสอบเข้าโรงเรียนไม่ติดเลยรอไปสอบรอบสอง5555 ในใจก็คิดว่ามันคงไม่มาจริงๆแล้วเเหละ แต่ยายมันก็มาบอกว่าอาทิตย์หน้ามันจะมา แต่ก็มาไม่ได้อีกเพราะเค้าปิดจังหวัดปิดหมู่บ้านกันเเล้ว(เวรกรรม5555) นี่คือเศร้ากว่าเดิมไปอีกเก็บหน้ามันไปฝัน มองไปทางไหนก็เห็นเเต่หน้ามันทำอะไรก็คิดถึงมันถึงจะเเชทคุยกันทุกวันก็เหอะตอนคุยเเชทกันมีคำถามที่จะถามมันเยอะเเยะแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรไปได้เเต่คุยยั่วโมโหมันไปวันๆ แต่พอไปปรึกษาเพื่อนอีกคนดูเพราะไม่เคยเป็นเเบบนี้กับใครมาก่อน(โง่เรื่องความรักจริงๆ5555)เพื่อนอีกคนก็บอกว่าเราอาจจะชอบมันแต่นี่ก็ยังไม่เชื่อเลยอยากจะมาถามทุกคนว่าเคยเป็นเเบบนี้กับเพื่อนสนิทตัวเองกันมั้ย
กำลังสงสัยว่าเราเเอบชอบเพื่อนสนิท