เราขอเล่ารายละเอียดตั้งแต่ต้นเลยนะคะ เผื่อว่าคนอื่นมองมามันจะเห็นได้ชัดกว่าเราที่มีแต่ความรู้สึกมาตัดสินทั้ง ๆ ที่พยายามแยกแยะแล้ว แต่ก็แยกไม่ออก ขอเล่าเลยนะคะ (ยาวนิดนึงนะคะ)
คือเจ้าของกระทู้คบกับแฟนคนนี้ตอนปีสุดท้ายที่จะจบมหาลัย เอาจริงคือตอนนั้นเรายังไม่คิดว่าจะคบกับคนนี้จริง ๆ เขาเข้ามาจีบเรา เราไม่ค่อยชอบเขาเลย เพราะอะไรรู้ไหมคะ? เขาตามตื๊อคอยทักหาเรา ใช้คำพูดจีบที่เลี่ยน ๆ มั่วสุมกินเหล้า เขาทักมา แต่ตอนนั้นเราคิดว่าเราก็ตอบกลับไปตามมารยาท คือนาน ๆ แบบนานมากกว่าจะตอบ คือตอบพอให้ไม่น่าเกียจ
เขาตามจีบอยู่ระยะนึง แต่ทีนี้มันมีช่วงนึงที่เรายุ่งกับงานตอนใกล้จบ คือเรายุ่งมากจริง ๆ ไม่รู้ไปทำอีท่าไหน คือไม่ได้อ่านไม่ได้ใส่ใจแล้วรู้ตัวอีกทีคือไอ้ที่เราตอบไปคือตกลงเป็นแฟนกับเขา ถ้าปกติเราก็แค่ไม่คุยต่อใช่ไหมหละคะ? ถ้าไม่ชอบ แต่!! ไม่จ้า เจ้าของกระทู้ตอนนั้นก็ไม่ได้มีใคร อีกอย่างก็ลองคุยดู ถ้าไม่โอเคก็เลิก ในใจคิดแบบนั้น ก็เลยคุยต่อจ้าาาา
ทีนี้คือพอคุยกัน เราก็ได้มีโอกาสรู้รายละเอียดของกันและกันมากขึ้น คือ ตอนนั้นเขาอายุ 24 ปี ยังไม่มีงานทำ ที่สำคัญตอนเรียนม.ปลายเค้าก็เรียนไม่จบ เลยทำให้ได้แค่วุฒิม.3 เค้าบอกว่าช่วงเรียนม.ปลายเค้าเกเร บวกกับตอนปีสุดท้าย พ่อแม่เค้าแยกทางกัน ต่างคนต่างไป ปล่อยเขาไว้กับน้องให้อยู่บ้านหาเลี้ยงกันเอง ซึ่งตอนนั้นทุกคนกำลังอยู่ในวัยเรียน ทำให้ทั้งเขาและน้องต้องหยุดเรียนไปโดยปริยาย (อันนี้พอคบกันก็รู้ว่าคือเรื่องจริง)
ต่อเลยนะคะ ไอ้เรื่องวุฒิเราพอมีเหตุผลนะ ถึงแม้จะติดตรงเกเร แต่เรื่องไม่มีงานทำ อายุ 24 ปีแล้วมันน่าคิดนะคะ ไม่ใช่ว่าเราดูถูกหรืออะไรนะคะ คือตอนนั้นทำไมยังไม่มีงานทำหละ คือหาเหตุผลไม่ได้เลย
เราก็เลยกะจะเลิกคุยกับเขาค่ะ เพราะเราคิดว่ายังไง ๆ เราก็ไม่ได้ชอบเขา อีกอย่างนะคะ คือพ่อแม่เราคาดหวังอยากให้เรารับราชการ ครอบครัวเราลำบากกันมากค่ะ ทีนี้ดิฉันก็เกิดความคิดว่า อย่างน้อยครอบครัวตัวดิฉันเองก็จน ลำบากกับพ่อแม่มาก็เยอะ ก็น่าจะคบกับผู้ชายที่ ทัศนคติ ความคิด การศึกษาความเป็นอยู่ที่ใกล้เคียงหรือเท่ากันน่าจะดีกว่าไหม เพราะตอนนี้ครอบครัวเราก็ลำบาก ตอนนี้คงช่วยเหลืออะไรใครไม่ได้ อีกอย่างก็แค่เพิ่งคุยกันเอง
เราเลยตัดสินใจจะเลิกคุยกับเขาค่ะ บอกเหตุผลเขาไปตรง ๆ ค่ะ เขาก็บอกเขาไม่เลิก เขาจะหางานทำ แล้วเขาก็หางานทำค่ะ (เออ หรือเรามองผิดไปหว่า) จากนั้นเราก็คบกับเขาต่อค่ะ เขาก็ทำงานมาระยะนึง ทีนี้นะคะท่านผู้ชม เราดันไปจับได้ว่าเขาแอบใช้ยาเสพติด เอาหละค่ะ เดี๊ยนขอจบการสนทนา คือไม่เอาแล้วค่ะ เราก็เลิกคุยกับเขา เพราะอีก 1 อาทิตย์ก็จะเรียนจบได้ย้ายกลับบ้านแล้ว (เจ้าของกระทู้ไปเรียนคนละจังหวัดกับจังหวัดบ้านเกิดค่ะ) คงไม่มีอะไรต้องติดค้างกันแล้ว แต่ ๆ ๆ มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นค่ะท่านผู้ชม 2 วันสุดท้ายเขามาหาเราถึงห้อง (เอาไงดีวะ) มาหาถึงห้องแล้วไล่ก็ไม่กลับ แถมมาเก็บของกลับบ้านช่วย (เอ๋า! ทำไงดี สุดท้ายฉันก็เออออห่อหมก เพราะยังไงก็จะกลับบ้านแล้วตามฉันไม่ได้แน่นอน) แต่ทีนี้พอกลับบ้านค่ะ เขาก็โทรหาเรา ทักหาเรา โมเม้นต์เดิมค่ะไม่มีคนคุย (แต่ก็อยู่ได้นะ มีความสุขด้วย) ก็มีการรับสายบางครั้ง มีการตอบบ้างบางครั้งจนกลับมาคุยกันอีก เขาสัญญาว่าเขาจะเลิก ช่วงนั้นเราก็เตรียมตัวสอบเข้ารับราชการ เขาก็คอยให้กำลังใจตลอด จนเราสอบได้ในที่สุด แล้วไปทำงานต่างอำเภอกับอำเภอที่เกิด แต่อีกแล้วค่ะเราดันจับได้ว่าเขายังไม่เลิกใช้ยาเสพติดอีก มหากาพย์ความรัก ๆ เลิก ๆ ได้เริ่มขึ้น จนใช้เวลามาปีกว่า จนเราว่าเขาเลิกยุ่งกับนาเสพติดแล้ว เลยไม่คิดเรื่องนี้แล้ว (แต่เราไม่มั่นใจว่าในอนาคตข้างหน้าจะกลับมาใช้อีกไหม) ส่วนเรื่องงานที่เขาทำ ก็ทำ ๆ เลิก ๆ ทำที่ไหนได้ไม่นานก็เลิก เปลี่ยนงานว่างงานมาก็หลายครั้ง แต่ฉันไม่ซีเรียสเพราะก็คิดว่าไม่ได้รักเขา (อะไรเนี่ย!!! นี่ก็นั่งงงตัวเอง)
จนเวลาล่วงเลยเข้ามาปีที่ 2 เราทะเลาะกันหนักขึ้น เรื่องงาน เรื่องทัศนคติ การมองอนาคตร่วมกันไปคนละทางเลยค่ะ ดิฉันอยากเลิกมาก ไม่อยากคุยกับเขา ไม่ติดต่อ ไม่อะไรทั้งนั้น หายจากกันไป ดิฉันปิดเครื่องบล็อกเฟสไลน์ครั้งละ 5 วัน 3 วันบ้าง จนเราบังเอิญจับได้ว่าเขาแอบไปมีอะไรกับคนที่ทำงานในโรงงานด้วยกัน (ครั้งเดียว) เพิ่งคุยกันได้สามอาทิตย์จ้า เอาจริงตลอดเวลาที่คบกันมาเขาก็แอบไปเหล่สาว จีบคนนั้นคนนี้เรื่อย ๆ นะคะ ใช่ค่ะ!!! ฉันน่าจะเลิกใช่ไหมหละ
แต่!!! ไม่จ้า มานั่งโทษตัวเอง เอ๊ะ!! ที่ผ่านมาเราทำไม่ดีกับเขาไว้หรอ ทำไมเขาไปมีคนอื่น (อะไรดลใจทำให้คิดแบบนั้นก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะช่วงที่คบกัน เราชอบใช้คำพูดรุนแรง บอกว่าเขาไม่ได้เรื่อง ไม่มีอะไรดี ทำไมไม่มีความทะเยอทะยาน บลา ๆ ๆ) ดิฉันก็คิดว่าดิฉันเป็นคนผิด
ลืมบอกไปค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันมาก็มีคนแวะเวียนเข้ามาในชีวิตดิฉันเหมือนกันค่ะ ส่วนใหญ่ก็จบป.ตรีมีงานทำ หรือรับราชการเหมือนกับดิฉันนี่แหละค่ะ แต่ก็โดนนางสะกัดกั้นไล่ให้ไปจากชีวิตดิฉันตลอด ดิฉันก็ยอมนะคะ เพราะคิดว่าคนเป็นแฟนก็ไม่ได้อยากให้แฟนมีใครคนอื่นเป็นธรรมดา (ดูคิดเข้าค่ะ 555)
ต่อนะคะจากนั้นพอดิฉันรู้สึกผิด พอเขาไปมีคนใหม่ตอนแรกกะจะเลิกแน่นอนเพราะฉันไม่ได้รักเขาอยู่แล้ว แต่เอาเข้าจริงคือเพิ่งรู้ค่ะว่าไม่อยากเสียเขาไปเลย ก็เลยขอร้องให้เขาหยุดความสัมพันธ์นั้นซะ แล้วดิฉันก็ทำทุกอย่างค่ะ ยอมตายถวายชีวีดูแลเขาเพราะคิดว่าเขาไปมีคนอื่นเพราะเราไม่ดูแล (เพราะที่ผ่านมาถึงเขาจะเหล่สาว จีบสาวแต่ก็ไม่เคยถึงขั้นนี้ซักคน)
เขาเลยลาออก นี่คงเป็นครั้งแรกที่ดิฉันดีใจที่เขาลาออกจากงาน จากนั้นก็อยู่บ้านไม่มีงานทำ 1 เดือน วันนั้นเป็นวันเกิดเรา เราไปเลี้ยงฉลองกันที่บ้านเขาเพราะดิฉันไม่ได้กลับบ้านค่ะ ยอมรับค่ะ เราเมาทั้งคู่ทะเลาะกันหนักมาก เราพุดไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เราก็พูดทุกอย่างที่เราอยากจะพูด พูดแม้กระทั่งหมายตาคนนั้นคนนี้ไว้แล้ว ทีนี้เขาชกเราเลยค่ะ ส่วนเราหรอคะ? ไม่รู้เรื่อง!! เมาไม่ได้สติ แต่ก็พอจำได้ (จำได้เพราะตอนเช้ามาปะติดปะต่อกันค่ะ) จากนั้นเขาก็พาเราไปอาบน้ำ ให้เราอ้วก แล้วก็เข้านอน ตื่นเช้ามาคือปากเราแตก จับได้อีกว่าทักไปจีบสาว อ้าว!!! ทำกันขนาดนี้ได้ไงวะ ไม่ไหวแล้วโว้ยยยย เราเลยคิดว่าจะไปจากเขาให้ได้ มันไม่ไหวแล้ว แต่เขาก็ขอโทษดูแลเราอย่างดี เขารู้สึกผิด เราไม่ได้ยกโทษให้ค่ะ คือเราขี้เกียจจะคุย ไม่อยากคุยไม่อยากรับรู้ มันเบื่อมากค่ะ สุด ๆ กำกำปั้นรอเวลากลับบ้าน เราเลยหยุดพูด เขาก็เข้าใจว่าเรายกโทษให้แล้วก็คุยกันต่อ
แต่หารู้ไม่ เราได้เปิดโอกาสให้เราได้คุยกับผช.คนนึง ซึ่งคนนี้เป็นคนดีมากกกกก ก.ไก่ล้านตัว เรียนมหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน แต่คนละสาขา เพื่อนเราที่เรียนสาขาเดียวกับเขาการันตีเลยว่าเขาดีมากกกก (ยิ้มเลยค่ะ คนนี้แหละพ่อของลูกที่ตามหา) เราได้คุยกันค่ะกำลังสานสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
เราคิดว่าจะบอกเลิกแฟน ดันจับได้ว่าแอบไปเหล่สาว ทักจีบเขาอีกแล้วค่ะ (อะไรกัน!) ดีหละงานนี้ ฉันไปแน่นอน (ดีใจค่ะ ดีใจมาก จะได้เลิกแล้ว)
เลิกค่ะ! เลิกแน่นอน เราบอกเลิกค่ะ เลิกจริงเลิกจังรอบนี้ตามเราไม่ได้แน่นอนเพราะเรากลับบ้าน
เราเลิกแล้วบอกเขาห้ามมายุ่งกับผช.คนนี้เด็ดขาด เพราะเขาเป็นคนดี ฉันจะไม่ยอมให้นายมาทำเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว เพราะคนนี้ฉันจริงจัง
เลิกกันผ่านไปสองวันแฟนง้อ ขอร้องอ้อนวอนให้กลับไป แต่เราบอกไม่ไหวแล้ว เขาก็เลยยอมและเลิกโทร วันที่สามค่ะ น้ำตาไหลเลย T_T คิดถึงเขาค่ะ รู้สึกใจหาย เรื่องคนใหม่เราหยุดคุยเลยค่ะ (คนใหม่เขายังไม่รู้อะไรเลยนะคะ แค่คุยกันแล้วหยุด) เพราะรู้แล้วว่าตัดใจจากแฟนไม่ได้ กลัวเขาเสียใจค่ะ ไม่อยากให้ถลำลึกไปกว่านี้
เราคิดถึง โหยหาแต่แฟน จนเราตัดสินใจโทรไปหาแฟน เขาบอกกับเราว่าเขาจะไม่ทำเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว แล้ววันนี้เราก็คืนดีกันค่ะ
แฟนขอให้หยุดคุยกับคนใหม่ แต่ทุกคนคะ? เราคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่คะที่กลับไปคบกับเขาอีก ทั้ง ๆ ที่เรารอคอยวันเลิกมาตลอด และเราก็เจอผช.ที่เราคิดว่าดีแล้ว
เราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ? หรือจะกลับไปเลิกกับแฟนอีกคะ? เราสับสนมากค่ะตอนนี้
เรารู้ว่าเราโลเล อย่าด่าแรงนะคะ เอาเบา ๆ ค่ะ 55555
ทำไมเรานั่งมองตัวเองเหมือนเด็กเลยค่ะ (ความรักทำได้ทุกอย่างจริง ๆ)
ป.ล. แท็กห้องครอบครัวเพื่ออยากได้คำแนะนำจากคนมีครอบครัวด้วยค่ะ
แท็กผิดถูกยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
แฟนไม่ดี ถ้ามีโอกาสเจอคนที่ดีกว่าจะเลิกกับแฟนไหมคะ?
คือเจ้าของกระทู้คบกับแฟนคนนี้ตอนปีสุดท้ายที่จะจบมหาลัย เอาจริงคือตอนนั้นเรายังไม่คิดว่าจะคบกับคนนี้จริง ๆ เขาเข้ามาจีบเรา เราไม่ค่อยชอบเขาเลย เพราะอะไรรู้ไหมคะ? เขาตามตื๊อคอยทักหาเรา ใช้คำพูดจีบที่เลี่ยน ๆ มั่วสุมกินเหล้า เขาทักมา แต่ตอนนั้นเราคิดว่าเราก็ตอบกลับไปตามมารยาท คือนาน ๆ แบบนานมากกว่าจะตอบ คือตอบพอให้ไม่น่าเกียจ
เขาตามจีบอยู่ระยะนึง แต่ทีนี้มันมีช่วงนึงที่เรายุ่งกับงานตอนใกล้จบ คือเรายุ่งมากจริง ๆ ไม่รู้ไปทำอีท่าไหน คือไม่ได้อ่านไม่ได้ใส่ใจแล้วรู้ตัวอีกทีคือไอ้ที่เราตอบไปคือตกลงเป็นแฟนกับเขา ถ้าปกติเราก็แค่ไม่คุยต่อใช่ไหมหละคะ? ถ้าไม่ชอบ แต่!! ไม่จ้า เจ้าของกระทู้ตอนนั้นก็ไม่ได้มีใคร อีกอย่างก็ลองคุยดู ถ้าไม่โอเคก็เลิก ในใจคิดแบบนั้น ก็เลยคุยต่อจ้าาาา
ทีนี้คือพอคุยกัน เราก็ได้มีโอกาสรู้รายละเอียดของกันและกันมากขึ้น คือ ตอนนั้นเขาอายุ 24 ปี ยังไม่มีงานทำ ที่สำคัญตอนเรียนม.ปลายเค้าก็เรียนไม่จบ เลยทำให้ได้แค่วุฒิม.3 เค้าบอกว่าช่วงเรียนม.ปลายเค้าเกเร บวกกับตอนปีสุดท้าย พ่อแม่เค้าแยกทางกัน ต่างคนต่างไป ปล่อยเขาไว้กับน้องให้อยู่บ้านหาเลี้ยงกันเอง ซึ่งตอนนั้นทุกคนกำลังอยู่ในวัยเรียน ทำให้ทั้งเขาและน้องต้องหยุดเรียนไปโดยปริยาย (อันนี้พอคบกันก็รู้ว่าคือเรื่องจริง)
ต่อเลยนะคะ ไอ้เรื่องวุฒิเราพอมีเหตุผลนะ ถึงแม้จะติดตรงเกเร แต่เรื่องไม่มีงานทำ อายุ 24 ปีแล้วมันน่าคิดนะคะ ไม่ใช่ว่าเราดูถูกหรืออะไรนะคะ คือตอนนั้นทำไมยังไม่มีงานทำหละ คือหาเหตุผลไม่ได้เลย
เราก็เลยกะจะเลิกคุยกับเขาค่ะ เพราะเราคิดว่ายังไง ๆ เราก็ไม่ได้ชอบเขา อีกอย่างนะคะ คือพ่อแม่เราคาดหวังอยากให้เรารับราชการ ครอบครัวเราลำบากกันมากค่ะ ทีนี้ดิฉันก็เกิดความคิดว่า อย่างน้อยครอบครัวตัวดิฉันเองก็จน ลำบากกับพ่อแม่มาก็เยอะ ก็น่าจะคบกับผู้ชายที่ ทัศนคติ ความคิด การศึกษาความเป็นอยู่ที่ใกล้เคียงหรือเท่ากันน่าจะดีกว่าไหม เพราะตอนนี้ครอบครัวเราก็ลำบาก ตอนนี้คงช่วยเหลืออะไรใครไม่ได้ อีกอย่างก็แค่เพิ่งคุยกันเอง
เราเลยตัดสินใจจะเลิกคุยกับเขาค่ะ บอกเหตุผลเขาไปตรง ๆ ค่ะ เขาก็บอกเขาไม่เลิก เขาจะหางานทำ แล้วเขาก็หางานทำค่ะ (เออ หรือเรามองผิดไปหว่า) จากนั้นเราก็คบกับเขาต่อค่ะ เขาก็ทำงานมาระยะนึง ทีนี้นะคะท่านผู้ชม เราดันไปจับได้ว่าเขาแอบใช้ยาเสพติด เอาหละค่ะ เดี๊ยนขอจบการสนทนา คือไม่เอาแล้วค่ะ เราก็เลิกคุยกับเขา เพราะอีก 1 อาทิตย์ก็จะเรียนจบได้ย้ายกลับบ้านแล้ว (เจ้าของกระทู้ไปเรียนคนละจังหวัดกับจังหวัดบ้านเกิดค่ะ) คงไม่มีอะไรต้องติดค้างกันแล้ว แต่ ๆ ๆ มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นค่ะท่านผู้ชม 2 วันสุดท้ายเขามาหาเราถึงห้อง (เอาไงดีวะ) มาหาถึงห้องแล้วไล่ก็ไม่กลับ แถมมาเก็บของกลับบ้านช่วย (เอ๋า! ทำไงดี สุดท้ายฉันก็เออออห่อหมก เพราะยังไงก็จะกลับบ้านแล้วตามฉันไม่ได้แน่นอน) แต่ทีนี้พอกลับบ้านค่ะ เขาก็โทรหาเรา ทักหาเรา โมเม้นต์เดิมค่ะไม่มีคนคุย (แต่ก็อยู่ได้นะ มีความสุขด้วย) ก็มีการรับสายบางครั้ง มีการตอบบ้างบางครั้งจนกลับมาคุยกันอีก เขาสัญญาว่าเขาจะเลิก ช่วงนั้นเราก็เตรียมตัวสอบเข้ารับราชการ เขาก็คอยให้กำลังใจตลอด จนเราสอบได้ในที่สุด แล้วไปทำงานต่างอำเภอกับอำเภอที่เกิด แต่อีกแล้วค่ะเราดันจับได้ว่าเขายังไม่เลิกใช้ยาเสพติดอีก มหากาพย์ความรัก ๆ เลิก ๆ ได้เริ่มขึ้น จนใช้เวลามาปีกว่า จนเราว่าเขาเลิกยุ่งกับนาเสพติดแล้ว เลยไม่คิดเรื่องนี้แล้ว (แต่เราไม่มั่นใจว่าในอนาคตข้างหน้าจะกลับมาใช้อีกไหม) ส่วนเรื่องงานที่เขาทำ ก็ทำ ๆ เลิก ๆ ทำที่ไหนได้ไม่นานก็เลิก เปลี่ยนงานว่างงานมาก็หลายครั้ง แต่ฉันไม่ซีเรียสเพราะก็คิดว่าไม่ได้รักเขา (อะไรเนี่ย!!! นี่ก็นั่งงงตัวเอง)
จนเวลาล่วงเลยเข้ามาปีที่ 2 เราทะเลาะกันหนักขึ้น เรื่องงาน เรื่องทัศนคติ การมองอนาคตร่วมกันไปคนละทางเลยค่ะ ดิฉันอยากเลิกมาก ไม่อยากคุยกับเขา ไม่ติดต่อ ไม่อะไรทั้งนั้น หายจากกันไป ดิฉันปิดเครื่องบล็อกเฟสไลน์ครั้งละ 5 วัน 3 วันบ้าง จนเราบังเอิญจับได้ว่าเขาแอบไปมีอะไรกับคนที่ทำงานในโรงงานด้วยกัน (ครั้งเดียว) เพิ่งคุยกันได้สามอาทิตย์จ้า เอาจริงตลอดเวลาที่คบกันมาเขาก็แอบไปเหล่สาว จีบคนนั้นคนนี้เรื่อย ๆ นะคะ ใช่ค่ะ!!! ฉันน่าจะเลิกใช่ไหมหละ
แต่!!! ไม่จ้า มานั่งโทษตัวเอง เอ๊ะ!! ที่ผ่านมาเราทำไม่ดีกับเขาไว้หรอ ทำไมเขาไปมีคนอื่น (อะไรดลใจทำให้คิดแบบนั้นก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะช่วงที่คบกัน เราชอบใช้คำพูดรุนแรง บอกว่าเขาไม่ได้เรื่อง ไม่มีอะไรดี ทำไมไม่มีความทะเยอทะยาน บลา ๆ ๆ) ดิฉันก็คิดว่าดิฉันเป็นคนผิด
ลืมบอกไปค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันมาก็มีคนแวะเวียนเข้ามาในชีวิตดิฉันเหมือนกันค่ะ ส่วนใหญ่ก็จบป.ตรีมีงานทำ หรือรับราชการเหมือนกับดิฉันนี่แหละค่ะ แต่ก็โดนนางสะกัดกั้นไล่ให้ไปจากชีวิตดิฉันตลอด ดิฉันก็ยอมนะคะ เพราะคิดว่าคนเป็นแฟนก็ไม่ได้อยากให้แฟนมีใครคนอื่นเป็นธรรมดา (ดูคิดเข้าค่ะ 555)
ต่อนะคะจากนั้นพอดิฉันรู้สึกผิด พอเขาไปมีคนใหม่ตอนแรกกะจะเลิกแน่นอนเพราะฉันไม่ได้รักเขาอยู่แล้ว แต่เอาเข้าจริงคือเพิ่งรู้ค่ะว่าไม่อยากเสียเขาไปเลย ก็เลยขอร้องให้เขาหยุดความสัมพันธ์นั้นซะ แล้วดิฉันก็ทำทุกอย่างค่ะ ยอมตายถวายชีวีดูแลเขาเพราะคิดว่าเขาไปมีคนอื่นเพราะเราไม่ดูแล (เพราะที่ผ่านมาถึงเขาจะเหล่สาว จีบสาวแต่ก็ไม่เคยถึงขั้นนี้ซักคน)
เขาเลยลาออก นี่คงเป็นครั้งแรกที่ดิฉันดีใจที่เขาลาออกจากงาน จากนั้นก็อยู่บ้านไม่มีงานทำ 1 เดือน วันนั้นเป็นวันเกิดเรา เราไปเลี้ยงฉลองกันที่บ้านเขาเพราะดิฉันไม่ได้กลับบ้านค่ะ ยอมรับค่ะ เราเมาทั้งคู่ทะเลาะกันหนักมาก เราพุดไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เราก็พูดทุกอย่างที่เราอยากจะพูด พูดแม้กระทั่งหมายตาคนนั้นคนนี้ไว้แล้ว ทีนี้เขาชกเราเลยค่ะ ส่วนเราหรอคะ? ไม่รู้เรื่อง!! เมาไม่ได้สติ แต่ก็พอจำได้ (จำได้เพราะตอนเช้ามาปะติดปะต่อกันค่ะ) จากนั้นเขาก็พาเราไปอาบน้ำ ให้เราอ้วก แล้วก็เข้านอน ตื่นเช้ามาคือปากเราแตก จับได้อีกว่าทักไปจีบสาว อ้าว!!! ทำกันขนาดนี้ได้ไงวะ ไม่ไหวแล้วโว้ยยยย เราเลยคิดว่าจะไปจากเขาให้ได้ มันไม่ไหวแล้ว แต่เขาก็ขอโทษดูแลเราอย่างดี เขารู้สึกผิด เราไม่ได้ยกโทษให้ค่ะ คือเราขี้เกียจจะคุย ไม่อยากคุยไม่อยากรับรู้ มันเบื่อมากค่ะ สุด ๆ กำกำปั้นรอเวลากลับบ้าน เราเลยหยุดพูด เขาก็เข้าใจว่าเรายกโทษให้แล้วก็คุยกันต่อ
แต่หารู้ไม่ เราได้เปิดโอกาสให้เราได้คุยกับผช.คนนึง ซึ่งคนนี้เป็นคนดีมากกกกก ก.ไก่ล้านตัว เรียนมหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน แต่คนละสาขา เพื่อนเราที่เรียนสาขาเดียวกับเขาการันตีเลยว่าเขาดีมากกกก (ยิ้มเลยค่ะ คนนี้แหละพ่อของลูกที่ตามหา) เราได้คุยกันค่ะกำลังสานสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
เราคิดว่าจะบอกเลิกแฟน ดันจับได้ว่าแอบไปเหล่สาว ทักจีบเขาอีกแล้วค่ะ (อะไรกัน!) ดีหละงานนี้ ฉันไปแน่นอน (ดีใจค่ะ ดีใจมาก จะได้เลิกแล้ว)
เลิกค่ะ! เลิกแน่นอน เราบอกเลิกค่ะ เลิกจริงเลิกจังรอบนี้ตามเราไม่ได้แน่นอนเพราะเรากลับบ้าน
เราเลิกแล้วบอกเขาห้ามมายุ่งกับผช.คนนี้เด็ดขาด เพราะเขาเป็นคนดี ฉันจะไม่ยอมให้นายมาทำเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว เพราะคนนี้ฉันจริงจัง
เลิกกันผ่านไปสองวันแฟนง้อ ขอร้องอ้อนวอนให้กลับไป แต่เราบอกไม่ไหวแล้ว เขาก็เลยยอมและเลิกโทร วันที่สามค่ะ น้ำตาไหลเลย T_T คิดถึงเขาค่ะ รู้สึกใจหาย เรื่องคนใหม่เราหยุดคุยเลยค่ะ (คนใหม่เขายังไม่รู้อะไรเลยนะคะ แค่คุยกันแล้วหยุด) เพราะรู้แล้วว่าตัดใจจากแฟนไม่ได้ กลัวเขาเสียใจค่ะ ไม่อยากให้ถลำลึกไปกว่านี้
เราคิดถึง โหยหาแต่แฟน จนเราตัดสินใจโทรไปหาแฟน เขาบอกกับเราว่าเขาจะไม่ทำเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว แล้ววันนี้เราก็คืนดีกันค่ะ
แฟนขอให้หยุดคุยกับคนใหม่ แต่ทุกคนคะ? เราคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่คะที่กลับไปคบกับเขาอีก ทั้ง ๆ ที่เรารอคอยวันเลิกมาตลอด และเราก็เจอผช.ที่เราคิดว่าดีแล้ว
เราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ? หรือจะกลับไปเลิกกับแฟนอีกคะ? เราสับสนมากค่ะตอนนี้
เรารู้ว่าเราโลเล อย่าด่าแรงนะคะ เอาเบา ๆ ค่ะ 55555
ทำไมเรานั่งมองตัวเองเหมือนเด็กเลยค่ะ (ความรักทำได้ทุกอย่างจริง ๆ)
ป.ล. แท็กห้องครอบครัวเพื่ออยากได้คำแนะนำจากคนมีครอบครัวด้วยค่ะ
แท็กผิดถูกยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ