เราเป็นคนตรงๆ ไม่อ่อนน้อม ไม่ยอม กับพวกบางประเภท แม่บอกว่าเราผิด

เราโตมาจากบ้านที่ครอบครัว ค่อนข้างยากจนมากค่ะ จำความได้ครอบครัวก็โดนเอาเปรียบตลอด เมื่อก่อนบ้านเราเป็นบ้านสังกะสี หลังเล็กๆ ประมาณว่า วางที่นอน 6ฟุต แล้วเหลือพื้นที่ อีก 4 ฟุต เป็นห้องครัว และห้องโถง อยู่กัน 5 คน มี พ่อ แม่ ฉัน และน้องอีก2 คน  มีเครื่องใช้ไฟฟ้าอยู่ 4 อย่าง คือ ทีวี(ไม่ค่อยได้ดูเพราะพ่อเอาไปจำนำมาซื้อข้าว) พัด หม้อหุงข้าว หลอดไฟ 1 หลอด อาศัยอยู่ในที่ดินย่า มีบ้านรวมกัน3 หลัง ใน 2 หลัง เป็นบ้าน ย่า และ ลูกสาวของย่า ที่มีทุกอย่างครบครัน หลังใหญ่ ค่าไฟมา 500 บาท บ้าน เราออก 200 บาท เราก็เลยเริ่มไม่เห็นความยุติธรรมในตอนนั้น เราถามผู้ใหญ่ไปตรงว่าทำ แม่ถึงจ่ายค่าไฟแพงกว่าใคร ได้คำตอบมาว่า บ้านเราพ่วงไฟ ทำให้ไฟแพงขึ้น หลังจากนั้นไม่นาน พ่อกับแม่ก็พาเรามาทำบ้านอยู่ในที่ต้นตระกูล ข้างนอก ตอนนั้นฉันมีความสุขมากที่รู้ว่า พ่อแม่จะไม่ถูกเอาเปรียบอีกต่อไปแล้ว ในขณะที่พ่อกำลังทำบ้าน ก็มีตำรวจมา 2 นาย มาจับพ่อข้อหาบุกรุก แล้วก็มีญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง เดินมาหาแม่ พร้อมเอกสาร ให้เช่าที่อยู่ แม่ไม่ยอมเซ็นต์ จึงรีบไปบอก ย่าใหญ่ ที่เป็นพี่สาวของย่าเรา เขาก็รีบมาสั่งให้ตำรวจปล่อยตัวพ่อ ตำรวจก็ปล่อย พอไม่นาน อีกลุ่มญาติผู้ใหญ่ทางพ่อ ก็ไปให้กรมที่ดินมาวัดที่ ที่บ้านเรากำลังสร้างอยู่ แล้วให้เรารี้อถอน พ่อกับแม่ร้องไห้ เราเลยรีบไปหาย่าใหญ่ ย่าใหญ่จึงมาไล่กรมที่ดิน แล้วทำการแจ้งความ ให้แบ่งที่ โดยทางอีญาติผู้ใหญ่มันแจ้งกรมที่ดินว่ามีแค่ 2 พี่น้อง ย่าใหญ่จึงบอกว่า มันจะมีแค่2 พี่น้องได้ยังไง มีทั้งหมด 8 คน 2 คนพี่น้อง มันเป็นลูกพ่อใหม่ ที่ดินเป็นที่ดินพ่อเก่า ต้องแบ่ง 8 คน หลังจากแบ่งที่เป็น 8 แปลง พ่อกับแม่จึงได้สร้างบ้านจนเสร็จ หลังจากวัดที่ พ่อเราจึงได้ที่มา 2 งาน ปลูกบ้าน จากนั้นไม่นาน ก็ยังไม่วายถูกกล่าวหา ว่าหน้าด้าน มาแย่งที่เขา ในบรรดาหลานๆ ลูกๆ ของอีญาติผู้ใหญ่ ตั้งแต่นั้นมา เราก็เลยไร้ซื่งคำว่า มารยาทกับคนพวกนี้ จนเรียกว่าจดในสมองว่า ไม่เผาผีก็ได้ เพราะทุกวันนี้ มันก็ยัง ไม่เลิกไม่รา ตอดนิด เอาหน่อยตลอด แต่พ่อกับแม่ว่าเรา ทำไม่ถูก เราเป็นคนเด็กกว่า ต้องเคารพ ผู้ใหญ่ แต่เราทำใจเคารพไม่ได้จริงๆอ่ะ ทางหลวงหายไป มันยังมาโทษว่าเราเอาเลย บ้านกูมีแค่ 2 งาน วัดเลยก็ได้ บ้านมันเป็น10ไร่ กูเซ็ง