ขอกำลังใจหน่อยค่ะ

เราจมกับความทุกข์มา2-3เดือนแล้วค่ะ
เพราะปัญหาเรื่องยื่นคะแนนเข้ามหาวิทยาลัย แล้วคะแนนน้อย อาจจะต้องไปเรียนที่อื่นทำให้ครอบครัวหาเช้ากินค่ำอย่างเราลำบากมากค่ะ
และปัญหากับเพื่อนสนิท เรามีเรื่องกันก่อนเรียนจบ ผ่านมาสองเดือนแล้วยังไม่สนิทใจกัน ไม่ค่อยได้แชทคุยกัน เราก็กล้าๆกลัวๆไม่กล้าทักเพราะเหมือนหลายครั้งเขาไม่อยากคุย จนเราเหงาและโดดเดี่ยวเพราะขาดคนเข้าใจที่สุดคนนึงค่ะ

เรารู้สึกไม่มีความสุขเลย มีแต่ความคิดลบๆ เราเครียดจนนอนสะดุ้งกลางคืน ฝันแต่เรื่องเก่าๆ เราโทษตัวเองในอดีตที่ทำข้อสอบพลาดแม้แต่ข้อเดียวก็ตัดสินอนาคตเราแท้ๆ เราทำให้เพื่อนเสียความเชื่อใจอย่างมาก ทั้งที่ตอนเรียนอยู่ยังมีเวลา เรากลับไม่รีบคืนดีให้ไว เรียนรู้แล้วว่าเราควรรักษา " โอกาสกับความเชื่อใจ "ไว้ให้จงได้