มีครอบครัวใครที่ใช้คำพูดบั่นทอนจิตใจของลูกบ้างคะ

คือเราเป็นคนเงียบๆค่ะ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาแม้แต่กับญาติพี่น้อง แต่หลังจากนั้นก็เงียบมากกว่าเดิม ส่วนนึงมาจากความเครียดแล้วก็เป็นซึมเศร้า แต่ครอบครัวไม่รู้ค่ะ เพราะไม่ได้บอก เค้าเคยพูดตอนดูข่าวคนเป็นโรคซึมเศร้าว่ามันไร้สาระ
แต่ว่าเค้าชอบพูดบั่นทอนจิตใจเรามาก เราเป็นคนไม่ดื่มเหล้าเมายา สูบบุหรี่ ไม่คิดจะแตะเลย ช่วงปิดเทอม หรือ วันว่างๆ เราทำงานบ้านทุกอย่าง แต่เค้าบอกเราว่าเราทำตัวไม่มีประโยชน์ไม่เหมือนคนบ้านอื่นๆ ทั้งๆที่เราไม่เคยทำอะไรไม่ดีเลย อย่างมากก็แค่เล่นมือถือในห้อง เราไม่เคยได้ออกจากบ้านตั้งแต่เด็กเลย ได้ออกอย่างมากก็ไป ทรรศนะศึกษาและแข่งวิชาการกับทางโรงเรียน นอกนั้นไม่ได้ไปไหนเลย ลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิด เค้าก็ไม่ให้เราออกไปเล่นด้วย เค้าบอกว่าพี่คนนั้นเป็นไม่ดี เราเคยร้องไห้บอกว่าเครียด หรือร้องไห้บอกว่าอยากเรียนอันนี้ แต่เค้ายัดเยียดในสิ่งที่เราโดรตเกลียดให้กับเรา เราไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าอยากให้เรามีอนาคตที่ดีหรืออยากจะให้เราทำให้อนาคตของเค้าสำเร็จโดยใช้เราทำให้ เราเคยพูดครั้งนึงว่าสมัยนี้เรียนยาก แถมบางโรงเรียนไม่มีคุณภาพในการสอน ได้A+ก็ไม่ได้แปลว่าจะเรียนเก่ง แต่เค้าก็ชอบเอาเราไปเปรียบกับคนข้างบ้าน ว่าทำไมเค้าถึงเรียนได้ เค้าได้เป็นหมอ ตำรวจ คุณครู มีแต่งานดีๆ เค้าก็ลำบาก อยากจะพูดเหลือเกินว่า เค้าสมัครใจหรือเค้าชอบในสิ่งที่ทำมันก็ได้หมดแหละ แต่ว่าคุณจะมายัดเยียดเอาอนาคตของคุณมาให้เราทำให้สำเร็จให้กับคุณ ก็คงยาก เราบอกสมัยนี้ยากเหลือเกินกว่าจะได้สิ่งๆหนึ่งมา เราบอกอยากลองหลายๆอย่างก่อน อยากรู้ตัวเองว่าอะไรเหมาะกับเราที่สุด เค้าก็บอกว่า "ลองอะไรไม่รู้" "ลองทำไม" "นี่แหละมันก็เลยไม่ได้ดีเหมือนคนอื่น" หลังจากได้ยินแล้วน้ำตาจะไหล แต่ก็ได้แค่กลั้นไว้เพราะเรามันอายุอ่อนกว่าเค้า พูดอะไรหรือทำอะไรมันไม่ถูกใจเค้า เค้าเคยบอกให้เราไปตายด้วยซ้ำ...นี่หรอคำคำพูดที่ออกมาจากปากของคนในครอบครัว...
ทำไมอ่ะ ถ้าเราจะประสบความสำเร็จตอนอายุ 40 มันแปลกหรอ? ชีวิตของคนเรามันไม่ได้ยึดติดอยู่กับสิ่งเดียวไปตลอดชีวิตนะ...
.
.
เรามาแค่ระบายนะ แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่ามีใครเป็นเหมือนเรามั้ยย