อยากสอบถามค่ะ ว่ารู้สึกอย่างไรหากคนไม่เชื่อใจเรา แต่ให้เราสอนงาน

คือ เจ้าของกระทู้ตะขิดตะขวงใจ ได้แต่อาศัยความเงียบ นิ่งและคิดในใจตัวเอง ว่าทำไมบางคนให้เราสอนงาน แต่พอถึงเวลาสอนเสร็จไม่เชื่อกับไปถามคนอื่น ซึ่งถ้าเราสอนไม่เข้าใจ เขาก็ไม่น่าให้เราสอนอีก หรือบางคนบอกว่าเราเก่ง เราทำงานคล่อง แต่กลับไปถามคนอื่น เชื่อคนอื่น เราพยายามคิดว่า สงสัยเราจะสอนไม่รู้เรื่อง หรือแม้แต่คนที่ไม่เชื่อเรา กลับถามคนอื่น แล้วคนอื่นที่เขาถาม มาถามเราอีก เลยยิ่งแบบเคืองว่า ในเมื่อคนนี้ไม่เชื่อที่เราบอก ไปถามอีกคน แล้วอีกคนมาถามเรา จะถามกันเป็นทอด ๆ ทำไม...ทำไมเขาถึงไม่เชื่อ 

ป.ล. กระทู้นี้ไม่ได้มองว่าตัวเองเก่งนะคะ เจ้าของกระทู้ก็ยังต้องถาม ขอความรู้จากคนอื่น แต่ในบางเรื่องที่เราเชี่ยวชาญ เราสามารถสอนได้ แต่คนบางคนกลับไม่เชื่อ ไปเชื่อคนอื่น ซึ่งถ้าคนอื่นสอนได้ เราก็ยินดี // แต่ถ้าคนที่เขาถาม กลับมาถามเราอีกทอด อันนี้คาใจค่ะ จนอยากเข้าไปคุยกับคนนั้นว่า "ทำไมเราบอกคุณไม่เคยเชื่อเราเลย มีอะไรคาใจกับเราหรือเปล่า" 

ท้ายสุด ขอขอบคุณ...ถ้ามีใครเข้ามาอ่านในกระทู้นี้ค่ะ