ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมได้ศึกษาประวัติศาสตร์ อารยธรรมต่างๆ ที่ผ่านมาของมนุษย์ ไม่ว่ากี่อารยธรรม กี่พันปีที่ผ่านมากพวกเราอาจจะมีความคิดวิวัฒนาการที่เปลี่ยนไปหลายสิ่งอย่าง แต่สิ่งเดียวที่เราไม่เคยละทิ้งมันได้ คือความโลภ แสวงหาอำนาจความรุนแรง รบราฆ่าฟัน เหมือนมันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถพัฒนาไปได้ไกลกว่านี้อีกแล้ว ทั้งที่เรามีศาสนามาขัดเกลาจิตใจ แต่ก็มิอาจทิ้งสัญชาตญาณดิบนี้ได้ หรือว่าเราเคยวิวัฒนาการถึงขีดสุดมากหลายพันครั้ง แต่จุดจบมันก็เหมือนเดิมทุกๆครั้ง ที่ทำลายล้างเรา ไม่ว่าสงคราม โรคระบาด หรือว่าอะไรก็ตามแต่ แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็จบสิ้น แล้วนับหนึ่งใหม่ไม่รู้จบ เมื่อโลกคิดว่าเราไม่เหมาะสมที่จะดำรงต่อ โลกก็จะรีเซตตัวเอง เพราะไม่เคยมีหลักฐานใดที่เราจะชนะธรรมชาติได้เลย ในทุกๆร้อยหรือสองร้อยปี มันจะมีเหตุการที่จะลดจำนวนประชากร หลักร้อยล้านคนเสมอ เพราะโลกคิดว่า มิอาจจะมีพื้นที่สำหรับพวกเรามากพอ จึงทำการลดจำนวนประชากร เหตุการณ์ในปัจจุบัน โควิด 19 ถือว่าโลกยังปราณี แค่อยากให้เราหยุดพักการทำลายโลกที่เราอาศัย เราใช้ทรัพกรอย่างบ้าคลั่ง ดูแต่ยอดการผลิตไม่เคยสนใจผลเสียที่ตามมา เราตั้งตนเป็นพระเจ้ากำหนดทุกสรรพสิ่งบนโลก เพื่ออยู่บนสุดของห่วงโซอาหาร หากไม่ปรับเปลียนต่อไปโลกจะไม่ปราณีเราอีกต่อไป
โลกกำเนิดเมื่อประมาณ 4,500 ล้านปีก่อน ทำไมมนุษย์เพิ่งมาฉลาดเอาประมาณ 200 ปีที่ ผ่านมา