ถ้าวันนั้น

ถ้าวันนั้น เราได้พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้วยเม็ดเงิน 2.2 ล้านๆ ไม่ใช่ 3.3 ล้านล้าน
วันนี้ เราคงมีเงินเหลืออีก 1.1 ล้านล้านในการช่วยเหลือเรื่องโควิท โดยไม่ต้องกู้เพิ่ม

ถ้าวันนั้น เราได้พัฒนาโครงการจัดการเรียนการสอนโดยเเท็บเล็ตในยุคยิ่งลักษณ์
วันนี้ เราคงไม่ต้องแจกแท็บเล็ต เพื่อเริ่มต้นพัฒนาการสอนออนไลน์ให้กับเด็กนักเรียน

ถ้าวันนั้น เราไม่รังเกียจโครงการรับจำนำข้าวอย่างเอาเป็นเอาตาย
วันนี้ เราอาจมีข้าวเหลือเฟือ ในขณะที่ทั่วโลกมีแนวโน้มจะขาดแคลนในอนาคตอันใกล้นี้

ถ้าวันนั้น เรายอมปิดประเทศ ไม่ให้นักท่องเที่ยวเข้ามาอย่างเสรีในขณะที่ตัวเลขคนติดเชื้อยังน้อยอยู่
วันนี้ เราคงไม่ต้องวิตกจริตกับปัญหาต่างๆอันเกิดจากโรคโควิดอย่างเช่นทุกวันนี้

และเพราะวันนั้น เราไม่ยอมเจ็บ วันนี้เราจึงต้องเจ็บกันไปโดยไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่กันแน่