สวัสดีค่ะกระทู้นี้เราจะมาอธิบายในเรื่องของการทำแท้งก่อนหน้าที่จะมาตั้งกระทู้ก็คิดไว้สักพักแล้วแหละค่ะว่าจะตั้งดีมั้ยเพราะเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากคนบางกลุ่มอาจจะรับไม่ได้แต่เราก็อยากเล่าประสบการณ์ของเราเผื่อจะเป็นประโยชน์ให้กับคนอีกกลุ่มที่เรียกว่า“ท้องไม่พร้อม” เหมือนเราก็ได้เราก็ไม่ได้อยากจะสนับสนุนการทำแท้งหรอกนะคะแต่ในเมื่อชีวิตเป็นของเราคนอื่นเขาไม่ได้มารับความรู้สึกของเราการที่เราตัดสินใจเองเป็นเรื่องที่ดีที่สุดค่ะ
ตั้งแต่วันที่ทราบว่าตัวเองท้องตอนนั้นโลกหยุดหมุนไปเลยทันทีค่ะมายังไงกันมาได้ยังไงเราป้องกันดีแล้วนี่นาเขามาได้ยังไงตั้งคำถามวนกับตัวเองอยู่แบบนี้ประมาณร้อยรอบได้และแน่นอนค่ะเรียกว่าเสียสติไปเลยเด็กอายุ19ที่อนาคตกำลังไปได้สวยแต่อยู่ดีๆดันมาพลาดท้องร้องไห้เสียใจถามตัวเองซ้ำๆว่ามาได้ยังไงจนคุณยายได้ยินเสียงก็ถาม“หนูเป็นไรร้องไห้เรื่องอะไรลูก” ตอนนั้นคือเสียสติไปแล้วเราเลยไม่ได้ตอบอะไรพอยายเห็นชุดตรวจการตั้งครรภ์ยายถึงกับบางอ้อ“ตั้งแต่เมื่อไหร่?” คำถามของยายยิ่งเร่งให้เราเสียสติมากขึ้นปากก็บอกไปคำเดียวว่าไม่รู้ๆจนยายตัดสินใจโทรหาแม่เราเราไม่รู้หรอกค่ะว่าตอนนั้นแม่รู้สึกอะไรแต่ท่านคงจะเสียใจมากๆแน่พอได้สติก็คุยกับแม่“ประจำเดือนหนูมาล่าสุดตอนไหน?” “เดือนที่แล้ว” “ถ้างั้นก็น่าจะไม่นานพรุ่งนี้ไปตรวจดูนะเราจะได้รู้ว่าเราตั้งครรภ์ได้นานเท่าไหร่แล้วจะได้ฝากครรภ์เลย” พอได้ยินว่าฝากครรภ์เรารีบตอบทันควันเลยค่ะ“หนูจะเอาออก!” แน่นอนสิคะทั้งแม่และยายต่างอึ้งไม่คิดว่าเราจะพูดคำนี้ออกมาแม่เลยบอกเราว่า“หนูคิดดีๆก่อนนะตั้งสติก่อน” “ไม่หัวเด็ดตีนขาดไงหนูก็จะเอาออกถ้าแม่อยากเอามันไว้ก็ตามใจแต่แม่เตรียมตัวจัดงานศพหนูได้เลยหนูไม่อยู่รอให้ท้องมันป่องขึ้นมาหรอก” เราพูดแบบนั้นจริงๆค่ะและตอนนั้นไม่มีความกลัวไม่ได้คิดเรื่องบาปบุญคุณโทษใดใดเลยพอแม่กับยายได้ยินแบบนั้นก็พูดไม่ออกเลยค่ะแกได้แต่บอกให้เราไปตรวจดูเผื่อมันอาจจะผิดพลาดไม่ได้ท้องจริงๆก็ได้สรุปคืนนั้นเรานอนไม่หลับเลยได้แต่ภาวนาให้เช้าไวๆจะได้ไปตรวจซักที

พอเรามาโรงพยาบาลผลออกมาคือท้องตอนนั้นโลกหยุดหมุนอีกรอบ“ถามจริงดิ?” พยาบาลที่เขารับเรื่องตรวจฉี่เราก็บอกให้เราขึ้นไปฝากท้องเราก็ไปแต่โดยดีพอฝากท้องตรวจฉี่อีกรอบเจาะเลือดฉีดวัคซีนกันบาดทะยักตรวจฟันรับยาบำรุงผลตรวจบอกว่าเราท้องได้5สัปดาห์รู้ผลแล้วเรียบร้อยเราก็กลับมาบ้านแน่นอนว่าแม่ก็นอนไม่หลับเช่นกันรอฟังเสียงโทรศัพท์จากเรา“ผลเป็นไงบ้างลูก” “ท้องจริงๆค่ะ” “แล้วหนูจะเอายังไงเก็บไว้มั้ยแม่อยากให้หนูเก็บเขาไว้นะเราเลี้ยงได้ไม่มีปัญหาอะไรเลยแม่ไม่อยากให้หนูทำเลยหลานแม่ทั้งคน” “ไม่ก็บอกไปแล้วว่าจะเอาออกถ้าแม่ไม่ช่วยก็อย่ามายุ่งเลยจะดีกว่า” ยอมรับนะคะตอนนั้นเอาแต่ใจไม่ฟังใครทั้งสิ้นจะเอาออกอย่างเดียวท้าวความก่อนเลยว่าเราไม่ได้อยากมีลูกต่อให้โตกว่านี้20 30 หรือ40ปีความคิดเราไม่เปลี่ยนก็ยังยืนคำเดิมว่าจะไม่มีลูกเด็ดขาดเมื่อปลายปีเราได้ไปตรวจโรคเอดส์มะเร็งปากมดลูกตรวจภายในกับแฟนมาเรายังถามพยาบาลเลยว่าทำหมันที่โรงพยาบาลได้มั้ยพยาบาลบอกทำไม่ได้เรายังเด็กและยังไม่เคยมีลูกเอ้าแล้วต้องรอให้มันท้องก่อนเหรอถึงจะทำได้นั่นแหละค่ะเราถึงยืนยันได้เลยว่าเราไม่อยากท้องจริงๆมั่นใจเลยว่าป้องกันดีทุกอย่างแต่ก็ยังพลาดมาได้จนสุดท้ายการตัดสินใจที่ดีที่สุดคือการ”ทำแท้ง” 
เดี๋ยวมีต่อนะคะ