เก็บตัวอยู่บ้านมาสักพัก เพราะ Covid-19...เกิดอาการคิดถึงการเดินทาง เลยค้นลิ้นชักความทรงจำ เอาทริปเก่าๆมาเปิดบันทึก
....................................................................................................................
8 กรกฎาคม 2560
...ในที่สุดวันออกเดินทางก็มาถึง...
เรานัดเจอกันที่สุวรรณภูมิตอน 6 โมงเช้า วันนี้จะเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอเพื่อนร่วมทริปพร้อมหน้า หลังจากพยายามนัดเจอกันก่อนหน้านี้แต่ไม่สำเร็จ...ตรงที่นั่งก่อนไปเช็คอิน เราได้รู้จัก ปุ๊ก ปัท เอ และ แชมป์...ถึงจะเจอกันครั้งแรก เราว่าโดยรวมบรรยากาศในกรุ๊ปมันโอเคเลย เป็นสัญญาณที่ดีที่บอกเราว่า “ทริปนี้น่าจะสนุก”
...ในที่สุดก็นับ 1 ได้ถึง 10 ซักที และ 10 คนนี้นี่ล่ะ ที่ต้องผจญภัยกันไปอีกยาวๆ...
เนื่องจากไม่มีสายการบิน บินตรงไปเลห์ ทำให้เราต้องบินไปลงที่ “เดลี” ก่อนจะต่อเครื่องไปเลห์อีกที ไฟลท์เราถึงเดลีเกือบๆเที่ยง ในขณะที่เครื่องที่จะไปเลห์ออก 05.40 ของอีกวัน ทำให้มีเวลากว่าครึ่งวันในการรอต่อเครื่อง พวกเราเลยแพลนกันว่าจะถือโอกาสเยี่ยมชมเดลีซะหน่อย
ตรงนี้พวกเราแบ่งออกเป็น 2 กรุ๊ป ... กรุ๊ปแรกเที่ยวเดลีกลับไปนอนโรงแรม กรุ๊ปสองเที่ยวเดลีกลับมานอนสนามบิน...โดยที่ทั้งหมดจะเอากระเป๋าไปฝากไว้ที่โรงแรมของกรุ๊ปแรกก่อน
การเดินทางในเดลี เราเช่าแท็กซี่ 2 คัน จากสนามบิน...คันของเราคนขับมีอายุ พูดเยอะ ช่างเล่า รับหน้าที่ไกด์ไปในตัว อันไหนจริงอันไหนมั่วก็ไม่รู้ แต่รวมๆแล้วแกก็น่ารักดี ที่แน่ๆน่ารักกว่าคนขับอีกคัน ที่ไม่ค่อยพูดอะไร นอกจากเรื่องเงินอย่างเดียว
ในเดลีเราเที่ยวได้ 2 ที่
1. กุตุปมินาร์ (Qutub Minar) – หอคอยสุเหร่าที่สูงที่สุดในโลก
2. วัดบาไฮ (Lotus Temple) - รู้จักในนามวัดดอกบัว (ที่นี่พวกเราใช้เวลาอยู่น้อยมาก จนอดมีคำถามในใจกันไม่ได้ว่า...เรามาทำอะไรกันที่นี่???)
หลังจากสองที่นี้ ก็ใกล้จะหมดวันพอดี พวกเราทั้งร้อน เหนื่อย ที่สำคัญหิว!! เราพยายามจะให้คนขับพาไปทานข้าว แต่นางมีภารกิจต้องพาเราไปเสียตังค์ในร้านที่ดิวไว้ให้ได้ก่อน...ร้านแรก พวกเราเดินเข้าและออกรวดเร็วยิ่งกว่าความไวแสง ไม่มีหยุดพักหรือขอดูอะไรทั้งนั้น
คนขับคงรู้ตัวว่า...ภารกิจล้มเหลว!! เลยยัดเยียดร้านที่สองให้พวกเรา พร้อมกับบอกว่าช้อปปิ้งที่นี่ แล้วกินข้าวที่ร้านติดๆกันนี้...ก่อนจะเข้าร้านช้อปปิ้ง เราไปสำรวจร้านอาหาร พบว่าไม่ผ่าน บรรยากาศมันชวนให้เราต่อรองกับความหิว เพื่อเปลี่ยนร้านใหม่
แต่ก่อนจะไปร้านใหม่ได้ เราต้องไปเยี่ยมชมร้านช้อปปิ้งก่อนสินะ ร้านที่สองนี้เราเลยแสดงท่าทีให้ความสนใจในข้าวของกันมากขึ้น คนขาย(ที่เป็นผู้ชายทั้งร้าน)พยายามหว่านล้อม นำเสนอโน่นนี่มากมาย สุดท้ายเพื่อปลดแอกแหกคอกจากร้านช้อปปิ้งและเพื่อจะได้ไม่ต้องแวะร้านไหนอีก เราเลยซื้อผ้า Pashmina (ผ้าที่ทำมาจากขนของแพะภูเขา) แท้หรือปลอมไม่รู้หรอก รู้แต่ซื้อมาในราคา 300 บาท และราคานี้จะทำให้พวกเราได้กินข้าวเย็นกันซักที!!!
ในที่สุดคนขับก็พาเรามากินข้าวเย็นที่ร้านอาหารอินเดียที่อร่อยมาก อร่อยจนเราคิดว่า ทริปนี้เรื่องอาหารสบ๊ายย กินได้ ถูกปาก...แต่ใครจะรู้ว่านี่คือมื้อที่ดีที่สุดในทริปของพวกเรา
และแล้วเซอร์ไพรส์แรกก็มาถึง....เมื่อพวกเราพบว่ากรุ๊ปที่ตั้งใจจะกลับไปนอนสนามบิน ยังไม่สามารถเข้าสนามบินได้ เพราะเขาจะเปิดให้เข้าเทอร์มินอลก่อนเวลาเช็คอินประมาณสามชั่วโมงเท่านั้น ก่อนที่จะถูกลอยแพให้เคว้งคว้าง พวกเราเลยตัดสินใจเปิดโรงแรมอีกห้อง...นาทีนั้นแต่ละคนต้องการล้มตัวนอนเต็มที่ เพราะเมื่อเช้าแทบจะไม่ได้นอนกันมา และพลังงานทั้งหมดควรชาร์ทให้เต็มเพื่อไปเจอความโหดหินแท้ทรูที่เลห์...ความท้าทายอีกอย่างคือ พรุ่งนี้ล้อหมุนจากโรงแรมไม่เกิน 03.45 เพราะต้องไปถึงสนามบินให้ทันตีสี่
แค่นี้ก็พร้อมที่จะเอ่ยคำว่า “ราตรีสวัสดิ์” สำหรับคืนแรก
...................................................................................
ตอนก่อนหน้า
"Leh Ladakh" Diary - - Episode 0.5 : Before We Go
https://pantip.com/topic/39788043
[CR] "Leh Ladakh" Diary - - Episode 1 : ‘10’ is a Perfect Number
....................................................................................................................
8 กรกฎาคม 2560
...ในที่สุดวันออกเดินทางก็มาถึง...
เรานัดเจอกันที่สุวรรณภูมิตอน 6 โมงเช้า วันนี้จะเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอเพื่อนร่วมทริปพร้อมหน้า หลังจากพยายามนัดเจอกันก่อนหน้านี้แต่ไม่สำเร็จ...ตรงที่นั่งก่อนไปเช็คอิน เราได้รู้จัก ปุ๊ก ปัท เอ และ แชมป์...ถึงจะเจอกันครั้งแรก เราว่าโดยรวมบรรยากาศในกรุ๊ปมันโอเคเลย เป็นสัญญาณที่ดีที่บอกเราว่า “ทริปนี้น่าจะสนุก”
...ในที่สุดก็นับ 1 ได้ถึง 10 ซักที และ 10 คนนี้นี่ล่ะ ที่ต้องผจญภัยกันไปอีกยาวๆ...
เนื่องจากไม่มีสายการบิน บินตรงไปเลห์ ทำให้เราต้องบินไปลงที่ “เดลี” ก่อนจะต่อเครื่องไปเลห์อีกที ไฟลท์เราถึงเดลีเกือบๆเที่ยง ในขณะที่เครื่องที่จะไปเลห์ออก 05.40 ของอีกวัน ทำให้มีเวลากว่าครึ่งวันในการรอต่อเครื่อง พวกเราเลยแพลนกันว่าจะถือโอกาสเยี่ยมชมเดลีซะหน่อย
ตรงนี้พวกเราแบ่งออกเป็น 2 กรุ๊ป ... กรุ๊ปแรกเที่ยวเดลีกลับไปนอนโรงแรม กรุ๊ปสองเที่ยวเดลีกลับมานอนสนามบิน...โดยที่ทั้งหมดจะเอากระเป๋าไปฝากไว้ที่โรงแรมของกรุ๊ปแรกก่อน
การเดินทางในเดลี เราเช่าแท็กซี่ 2 คัน จากสนามบิน...คันของเราคนขับมีอายุ พูดเยอะ ช่างเล่า รับหน้าที่ไกด์ไปในตัว อันไหนจริงอันไหนมั่วก็ไม่รู้ แต่รวมๆแล้วแกก็น่ารักดี ที่แน่ๆน่ารักกว่าคนขับอีกคัน ที่ไม่ค่อยพูดอะไร นอกจากเรื่องเงินอย่างเดียว
ในเดลีเราเที่ยวได้ 2 ที่
1. กุตุปมินาร์ (Qutub Minar) – หอคอยสุเหร่าที่สูงที่สุดในโลก
2. วัดบาไฮ (Lotus Temple) - รู้จักในนามวัดดอกบัว (ที่นี่พวกเราใช้เวลาอยู่น้อยมาก จนอดมีคำถามในใจกันไม่ได้ว่า...เรามาทำอะไรกันที่นี่???)
หลังจากสองที่นี้ ก็ใกล้จะหมดวันพอดี พวกเราทั้งร้อน เหนื่อย ที่สำคัญหิว!! เราพยายามจะให้คนขับพาไปทานข้าว แต่นางมีภารกิจต้องพาเราไปเสียตังค์ในร้านที่ดิวไว้ให้ได้ก่อน...ร้านแรก พวกเราเดินเข้าและออกรวดเร็วยิ่งกว่าความไวแสง ไม่มีหยุดพักหรือขอดูอะไรทั้งนั้น
คนขับคงรู้ตัวว่า...ภารกิจล้มเหลว!! เลยยัดเยียดร้านที่สองให้พวกเรา พร้อมกับบอกว่าช้อปปิ้งที่นี่ แล้วกินข้าวที่ร้านติดๆกันนี้...ก่อนจะเข้าร้านช้อปปิ้ง เราไปสำรวจร้านอาหาร พบว่าไม่ผ่าน บรรยากาศมันชวนให้เราต่อรองกับความหิว เพื่อเปลี่ยนร้านใหม่
แต่ก่อนจะไปร้านใหม่ได้ เราต้องไปเยี่ยมชมร้านช้อปปิ้งก่อนสินะ ร้านที่สองนี้เราเลยแสดงท่าทีให้ความสนใจในข้าวของกันมากขึ้น คนขาย(ที่เป็นผู้ชายทั้งร้าน)พยายามหว่านล้อม นำเสนอโน่นนี่มากมาย สุดท้ายเพื่อปลดแอกแหกคอกจากร้านช้อปปิ้งและเพื่อจะได้ไม่ต้องแวะร้านไหนอีก เราเลยซื้อผ้า Pashmina (ผ้าที่ทำมาจากขนของแพะภูเขา) แท้หรือปลอมไม่รู้หรอก รู้แต่ซื้อมาในราคา 300 บาท และราคานี้จะทำให้พวกเราได้กินข้าวเย็นกันซักที!!!
ในที่สุดคนขับก็พาเรามากินข้าวเย็นที่ร้านอาหารอินเดียที่อร่อยมาก อร่อยจนเราคิดว่า ทริปนี้เรื่องอาหารสบ๊ายย กินได้ ถูกปาก...แต่ใครจะรู้ว่านี่คือมื้อที่ดีที่สุดในทริปของพวกเรา
และแล้วเซอร์ไพรส์แรกก็มาถึง....เมื่อพวกเราพบว่ากรุ๊ปที่ตั้งใจจะกลับไปนอนสนามบิน ยังไม่สามารถเข้าสนามบินได้ เพราะเขาจะเปิดให้เข้าเทอร์มินอลก่อนเวลาเช็คอินประมาณสามชั่วโมงเท่านั้น ก่อนที่จะถูกลอยแพให้เคว้งคว้าง พวกเราเลยตัดสินใจเปิดโรงแรมอีกห้อง...นาทีนั้นแต่ละคนต้องการล้มตัวนอนเต็มที่ เพราะเมื่อเช้าแทบจะไม่ได้นอนกันมา และพลังงานทั้งหมดควรชาร์ทให้เต็มเพื่อไปเจอความโหดหินแท้ทรูที่เลห์...ความท้าทายอีกอย่างคือ พรุ่งนี้ล้อหมุนจากโรงแรมไม่เกิน 03.45 เพราะต้องไปถึงสนามบินให้ทันตีสี่
แค่นี้ก็พร้อมที่จะเอ่ยคำว่า “ราตรีสวัสดิ์” สำหรับคืนแรก
...................................................................................
ตอนก่อนหน้า
"Leh Ladakh" Diary - - Episode 0.5 : Before We Go
https://pantip.com/topic/39788043
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้