** อุทยานพรั่นพรึง ** (กลอนเปล่า)

กระทู้สนทนา


ช่องว่างระหว่างความทะเยอทะยานของอุดมการณ์กับความเป็นจริงยังห่างไกลกันนัก

ณ อุทยานความพรั่นพรึงแห่งหนึ่ง
ทุ่งหญ้าเหลืองเหี่ยวกำลังซุ่มดูหมู่นกพเนจร ซึ่งกำลังจิกทำลายต้นไม้ให้เป็นรังของหนอนปลวก
หมู่ต้นซากุระทักทายหยอกล้อกับต้นหลิวแก่ๆ ซึ่งเพิ่งหายจากโรคประหลาดโควิด-19
ทั้งๆ ที่ต้นซากุระอยู่ยังบริเวณกักตัวนิจนิรันดร์ของรั้วอุทยานฯ
ก็ยังไม่วายกระโดดข้ามรั้วสนธยาออกมาเดินเที่ยวเตร่

ปล่องน้ำแข็งอหังการกำลังละลายลงในซากสยองสุริยันเน่าเปื่อย
มหกรรมอนธการจัดงานเฉลิมฉลอง
ทว่า..ไร้ซึ่งหมู่ดาราฉาย

ล่าสุดโคโรน่าไวรัสกำลังผูกมิตรกับฝูงฝุ่นอวิชชามหากาฬ
นัดวางแผนทำลายมล้างโลกให้ป่นปี้!!

ทุกฝ่ายลอยประชุมรับมืออาวุธชีวภาพพิโรธนา อันมนุษย์วิจัยหน้าโง่ผลิต
เพื่อกำจัดต้นตอกำเนิดของพวกมัน

ก่อนลมหายใจสุดท้ายของทุ่งหญ้าแห้งเหี่ยวเดียวดาวจะลอยล่องบรมโลกานุโลกัย
พวกมันทำหน้าที่สะท้อนกลับแสงอาทิตย์สู่หลุมดำปริศนา
ดูดกลืนจิตวิญญาณคืนกลับสุญตา

ทุกๆ เกล็ดอัตตาหิมะแผ่ปกคลุมรากหญ้าอนัตตา
ชั้นดินเยือกแข็ง แยกเขี้ยวผุผุสีน้ำตาลแดงแห่งสัจธรรม
พลัน! ทุกขังละลายอนิจจังช้าลง และช้าลง

สัตว์อบายมุขจากสวนสัตว์นรกโกศสำเภาแตกนับพันๆ ปีศาจ
ต่างออกหากินเวลากลางวันอันเปล่าไร้แสงสุรีย์
เทคโนโลยีวิญญาณอธิปไตยเสรีกำลังทดสอบบทบาทหน้าที่ของตัวมันเอง

หมีขั้วโลกคว่ำถ้วยกาแฟเมฆีหิมะ
ในขณะที่รุ้งสุริยันยังลิ้มภวังค์สยดสยอง
ตระหนกจ้องมองน้ำแข็งละลายสัมพันธภาพ

ในวันที่ซากุระผีน้อยต้องนอนโรงพยาบาลไตรลักษณ์รวมแพทย์
เข้าadmit ห้องไอ.ซี้.แหง
อุทยานความพรั่นพรึงในสามภพ สั่งปิดตัวเองไม่มีกำหนด.

วันกักตัวรำพึง/ เดือนหนึ่งนัยความสยอง/ ปีทองแห่งไวรัส

Line ID :: @R_WUSOVIRUSMAN

♥♥♥ ขอคารวะภาพอันสวยงามอนัตตา จากน้องเน็ต ครับ ♥♥♥
แก้ไขข้อความเมื่อ
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่